จื่อเหยียนเลือกเก็บความจริงบางอย่างเอาไว้เพราะเกรงว่าหากนางรู้เข้าจะหนีห่างจากเขา
ท่าทางเป็นมิตรของจื่อเหยียนทำให้เลี่ยงหรงคลายความกังวล พร้อมกับคิดว่านางคงเข้ามาแทรกกลางในบทประพันธ์เข้าแล้วจริงๆ คนที่จื่อเหยียนได้พบกลับเป็นนางไม่ใช่เทพหลีฮวา แต่ในเมื่อการพบกันทำให้บุรุษผู้นี้เป็นมิตรต่อนางได้ ก็นับว่าเป็นลางที่ดีแล้ว
ถึงแม้ว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างกำลังกวนใจอยู่ก็ตาม แต่นางก็ควรจะยื่นไมตรีกลับเพื่อความปลอดภัยของชีวิตตัวเอง
‘ท่านเป็นผู้บาดเจ็บ ข้าไม่คิดว่าเป็นการล่วงเกินแต่อย่างใด เพียงแต่รู้สึกละอายที่ไม่ได้ต้อนรับด้วยตัวเองเท่านั้น’ เลี่ยงหรงตอบกลับอย่างใจดี จากนั้นเสกผลท้อสวรรค์ทองคำออกมาหนึ่งลูกและยื่นให้บุรุษตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มจริงใจ ‘ผลท้อนี้คือคำขอโทษจากข้า ท่านโปรดรับไว้’
จื่อเหยียนมองผลท้อตรงหน้าด้วยสายตาประหลาดใจ ที่แท้ผลท้อทองคำที่ว่าก็มีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้นี่เอง กลิ่นของมั
