แดนปรโลก
‘ซือซิง...’
‘ซือซิง เจ้าดูนี่ เหมาะกับข้าหรือไม่’
“เหตุใดจึงเรียกข้าว่าซือซิง นั่นไม่ใช่นามของข้าสักหน่อย แล้วเจ้าคือผู้ใดกัน!”
ข้าตอบไปเช่นนั้น ทว่าสีหน้าของนางกลับเต็มไปด้วยความประหลาด ก่อนที่ริมฝีปากสีแดงตรงหน้านั้นจะคลี่ยิ้มออกมา
‘เจ้าจำข้าไม่ได้หรือ ข้า...’
เฮือก!
ดวงตาเรียวเบิกกว้างเมื่อสะดุ้งตื่นอย่างกะทันหัน เทพบุรุษยันกายลุกขึ้นนั่งก่อนสางผมออกจากหน้าผากชุ่มเหงื่อ คิ้วเข้มขมวดเข้าแทบชิดกันขณะคิดถึงความฝันเมื่อครู่
ก่อนหน้านี้ลี่จูกล่าวว่าเขากินผลท้อของเทพอารักษ์ป่าศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่หลังแม่น้ำกั้นเขตแดน อีกทั้งยังได้รับดอกท้อสวรรค์ทองคำมาด้วย โดยดอกท้อนั้นมีประโยชน์ช่วยสมานพลังปราณทำให้เขาฟื้นพลังได้อย่างรวดเร็ว ทว่ายิ่งมองกลับยิ่งรู้สึกคุ้นเคยและคะนึงหา ราวกับว่าคุ้นเคยมานาน
นับตั้งแต่วันที่ออกจากจำศีล ไม่ว่าจะผ่านไปกี่พันหมื่นราตรี เขาก็มักจะฝันถึงสตรีปริศนาผู้
