หลงทางรัก

เขาเป็นเจ้าหนี้

เมฆา เกียรติก้องไพศาล หรือเมฆ วัยสามสิบสองปี ลูกชายคนโตของพ่อเลี้ยงกิตติ และแม่เลี้ยงโสรยา เจ้าของธุรกิจแพปลารายใหญ่ที่ภาคใต้ และเจ้าของสวนทุเรียนที่ใหญ่ที่สุดทางภาคตะวันออก เขามีธุรกิจเกี่ยวกับทุเรียนครบวงจรแทบทุกอย่าง รวมถึงธุรกิจโรงแรม

เมฆามีน้องชายหนึ่งคน ก้องภพ หรือภพ อายุสามสิบปี ทำหน้าที่ดูแลแพปลาและเรือประมงทางภาคใต้ แต่งงานและมีครอบครัวแล้ว ยังไม่มีลูก

กรกนก หรือกร อายุยี่สิบแปดปี น้องสาวคนเล็ก ดูแลกิจการโรงแรม ทางภาคใต้และภาคเหนือ ทำงานเกินอายุ ยังโสด

เมฆา เป็นที่ปรึกษาให้กับน้องๆ และช่วยดูงานโรงแรมบ้าง แพปลาบ้าง เมื่อว่างจากงานสวน ส่วนมากไม่ค่อยว่าง เขายังมีธุรกิจของเขาเองอีกหนึ่งอย่างคือ ทำอสังหาทำเล่นๆ

ปกติเขาไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพฯ ชอบอยู่สวนมากกว่า ที่เข้ามาเพราะมีเรื่องที่ต้องทำและสำคัญมาก เขามีนัดกับลูกค้าสำคัญ ลูกค้าติดธุระไม่มาตามนัด แถมยังมีเรื่องให้เขาขุ่นใจ เด็กผู้หญิงไม่มีมารยาทเดินชน ก็แค่เดินชนแต่ทำไมเขาโมโห และหัวเสียมาก และเขาสะดุดตากับความสวยธรรมชาติของผู้หญิงคนนั้น

เมฆามีกำหนดอยู่ที่กรุงเทพฯสองอาทิตย์ เขาต้องเซ็นเอกสารหลายอย่าง ที่เป็นกิจการของครอบครัวแบบนี้ทุกเดือน เขาเคยคุยกับครอบครัวว่า ให้เลขานำเอกสารไปให้เขาเซ็นที่สวนทุเรียน แต่ครอบครัวเขาไม่ยอม เพราะไม่อยากให้เขาใช้ชีวิตอยู่แต่ในสวน อยากให้เข้าเมืองบ้าง เขาติดการใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่อยู่ต่างประเทศ เมฆาไปเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่ชนบทของอเมริกาหลายปี

ครอบครัวเขามีบ้านและที่ดินอยู่ชนบทของอเมริกา เขาตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น แต่ครอบครัวอีกนั่นแหละรบเร้าให้เขากลับมาบริหารงานช่วยน้องสาว น้องชายเขาแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว ก้องภพดูแลแพปลา และยังมีกิจการงานของภรรยาของเขาที่ต้องช่วยดูแล

ดังนั้นธุรกิจของครอบครัว เหลือเพียงน้องสาวคนเดียวดูแล พ่อกับแม่ให้เขากลับมาช่วยน้องทำงาน เขายอม แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะไม่เข้าไปบริหารงานโดยตรง จะอยู่เบื้องหลัง แต่ขออยู่ที่สวนทุเรียน ทุกเดือนเขาจะเข้าไปเซ็นเอกสารให้ ที่กรุงเทพฯที่เหนือ และที่ภาคใต้

เมฆาไม่มีครอบครัว เขาโสดและใช้ชีวิตโสดเต็มที่ พ่อกับแม่พยายามติดต่อลูกสาวของเพื่อนท่านให้กับเขา แต่เขาไม่เคยสนใจ ชอบที่จะหาเองมากกว่า พึงพอใจในกันและกัน ไม่สานสัมพันธ์ต่อ เขาไม่เจ้าชู้ คบทีละคน ถูกใจใครก็เข้าหา ผู้หญิงไม่เล่นด้วยเขาก็ไม่ตื้อ แต่ทุกครั้งก่อนที่สานสัมพันธ์เขาต้องตกลงกับคู่ของเขาเสมอ จบคือจบ

อารมณ์เขาเสียนิดหน่อย ที่ลูกค้าผิดนัด และยิ่งมาเจอกับเรื่องที่ทำให้กวนใจ ชายหนุ่มตัดสินใจกลับคอนโด เขาต้องเคลียร์เอกสาร อยากกลับสวนทุเรียนแล้ว เมฆาตรวจเอกสาร การที่เขาทำอสังหาแน่นอน ต้องมีเรื่องเงิน หลังโควิดมีลูกค้าหลายรายที่ไม่จ่ายหนี้

