‘จงอย่าให้ความรักทำลายตัวเองเช่นเดียวกับข้า อย่าให้คำสัญญาผูกมัดกายเจ้าและ...ข้าฝากดินแดนแห่งนี้ด้วย...’
นางร่ำไห้แทบขาดใจมองร่างที่สูญสลายต่อหน้า หลันฮวาเป็นอาจารย์ยอมรับนางเป็นศิษย์แม้ว่านางจะเป็นเพียงภูตบุปผา คอยสั่งสอนวิชาจนนางสามารถเลื่อนขั้นเป็นเซียนชั้นสูงได้อย่างปลอดภัย นางจึงรักหลันฮวาราวกับเป็นมารดาของเขา
ทว่ารอยยิ้มของหลันฮวาที่นางรักกลับถูกเชื้อพระวงศ์ของเทวโลกพรากมันไป แม้แต่เศษเสี้ยววิญญาณก็ไม่หลงเหลือ ทิ้งไว้เพียงแค่ความปวดร้าวในใจจนกลายเป็นความแค้นจารึกในกระดูกทุกท่อน เส้นเอ็นทุกเส้นในร่างกาย
องค์รัชทายาทเกาซานในวันนั้นได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิผู้ปกครองเทวโลก ในขณะที่ท่านอาจารย์ของนางกลับกลายเป็นผู้ที่มีนามในทำเนียบของนักโทษ สวรรค์ช่างโหดร้ายเหลือเกินที่ทำให้ชะตาของเทพบุปผาต้องอาภัพเช่นนี้
นางจึงสาบานว่าจะต้องแก้แค้นให้แก่ท่านอาจารย์ให้จงได้
กว่าหมื่นปีมานี้นางจึงเฝ้าบ่
