เมื่อต้องหักห้ามใจเป็นครั้งแรก ย่อมเกิดความว้าวุ่นใจจนมิอาจซ่อนเร้นได้ เพียงแต่อีกใจกลับนึกอยากทะนุถนอมนางเอาไว้ ในเมื่อเกิดสายสัมพันธ์เชื่อมต่อเช่นนี้แล้ว คงยากที่จะตัดขาดได้
“แม่นาง เจ้าโชคร้ายเสียแล้วที่ได้พบเจอกับข้า” เจ้าของน้ำเสียงอบอุ่นกล่าวพร้อมกับคลี่ยิ้มน้อยๆ จากนั้นเหลือบมองกลีบผกาที่ล่วงหล่นลงพื้น
ไม่รู้ว่าหากมาอีกครั้งหน้าจะผ่านมาได้หรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าพลังของนางที่แฝงอยู่ในดอกท้อเหล่านี้จะช่วยให้เขาผ่านปราการมาได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงหยิบขึ้นมาเก็บไว้ในแขนเสื้ออีกสองสามดอก
เทพมารจิ้งจอกบรรพกาลกระตุกยิ้มมุมปากหลังจากเก็บดอกไม้ใส่ในแขนเสื้อเรียบร้อยแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้
พบหน้านางเพียงครั้งเดียวก็ไม่อยากแยกจากเสียแล้ว
“คราวหน้าข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง หากเจ้าตื่นแล้วข้าจะชดใช้ที่หยิบยืมดอกไม้ของเจ้าไป” เมื่อกล่าวจบจึงลุกขึ้นและเดินจากไปด้วยหัวใจพองโต