เมฆาสะดุดตากับรายละเอียดลูกหนี้ เขาคุ้นกับหน้าตาและสายตาแบบนี้มาก ผู้หญิงกับผู้ชาย เป็นสามีภรรยากัน ในรายละเอียดการกู้เงิน นายคำนึง นางขนิษฐา เขาเชื่อว่าสองคนนี่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนที่เขาเจอแน่นอน

ชายหนุ่มนั่งนิ่งๆ สักพัก แต่แล้วเขาก็วางเอกสารลง นึกอยากออกไปหาอะไรกิน ก่อนนอน อยากกินข้าว สองสามวันก่อนเข้ากรุงเทพฯเขาไปร่วมงานแต่งงานของคนงานในไร่ เมาทุกวัน แทบไม่ได้กินข้าว นี่ถ้าไม่มีเรื่องด่วนที่จะต้องเซ็นเอกสาร ป่านนี้เขาคงเมาอยู่ที่ไร่กับคนงาน

ห้าโมงเย็น เมฆาขับรถเข้าซอยไปเรื่อยๆ ไม่ไกลจากคอนโดเขานัก รถที่เขาขับเป็นรถกระบะธรรมดาเก่าๆ ที่เขาเอามาทิ้งไว้ที่คอนโด เวลาที่มากรุงเทพฯ ในที่สุดก็เจอร้านอาหารตามสั่ง เมฆาเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าร้าน คงเป็นเวลาเลิกงานพอดี ลูกค้ากำลังเข้าร้าน และเริ่มทยอยมากันเรื่อยๆทั้งส่งกลับบ้าน และกินที่ร้าน ดูแล้วร้านสะอาดดี และคงจะอร่อยดูจากที่มีลูกค้าเข้าตลอดเวลา

เขาเลือกที่จะเข้าไปนั่งด้านในหันหน้าออกไปด้านนอกร้าน รู้สึกสบายตา เพราะภายในร้านสะอาดสะอ้าน พวงเครื่องปรุงสะอาดไม่มีคราบสกปรก แสดงว่าเจ้าของร้านดูแลดีมากๆ

ภายในร้านมีโต๊ะสำหรับให้ลูกค้านั่งนับได้สิบตัว หน้าร้านอีกห้าตัว ตู้ก๋วยเตี๋ยวและเตาทำอาหาร อยู่ด้านหน้า เหมือนร้านค้าทั่วไป เขานั่งไม่นานก็มีคนมารับออเดอร์

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับ ไม่ทราบว่ารับเมนูอะไรดีคะ มีอาหารจานเดียวและก๋วยเตี๋ยวค่ะ"เพียงขวัญวางเมนู ที่โต๊ะ เตรียมจดรายการอาหาร

เมฆาคิดไม่ออกว่าจะกินอะไรดี ในที่สุดเขาก็สั่งกระเพราหมูราดข้าวไข่ดาว น้ำเปล่า

"รอสักครู่นะคะ"

ชายหนุ่มสะดุดตากับเจ้าของร้าน เขาจำผู้หญิงคนนั้นได้ เป็นคนที่เขาเคยเจอที่ร้านอาหาร ไม่คิดว่าจะได้มาเจอที่นี่อีก ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะจำเขาไม่ได้ อาจเป็นเพราะวันที่เจอกัน เขาใส่แว่น ทำไมเขารู้สึกตื่นเต้น ขณะที่นั่งรออาหาร มีรถกระบะเข้ามาจอดที่หน้าร้านน่าจะเป็นเจ้าของร้าน มีเด็กหนุ่มเป็นคนขับ ลงจากฝั่งคนขับวิ่งมาเปิดประตูประคองชายสูงอายุลงจากรถ มีหญิงสูงอายุตามลงมา

"แม่จ๋า ลูกค้าสั่งกระเพราะหมูสับ ราดข้าว ไข่ดาว หนึ่งจานค่ะ"

"ขวัญว่างไหมลูก ช่วยทำให้ลูกค้าหน่อย พ่อเป็นลม ยังซื้อของไม่เสร็จเลย แม่เลยต้องให้เขตขับรถพากลับบ้านก่อน "

"แล้วพ่อดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะแม่ เขตพาพ่อไปนอนพักก่อน ไม่ต้องขนของเดี๋ยวพี่ทำเอง แม่ก็ด้วยนะคะ"เพียงขวัญตกใจนิดหน่อย แต่ต้องรีบทำอาหารให้ลูกค้า หญิงสาวทำได้แค่เพียงส่งเสียงถามกลับไป

