หลงทางรัก

ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้

ไม่น่าเชื่อว่าจากกรุงเทพฯไปจันทบุรี ป่านนี้เกือบบ่ายโมงแล้ว เธอยังเดินทางไปไม่ถึง เพิ่งจะได้ออกจากรกรุงเทพฯแล้วเมื่อไหร่จะถึง ตลอดทางเขาคุยโทรศัพท์เรื่องงานตลอดเวลา ดูเหมือนว่าเขาไม่ใช่คนขับรถธรรมดาแน่ๆเพียงขวัญหิวข้าว แต่คนขับรถก็ไม่มีทีท่าว่าจะจอด

“คุณคะ ฉันหิวข้าวขอแวะกินข้าวก่อน หรือไม่แวะเซเว่นให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันซื้อมากินบนรถก็ได้”

“ซื้อมากินบนรถ รถฉันก็เหม็นนะซิ”

“ก็ได้ค่ะแล้วแต่คุณเลย ยังไงก็ได้”เพียงขวัญพูดเบาๆอยากถึงไร่เร็วๆไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้แล้ว ถ้าได้ทำงานร่วมกับคนแบบนี้สงสัยเธอคงปวดหัวตายแน่ๆ

เกือบบ่ายสองโมง ชายหนุ่มขับรถเข้าปั้มน้ำมันเพื่อเติมน้ำมัน จากนั้นเขาขับรถไปจอดหน้าร้านขายข้าว เขาเปิดประตูรถลงไปเลย ไม่ได้พูดอะไร เพียงขวัญเห็นเขาเดินไปสั่งข้าวกิน น่าเกลียดจริง บอกหรือพูดอะไรหน่อยก็ไม่ได้ หญิงสาวเดินเข้าไปสั่งข้าวราดแกง กินได้ไม่เยอะนัก เพราะเลยเวลา ดูคนขับรถแล้วเขายังกินไม่หมด เธอใช้เวลานั้นรีบไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วรีบ แวะซื้อนมกับน้ำไปไว้กินบนรถ เริ่มรู้สึกปวดท้อง อยู่บ้านเธอกินข้าวไม่ตรงเวลา ช่วงที่ต้องขายของแทนพ่อกับแม่ กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคกระเพาะ ได้แต่ภาวนาอย่าเป็นมากกว่านี้เลย อยู่ไกลบ้านเธอไม่อยากป่วย

เพียงขวัญนั่งรอคนขับรถอยู่ห่างเขาออกไป ดูเขากินข้าวละเมียดละมัยเหลือเกิน ไม่อยากคิดว่าเขาแกล้งเธอ กินข้าวกระเพราหมูสับราดข้าวไข่ดาวหนึ่งจาน แล้วสั่งก๋วยเตี๋ยวมากินต่อ กินเหมือนเมื่อครั้งที่กินที่ร้านของเธอ คงจะชอบมาก เอาเถอะร่างกายเขาใหญ่โต ข้าวจานเดียวคงไม่อิ่ม เลยต้องก๋วยเตี๋ยวอีกชาม เพียงขวัญนั่งรอเขาเงียบๆแค่แวะเติมน้ำมัน กินข้าว เข้าห้องน้ำ ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง แล้วจะถึงไร่กี่โมง เพียงขวัญไม่อยากคิด

พร้อมออกเดินทางอีกครั้ง เพียงขวัญตามติดเขาตลอด เพราะกลัวว่าเขาจะลืมหรือทิ้งเธอไว้ที่นี่ มือจับกระเป๋าเงินและโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลา ตลอดทางคนขับรถก็ยังคงขับไปเรื่อยๆพอเริ่มเข้าสู่จังหวัดจันทบุรี หญิงสาวตื่นตาตื่นใจเธอไม่เคยมาจังหวัดนี้เลย สองข้างทางมีแต่ป่า เขาพาเธอเข้าเมือง ออกจากเมือง และในที่สุดการเดินทางก็สิ้นสุดลง เกือบสี่โมงเย็น รถจอดอยู่หน้าบ้านกึ่งไม้กึ่งปูนหลังใหญ่ จากถนนหน้าปากทางเข้าไร่ น่าจะประมาณเกือบหนึ่งกิโลเมตรได้ สองข้างทางมีแต่ต้นทุเรียนเต็มไปหมด รอบๆบ้านมีแต่ต้นไม้ใหญ่ เธอรู้จักแค่ต้นยางนา นอกนั้นไม่รู้จักเลย

หลังรถจอดนิ่ง มีชายสูงวัยวิ่งช้าๆมาที่รถ ยกมือไหว้คนขับรถ ตามมาด้วยหญิงสูงอายุรูปร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์เดินช้าๆตามหลังผู้ชายสูงวัยมาติดๆ

