EP 32
1408 คำ
“วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ จะรีบไปไหน หรือว่ามีธุระ”
แล้วเขาก็หมุนร่างเล็กๆ ให้หันมาเผชิญหน้า
“ไม่มีค่ะ ซัมเมอร์เรียนเสร็จแล้ว พักอีกสองสามวันก็เปิดเทอม ต้องเตรียมไปฝึกงานค่ะ”
“งั้นนอนต่อก่อนสิ สายๆ ค่อยกลับไปหาแม่ เดี๋ยวผมจะให้คนรถมารับไปส่งที่เดิม” ปริยกรอดแปลกใจที่เขาเสนอแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเลย
“ไม่เอาค่ะ คุณไม่อยู่ในห้อง เดียร์ก็ไม่มีเพื่อนสิคะ”
“อยากจะอยู่ด้วยนะ” เขาจุ๊บไปตรงสองกลีบสีระเรื่อ ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“จริงเหรอคะ”
หญิงสาวเองก็แย้มยิ้มอย่างไม่อยากจะเชื่อ พร้อมกับส่งสายตาเย้าหยอกเขา แม้เมื่อก่อนจะไม่เคยทำแบบนี้ แต่ความใกล้ชิดทำให้กล้าที่จะเล่นกับเขา
“จริงสิ! แต่งานผมยุ่งทั้งวันเลย เช้าก็มีประชุม ต้องรีบไปเตรียมตัวก่อน”
อีกครั้งที่เขาจุ๊บลงไปจุดเดิม ในใจนั้นเสียดายยิ่งที่จะต้องทิ้งคนตรงหน้าไป
“ประชุมกี่โมงคะ”
หญิงสาวจ้องเขาตาเขม็งคล้ายไม่อยากจะเชื่อ
“แปดครึ่ง”
เขาเอ่ยเสียงนุ่ม แล้วยิ้มกริ่มให้ไม่เปลี่ยนแปลง ทำเอาดวงตาคู่สวยเหลือบไปมองนาฬิกาตรงผนังครู่หนึ่ง แล้วมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา พร้อมกับความคิดซุกซนบางอย่างแว้บเข้ามาในหัว แม้ที่ผ่านมาไม่เคยเลยก็ตาม
“งั้น ก็พอมี...”
สองแขนเรียวยกขึ้นไปคล้องต้นคอเขาไว้ สองเท้าเขย่งขึ้นไปหาใบหน้าอันหล่อเหลา แล้วเป็นฝ่ายมอบจุมพิตยามเช้าให้เขาเสียเอง หนุ่มผู้เกรงกลัวเสื้อยังไม่ได้ติดกระดุมจะยับ
พยายามบังคับสองแขนไม่ให้โอบกอดกายนุ่มนิ่มตอบ และพยายามยืนแน่นิ่ง ด้วยรู้ดีว่า คนตัวเล็กแค่อยากแกล้งยั่วเท่านั้น
ส่วนคนอยากแกล้ง พอเห็นเขายืนนิ่งๆ แบบไม่สะทกสะท้านอะไร ความไม่อยากยอมแพ้ เลยตัดสินใจเลื่อนมือบางลงมาลูบไล้กับแผงอกกว้างและเปลือยของเขา
เท้าเขย่งอยู่เปลี่ยนมาเป็นยืนเพราะเมื่อย เป็นผลให้ริมฝีปากบางต้องร้างลาจากริมฝีปากหยักได้รูป ลงมาจุ๊บกับแผงอกแทน
แต่เขาก็ยังนิ่ง ปลายลิ้นเล็กๆ น่ารัก เลยไล้ไปกับยอดอกของเขา ที่ตอนนี้แข็งเป็นไตขึ้นแล้ว นั่นบอกได้ว่า เลือดในกายของเขาหาได้เย็นและแน่นิ่งเหมือนภายนอกไม่ แต่เขาก็ยังไม่ทำอะไร นอกจากยืนนิ่งเท่านั้น
“จะแกล้งอีกนานมั้ย บอกไว้ก่อนว่าไม่สำเร็จหรอก ชั่วโมงบินของคุณน่ะยังน้อยนิด ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”
พอได้ยินประโยคสบประมาทขนาดนี้ คนไม่อยากยอมแพ้ก็มีความกล้ามากขึ้นอีกระดับ มือบางที่วุ่นวายอยู่แต่แผงอกกว้างของเขานั้น เลื่อนลงไปเบื้องล่างช้าๆ
แล้วก็พบว่า กายมหึมาของเขา หาได้นิ่งเหมือนที่เขาเป็นอยู่เลยสักนิด และนั่นทำให้อุ้งมือน้อยๆ จงใจยั่วยุเขา ให้พบกับความพ่ายแพ้อย่างเอาเป็นเอาตาย และด้วยประสบการณ์ที่เขาเป็นคนสั่งสมให้เอง