"แล้วหนูจะไหวเหรอลูกคนเดียว"

"เดี๋ยวให้เขตลงมาช่วยค่ะ แม่พาพ่อไปพักผ่อนนะคะ เดี๋ยวขวัญทำอาหารให้ลูกค้าก่อน"

จากนั้นหญิงสาวเข้าไปอยู่หน้าเตาเริ่มทำทุกอย่างด้วยความชำนาญ ใช้เวลาไม่นานอาหารก็มาว่างที่โต๊ะของเขา และหลังจากนั้น ก็มีลูกค้าทยอยเข้ามาสั่งอาหารและสั่งกลับบ้านตลอดเวลา

"เขต เก็บโต๊ะหน้าร้านเถอะ ลูกค้าหมดพี่ปิดร้านนะ พ่อเป็นยังไงบ้าง"

"หลับไปแล้วครับพี่ขวัญ พ่อเหนื่อย ดีนะที่เขตรับพ่อทัน เดินซื้อของอยู่ดีๆ พ่อล้มเฉยเลย"

"ไม่เป็นไร ให้แม่ดูพ่อไป เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาพ่อไปหาหมอ เก็บโต๊ะเสร็จแล้วมาทำก๋วยเตี๋ยวให้พี่หน่อยนะ"

และหลังจากนั้น สองพี่น้องก็ยุ่งวุ่นวาย อยู่ตลอดเวลา

เมฆานั่งกินข้าวไปด้วย พยายามเก็บรายละเอียดทุกอย่างไปด้วย ผู้หญิงคนที่เดินชนเขา สองสามีภรรยาที่เป็นพ่อ คือลูกหนี้ของเขา เขาว่าแล้วคนที่เป็นภรรยา ทำไมหน้าคุ้นๆ หน้าตาเหมือนลูกสาวนี่เอง เหมือนกันมาก ถึงเขาจะเห็นแค่ช่วงที่ภรรยาประคองสามีเดินผ่านเขาเข้าไปด้านใน สองคนน่าจะรุ่นพ่อกับแม่เขา บังเอิญอะไรอย่างนี้ ชายหนุ่มสั่งก๋วยเตี๋ยวอีกชาม ท่าทางคนทำคล่องแคล่วมาก เขาแค่อยากนั่งอยู่ให้นานกว่านี้ ไม่ได้อยากจะกินอะไรอีก แต่พอได้ลองชิมน้ำก๋วยเตี๋ยว มันทำให้เขาต้องกินต่อจนหมด น้ำซุปอร่อยถูกใจเขามาก

เมฆาจ่ายเงินกับคนที่เป็นน้องชาย ได้ยินสองพี่น้องคุยกันตลอดว่าเป็นห่วงพ่อ และแปลกใจว่า ทำไมวันนี้ลูกค้าเยอะมากออกจากร้านเขากลับคอนโด รู้สึกอิ่มมากๆ ถ้านอนตอนนี้คงไม่สบายตัวแน่ หยิบเอกสารที่ดูเมื่อกลางวันขึ้นมาดูรายละเอียดอีกครั้ง

ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับข้าวตามสั่ง ทำก๋วยเตี๋ยวดูคล่องไปหมด ผมยาวๆ นั่นถูกมัดรวบขึ้นไปไว้บนหัว คนอะไรผมหนามาก เสื้อยืดที่ผู้หญิงคนนั้นใส่เป็นเสื้อมียี่ห้อ กางเกงยีนก็เหมือนกัน แต่ดูท่าว่าน่าจะใช้มานาน เขาได้ยินสองพี่น้องพูดคุยกับลูกค้า ตลอดเวลา พูดเพราะนอบน้อมทั้งสองคนพี่น้อง พี่สาวคอยบอกให้น้องชายเข้าไปดูคนที่เป็นพ่อบ่อยๆ อารมณ์อยากปิดร้าน แต่ลูกค้าก็ยังทะยอยเข้ามาเรื่อยๆแปลกใจตัวเองที่จำรายละเอียดเกี่ยวกับร้านนั้นได้เกือบหมด

ก่อนหน้าเขาไม่ได้กลับคอนโดทันที ออกมานั่งอยู่บนรถของตัวเอง รอจนลูกค้าร้านนั้นซา และสองคนพี่น้องเริ่มเก็บร้าน คงจะเหนื่อยกันน่าดู เดินกันตลอดเวลา ประตูบานพับถูกดึงปิดจากคนด้านในได้เวลาปิดร้านจริงๆ เมฆาสตาร์ทรถกลับคอนโด และจนถึงเวลานี้เกือบตีหนึ่งเขายังไม่ได้นอน อ่านเอกสารของลูกหนี้รายนี้อย่างละเอียด นี่ครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกหนี้เขาเหรอ เขาเป็นเจ้าหนี้เธอคนนั้น น่าสนใจ ความคิดบางอย่างผุดขึ้นในหัว