“สวัสดีครับคุณเมฆ ทำไมมาช้าจังเลยครับ คุณสมหมายมารอตั้งแต่สายๆแล้ว”

“ก็มาเรื่อยๆเป็นยังไงฉันไม่อยู่หลายวัน เหตุการณ์เป็นยังไงบ้าง”

“ไม่มีอะไรครับ ปกติดี พวกคนงานบ่นคิดถึงคุณเมฆ บอกว่าไปกรุงเทพฯครั้งนี้หลายวันจังเลย แล้วนั่นใครเหรอครับ”

“นี่เธอ รู้จักไว้นะ ลุงคิด กับป้าจัน สองคนผัวเมียนี่อยู่ดูแลบ้านหลังนี้”

เพียงขวัญยิ้มให้สองสามีภรรยา และรีบยกมือไหว้ ทำเอาสองสามีภรรยารับไว้แทบไม่ทัน

“คนนี้คือเพียงขวัญ จะมาทำงานช่วยเราที่ไร่นี้ เดี๋ยวฉันจะบอกว่าเขาต้องทำอะไรบ้าง ลุงคิดช่วยเอารถไปล้างหน่อยนะ ฉันใช้งานเยอะไปหน่อยดูช่วงล่างให้ด้วย ทางไม่ค่อยดีเลย”

“ครับคุณเมฆ”

“มาค่ะคุณเพียงขวัญเดี๋ยวป้าช่วยยกกระเป๋า”

“ไม่ต้องป้าจัน ให้เขายกเอง ไม่ใช่หน้าที่ ป้าไปเตรียมกับข้าวเย็นเถอะ เผื่อคุณสมหมายด้วย”

“ค่ะคุณเมฆ” ป้าจันมองหน้าเพียงขวัญแล้วยิ้มให้เล็กน้อย เห็นรอยยิ้มที่ซื่อๆของผู้หญิงตรงหน้าแล้วนึกสงสาร ไม่รู้เพราะอะไร แปลกใจว่าอยู่ๆคุณเพียงขวัญคนนี้ก็มากับเจ้านาย มาทำงานอะไรในไร่ นางไม่เห็นมีอะไรให้ทำเลย แต่ก็แค่สงสัย

“เธอตามฉันมา” เมฆาหันมาหาเพียงขวัญเขาเดินนำหน้าเธอเดินเข้าบ้าน ป้าจันหายไปหลังบ้าน ลุงคิดขับรถวนหายไปทางหลังบ้าน หญิงสาวรีบลากกระเป๋าตามเขา แน่แล้วล่ะ เขาคือเจ้าของที่นี่ เพราะดูสองผัวเมียนั่นนอบน้อมและเกรงใจเขาเหลือเกิน สิ่งที่เธอสงสัยมาตลอด เขาเป็นเจ้าหนี้เธอ เพียงขวัญจำต้องนิ่ง เดินตามเขาเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่

“สวัสดีครับคุณเมฆา เดินทางเป็นยังไงบ้างครับ”

“ก็ดี เรื่อยๆขอโทษนะคุณสมหมายที่ให้รอนาน”

“ไม่เป็นไรครับ”

“สวัสดีค่ะคุณสมหมาย”เพียงขวัญยกมือไหว้ทนายสมหมาย ก่อนหน้านี้เธอเจอเขาแล้วสองครั้ง

“สวัสดีครับคุณเพียงขวัญ ยินต้อนรับสู่ไร่เกียรติก้องไพศาลนะครับ เดินทางเป็นยังไงบ้างครับ”

“ก็ดีค่ะ”

“คุณสมหมายอธิบายงานของเขาให้เขาได้รู้หน่อย ผมขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวกินข้าวเย็นด้วยกันนะ ผมบอกป้าจันให้เตรียมอาหารเผื่อคุณแล้ว”

“ครับคุณเมฆ”

“เชิญนั่งครับคุณเพียงขวัญ“สมหมายเห็นหน้าตาของผู้หญิงที่มากับเจ้านายแล้ว ก็นึกสงสาร ไม่รู้เลยว่าอนาคตผู้หญิงคนนี้จะต้องเจออะไรบ้าง ไม่อยากจะคิด เจ้านายเขาใครก็รู้ว่าอารมณ์ร้อนเอาแต่ใจ ไม่ยอมเสียเปรียบใคร เขาแปลกใจว่าทำไมอยู่ๆเจ้านายยื่นข้อเสนอให้กับครอบครัวนี้ แถมให้ลูกสาวมาทำงานที่ไร่ด้วย เจ้านายเขาคิดอะไรอยู่

