นั่นจึงเป็นอีกเหตุผลที่ต้องส่งนางออกไปเผชิญโลกข้างนอก แม้ว่าในใจจะยังคงเป็นห่วงและเป็นกังวลเรื่องจื่อเหยียนก็ตาม แต่ว่าสุขภาพของเลี่ยงหรงสำคัญกว่า อีกอย่างน้องสาวของเขาก็เติบโตขึ้นมากแล้ว ถึงเวลาที่ต้องปล่อยให้ลูกนกบินออกจากรังเสียที
‘หากข้าไปเกิดใหม่แล้ว ข้าจะลืมทุกเรื่องราวเกี่ยวกับตัวข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ’
“เจ้ากล่าวได้ถูกต้องแล้ว”
เลี่ยงหรงได้รับคำตอบเช่นนั้นก็รู้สึกโหวงไปทั้งช่องท้อง
‘เช่นนั้นข้าก็ต้องลืมท่านเช่นกันใช่หรือไม่’
จิ้นฝูพยักหน้า แต่กระนั้นก็ยังยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กเพื่อปลอบโยน
“เจ้าอย่าได้กังวลไป หกปีสิบในโลกมนุษย์ก็แค่หกสิบวันในแดนเทวโลกเท่านั้น เมื่อเจ้ากลับมาแล้วจะพบว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝันอันเลือนรางเท่านั้น” เสียงทุ้มกล่าวพลางคิดถึงประสบการณ์การลงไปเผชิญด่านเคราะห์ในแดนต่างๆ ตลอดระยะเวลาหลายหมื่นปีของเขา
ไม่ว่าจะเกิดใหม่เป็นมนุษย์หรือปีศาจ แต่เมื่อสิ้นอายุขัยแล