เมื่อคืนกว่าเขาจะนอนหลับ ก็เกือบตีสี่ เขาส่งข้อความหาฝ่ายกฏหมาย ให้รีบดำเนินการเรื่องหนี้สินของครอบครัวผู้หญิงคนนั้นโดยเร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะกลับจันทบุรี

เที่ยงเขามาปรากฎตัวที่ร้านอาหารตามสั่งอีกครั้ง ดูเหมือนว่าจะเพิ่งเปิดร้าน เขาเห็นแค่ผู้หญิงคนนั้นคนเดียว รถกระบะไม่ได้จอดที่หน้าร้าน หน้าตาเจ้าของร้านดูเหงาๆ เดาว่าคงเกี่ยวกับคนพ่อที่เป็นลม

"สวัสดีค่ะ ทานข้าวเหรอคะ รอสักครู่นะคะพอดีเพิ่งเปิดร้าน ลูกค้าสะดวกรอไหมคะ"

"ครับผมรอ ขอกระเพราหมูสับราดข้าว ไข่ดาวหนึ่งจานครับ"เมฆาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านช่วงรออาหาร เห็นว่าเจ้าของร้านรีบทำโน้นทำนี่คนเดียว อยากรู้เหมือนกันว่าอีกสามคนหายไปไหน ไม่นานก็มีลูกค้ามาเพิ่มอีกสองสามคน

"หนูขวัญ พ่อกับแม่ไปไหนลูก ไม่เห็นหน้าเลยตั้งแต่เมื่อวาน"

"พ่อเป็นลมที่ตลาดตั้งแต่เมื่อวานค่ะป้า เมื่อคืนอาการไม่ค่อยดีขึ้นเลย แม่กับเขตเลยพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล ขวัญเลยอยู่คนเดียวค่ะ"

"เอ....เป็นอะไรไป ปกติก็เห็นแข็งแรงดี "

เพียงขวัญคุยกับลูกค้าไปด้วย ทำอาหารไปด้วย ไม่นานกระเพราไข่ดาวก็มาเสริฟที่โต๊ะของเมฆา พร้อมน้ำซุป หลังจากนั้นแม่ค้าคนสวยก็ไม่ได้ว่างอีกเลย มีลูกค้าทะยอยเข้ามาสั่งอาหารเรื่อยๆ ทั้งสั่งกลับบ้านและกินที่ร้าน เพียงขวัญอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา

"ขวัญ ทำไมอยู่คนเดียว ลุงกับป้า เขตไปไหน"เสียงผู้ชายที่เพิ่งลงจากรถถามท้นทีที่เข้ามาภายในร้าน

"สวัสดีค่ะพี่อาวุธ พอดีพ่อไม่ค่อยสบายค่ะ เขตกับแม่พาพ่อไปหาหมอ "

"ไปโรงพยาบาลไหน มีอะไรให้พี่ช่วยไหม เดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องไปดู"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่อาวุธ เขตก็อยู่ ป่านนี้คงใกล้กลับกันแล้ว พี่อาวุธกินอะไรดีคะ ขวัญทำให้"

"ขอเหมือนเดิมล่ะกัน นี่ขวัญมีอะไรก็บอกพี่นะ พี่ยินดีช่วยทุกอย่าง"

"ขอบคุณมากค่ะพี่อาวุธ รอแป๊ปนะคะ เดี๋ยวขวัญทำให้"

"ใส่กล่องให้พี่ห้ากล่องนะ จะเอาไปฝากที่บ้าน"

"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ"เพียงขวัญหันไปทำอาหารต่อ

อาวุธเป็นรุ่นพี่ของเธอสมัยเรียนปริญญาตรี บ้านเขาอยู่ซอยถัดไป เขาชอบเพียงขวัญแสดงออกว่าชอบมาก นิสัยเขาเจ้าชู้ จีบสาวไปเรื่อย เพียงขวัญรู้ เธอไม่ได้คิดกับเขาแบบแฟน นับถือเหมือนพี่ชายมากกว่า แต่บางครั้งที่เธอมีปัญหาเรื่องที่ชอบมีผู้ชายมาวุ่นวาย พี่อาวุธจะคอยกันให้เธอตลอดไม่ให้พวกผู้ชายมาวุ่นวายด้วย ความดีเขาก็มี อาวุธเองก็เกรงใจเพียงขวัญ เขารอว่าเมื่อไหร่หญิงสาวจะเห็นใจเขาบ้าง ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่กับหญิงสาวเขาจริงใจ