“หน้าที่ของคุณเพียงขวัญหลักๆก็คือดูแลบัญชีของที่ไร่นี้ทั้งหมด จริงๆเรามีบริษัทฯรับทำบัญชีแต่อยู่ในเมือง ผมไม่แน่ใจว่าเจ้านายจะให้คุณเข้าไปทำงานในเมือง หรือว่าทำอยู่ที่ไร่ เรื่องงานเอกสารเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังนะครับ เอาคร่าวๆก่อน ผมจะให้เบอร์โทรคนที่ทำงานในเมืองไว้ให้คุณเผื่อว่าจะต้องติดต่องานกัน แค่นี้แหละครับไม่มีอะไรมาก เรื่องงานอื่นก็ต้องแล้วแต่เจ้านายว่าจะให้คุณทำอะไรเพิ่ม”

“ขอบคุณมากค่ะคุณสมหมาย”

“อ่อ เรื่องที่พัก เดี๋ยวผมจะให้ป้าจันพาไปนะครับ บ้านพักของคุณอยู่ด้านหลังบ้านหลังใหญ่นี่ บ้านหลังนี้คุณเมฆาอยู่คนเดียว ลุงคิดกับป้าจันอยู่อีกหลัง “

คุณสมหมายพาเพียงขวัญเดินทะลุบ้านหลังใหญ่ ตรงไปหลังบ้านเดินต่อไปอีกประมาณเกือบร้อยเมตร เขาพาเธอมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านไม้หลังเล็ก ที่มืดทึบดูทึมๆน่ากลัวดีเหมือนกัน

“เดี๋ยวป้าจันจะเอากุญแจบ้านมาให้นะครับ”

“บอกเขาให้ทำความสะอาดเองนะ ห้ามใช้ป้าจัน ผมให้เวลาสองวันเพื่อทำความสะอาดที่พัก วันมะรืนค่อยเริ่มงานเอกสาร”เมฆาตามสมหมายและเพียงขวัญมาที่บ้านพัก

“ป้าจัน วันนี้กับพรุ่งนี้ทำกับข้าวเผื่อเขาด้วย ตั้งแต่วันมะรืนให้เขาทำกินเอง ทุกอย่างให้ทำเองห้ามช่วย ให้เขากินข้าวที่นี่ไม่ต้องให้ไปกินที่บ้านใหญ่ “

คุณสมหมายและป้าจันรับคำพร้อมกัน ดูสองคนเกรงเขามาก

“มาค่ะคุณเพียงขวัญ ป้าจะพาเข้าไปข้างใน “

“ขอบคุณค่ะป้าจัน”

“อย่านานนะป้าจันผมหิวข้าว”

“ค่ะ ไม่นานค่ะคุณเมฆ”

“เมื่อก่อนบ้านหลังนี้คุณเมฆเคยอยู่ค่ะเมื่อสมัยที่พวกเราเข้ามาบุกเบิกทำสวนทุเรียน แต่หลังจากนั้นก็ปิดตาย เพราะคุณเมฆาสร้างบ้านหลังใหญ่พอเสร็จแล้วก็ย้ายไปอยู่หลังโน้น หลังเล็กนี่เลยไม่มีคนอยู่ เดี๋ยวป้าจะช่วยปัดกวาดนะคะ คุณขวัญรอป้าก่อน เดี๋ยวป้าไปหาข้าวให้คุณเมฆกับคุณสมหมายกิน แล้วเดี๋ยวป้ายกกับข้าวมาให้ค่ะ”

“ขอบคุณมากนะคะป้า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขวัญทำความสะอาดเองได้ เอาแค่อาหารมาก็พอค่ะ ไม่ต้องเยอะนะคะ เดี๋ยวขวัญกินไม่หมด”

ป้าจันไปแล้ว เกือบห้าโมงเย็น เพียงขวัญสำรวจบ้านไม้หลังเล็ก ตอนนี้ต้องทำความสะอาดห้องนอนห้องน้ำก่อนที่จะค่ำ ดูว่าที่นี่กลางคืน ยุงและแมลงคงจะเยอะมาก เพราะอยู่ในสวนทุเรียน บรรยากาศภายนอกบ้านเริ่มมืด หญิงสาวเริ่มสำรวจ ห้องน้ำแบบชักโครก น้ำไหลแรงดีเธอชอบ มองจากข้างนอกเหมือนจะหลังเล็กคับแคบ แต่พอเข้ามาเธอคิดว่ากำลังดีเลย ห้องนอนหนึ่งห้องขนาดสีคูณห้าเมตร ห้องน้ำอยู่ด้านนอก ห้องโถง ห้องครัวเล็ก มีอุปกรณ์ทำอาหารพร้อม แต่ก็เต็มไปด้วยฝุ่น ในบ้านมีตุ๊กแกจิ้งจกเต็มไปหมด โชคดีที่มีเหล็กดัดและมุ้งลวด สงสัยต้องทำความสะอาดครั้งใหญ่ เธอชอบบ้านไม้หลังนี้ เพดานห้องยังเป็นไม้ หน้าหนาวอากาศคงจะเย็นมาก หน้าฝนๆก็คงตกชุก เพราะส่วนมากแถบนี้เป็นภูเขาทั้งหมด

