ผ่านมาร้อยกว่าปีแล้วที่นางไม่ได้ให้อาหาร ลำต้นของมันจึงอยู่ในสภาพแห้งกรอบและโรยรา โชคดีที่ยังไม่ตายหากให้อาหารเพิ่มขึ้นอีกสักนิด คงอยู่ได้อีกหลายร้อยปี
เมื่อคิดได้ดังนั้นนั้นหยิบมีดพกออกมาจากแขนเสื้อ นางใช้มือกำใบมีดแน่นออกแรงกดจนแนบชิด จากนั้นกลั้นใจเฉือนฝ่ามือจนโลหิตประกายทองไหลรินออกมา
เจ็บ...
ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อย หากเป็นความเจ็บจากการถูกโจมตีคงเจ็บน้อยกว่าทำตัวเองเช่นนี้ แต่จะทำเช่นไรได้ ในเมื่อป่าแห่งนี้คือบ้านของนาง โลหิตเพียงไม่กี่หยดก็สามารถปกป้องป่าแห่งนี้ได้อีกหลายร้อยปี นับว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าแล้ว
เลี่ยงหรงยืนรอจนกระทั่งต้นไม้ซึมซับโลหิตของนางจนใบและดอกกลายเป็นสีทองทั้งหมด จากนั้นก็เคลื่อนตัวลอยขึ้นไปยังอีกต้นหนึ่งที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน โดยที่นางไม่รู้ว่ามีจิ้งจอกตัวใหญ่เขาหนึ่งกำลังเดินตามนางอยู่ห่างๆ
ทุกครั้งที่เสียโลหิต จะทำให้ร่างกายของเลี่ยงหรงอ่อนแอลงมาก