กว่าจะได้เวลานอนหญิงสาวเริ่มทำความสะอาดห้องนอนก่อนเป็นอันดับแรก เจ้านายเธอเขาบอกว่าให้เวลา เธอพักสองวันก่อนที่จะเริ่มงาน คงต้องเป็นแบบนั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่แสดงตัวเองว่าเป็นเจ้านาย แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก ท่าท่างเขาแปลกๆเขาว่ายังไงเธอก็ต้องทำตามนั้น เจียมตัวเสมอว่าเป็นลูกหนี้ เงินเดือนที่เขาจ้างเธอมาก็แพง ต้องทำงานให้คุ้มกับที่เขาจ้าง เพียงขวัญส่งข้อความบอกที่บ้านว่าถึงที่ทำงานแล้ว ปลอดภัยทุกอย่าง และคิดถึงทุกคน

“คุณคะ กับข้าวมาแล้วค่ะ”ป้าจันพาร่างอวบอ้วนของแกแทรกเข้ามาภายในบ้าน พร้อมถาดอาหารมีฝาชีครอบมาวางไว้ที่โต๊ะที่ห้องโถง

“คุณเพียงขวัญ ทำไมไม่พักก่อนคะ ทำพรุ่งนี้ก็ได้เดินทางมาเหนื่อยๆ”

“ไม่เป็นไรค่ะป้า ขวัญทำได้ ป้าคะเรียกขวัญเฉยๆก็ได้นะคะ”

“ค่ะเอาอย่างนั้นก็ได้ กินข้าวก่อนเถอะค่ะไม่รู้ว่าคนกรุงเทพฯอย่างคุณจะกินอาหารบ้านๆของเราได้ไหม ป้าเองก็ทำกับข้าวบ้านๆง่ายๆ วันนี้มีคั่วกบ แกงบอน แล้วก็ปลาทอด เป็นปลาน้ำจืดค่ะ คนงานมาในสวน เขาใส่เกลือแล้วเอามาให้ ป้าเลยทอดกรอบๆ”

“กินได้ค่ะ ขวัญกินง่ายไม่เลือก ขอให้อิ่มก็พอ งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ”เพียงขวัญวางไม้กวาด เข้าไปล้างแขนล้างมือ ลงมือกินข้าวที่ป้าจันอุตสาห์ยกมาให้ ไม่นานก็อิ่ม และจัดการล้างถ้วยจานพร้อมถาดส่งคืนป้าจัน

“คุณขวัญกินข้าวเร็วจังเลยนะคะล้างให้พร้อมเลย”ป้าจันรู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้ ดูง่ายๆไม่ถือตัวเลย หน้าตารูปร่างก็สวยมองแล้วสบายตา ป้าจันกับลุงคิดมีลูกสองคน ทั้งคู่เรียนจบหมดแล้ว และไปทำงานต่างจังหวัด นานๆเทศกาลวันหยุดที ถึงกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่ สองคนผัวเมีย ถึงเวลาเทศกาลก็ลากลับบ้านที่อยู่อีกอำเภอ เพื่อนัดเจอกับลูกหลาน

“พรุ่งนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะคุณขวัญ เดี๋ยวป้าทำให้กิน”

“ไม่หรอกค่ะป้า เจ้านายกินอะไรขวัญก็กินตามนั้นค่ะ”

“งั้นถ้าไม่มีอะไร ป้าขอตัวนะคะ ต้องเข้าไปดูแลเจ้านายที่บ้านใหญ่ ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกป้าได้นะคะ เดี๋ยวป้าหามาให้”

“ได้ค่ะป้า ขอบคุณมากนะคะ ขวัญเห็นแล้วพวกของใช้ น่าจะครบนะคะ แต่ถ้าขาดอะไรเดี๋ยวขวัญจะแจ้งไปนะคะป้า ขวัญขอตัวทำความสะอาดต่ออีกสักหน่อย”

หญิงสาวเดินมาปิดประตูหลังจากที่ป้าจันเดินกลับไปที่ครัวของบ้านหลังใหญ่ จากนั้นเธอก็เริ่มทำความสะอาดต่อ ถ้าไม่ทำก่อนคงนอนไม่ได้แน่ๆ เพียงขวัญชอบทำความสะอาดและจัดบ้านอยู่แล้ว ที่บ้านเธอก็เป็นคนทำ น้องชายเธอทำงานบ้านได้ทุกอย่าง แม่กับพ่อสอนเธอกับน้องตั้งแต่เด็กว่าให้ช่วยกัน เอาอีกแล้วคึดถึงบ้านอีกแล้ว เพียงขวัญตั้งสติ ตั้งใจทำความสะอาด เธอต้องทำให้ได้และอยู่ให้ได้เพียงขวัญ