“ซี๊ด!!! อ่าส์!!! สาวน้อย!!! รู้มั้ยว่ากำลังเล่นกับใครอยู่”
คนถูกบุกหนักถึงขนาดร้องออกมาด้วยความสะท้านเสียว วงแขนแข็งแรงที่ถูกสั่งให้อยู่นิ่งๆ บัดนี้ไม่นิ่งแล้ว แต่กลับรวบเอาคนตัวเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ริมฝีปางบางก็ถูกเขาก้มลงมามอบจูบอันดูดดื่มให้ อุ้งมืออุ่นก็เคล้าคลึงอยู่กับปทุมงามอย่างคนหิวกระหาย เพราะอดทนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
เสื้อยืดพอดีตัวถูกเขาถลกขึ้น บราเซียร์ตัวน้อยก็ถูกทำแบบเดียวกัน จากนั้นเขาก็ก้มลงไปครอบครองปลายยอดเต็มตึง อีกมือเคล้าคลึงกับอีกข้างอย่างเมามัน
ปริยกรรับรู้ถึงความหิวกระหายของเขาผ่านกายชายได้เป็นอย่างดี ตรงหน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน ขณะเขาบดเบียดเข้าแนบชิด
พลัน!!! ก็คิดอะไรขึ้นได้ สองมือเลยพยายามห้ามเขาไว้ด้วยการดันแผงอกออก แต่เขาไม่อยากสนใจ เพราะไฟถูกจุดจนครุกรุ่นไปแล้ว
“คุณปาลคะ พอได้แล้วค่ะ ไปทำงานเถอะค่ะ”
“ไม่มีทาง”
เขายืนยันหนักแน่นออกมาขนาดนี้ มือบางเลยต้องออกแรงดันอกเขาออกอย่างเอาเป็นเอาตาย ใบหน้าสวยก็เบี่ยงหนีจุมพิตอันหวานล้ำของเขาไปด้วย
“ไม่ได้ค่ะ อย่าค่ะ”
“ทำไม!”
จนเขาต้องจำใจหยุดแล้วเอ่ยถามเสียงสั่น
“เอ่อ!!! ยาคุมหมดแล้วค่ะ คุณมีในลิ้นชักอีกมั้ยคะ”
หญิงสาวตอบออกไปด้วยใบหน้าเจื่อนๆ เพราะกลัวเขาจะดุ แต่กลับเขากลับยิ้มด้วยความโล่งใจแทน
“นึกว่าเรื่องอะไร”
แล้วดึงร่างเล็กกลับมาหาแผงอกอีกครั้ง
“คุณปาลอย่าค่ะ เดี๋ยว...” หญิงสาวไม่กล้าเอ่ยคำนั้นออกมาเลยละไว้ให้เข้าใจเอง
“ไม่หรอก เดี๋ยวผมปล่อยข้างนอกเอง อย่าคิดว่าแกล้งผมแล้วจะลอยนวลไปได้ง่ายๆ ไม่มีทาง มาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้เอาช้างมาฉุด ไอ้ปาลก็ไม่หยุดแน่ๆ อยากยั่วดีนัก แบบนี้ต้องจัดหนักๆ ซะแล้ว”
สิ้นคำ เขาก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้น แล้วพาตรงไปหาเตียงอย่างรวดเร็ว เพราะไฟในกายลุกฮือขึ้นมาด้วยการถูกปลุกของคนไม่ประสาด้วยซ้ำ และเมื่อมีเวลาน้อย
เขาจึงรีบตามลงไปบดขยี้กระจับงามอย่างห้ามใจไม่อยู่ กระโปรงจีบรอบถูกถลกขึ้นไปหาเอวคอด แพนตี้สีขาวถูกรั้งรวดเดียวก็ปลิ้วออกจากปลายเท้าขาวบางเรียบร้อยแล้ว
เจ้าของปลายเท้าปิดเปลือกตาลงอย่างเป็นสุขใจเมื่อได้อยู่ใต้ร่างของเขา แม้เพียงแค่ตั้งใจจะยั่วเย้าเอาให้ชนะเขาเท่านั้น แต่เมื่อถูกตอบโต้ด้วยวิธีการที่หนักหน่วงกว่า
ก็เต็มใจยอมรับผลที่ตามมาอย่างไม่บิดพลิ้ว หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อรับรู้ว่ากายเต็มตึงของเขากำลังเข้าเยี่ยมเยียน
“อื้ห์ม!!!”
จนเผลอส่งเสียงนุ่มหูออกไปให้เขาได้ยิน สองมือบางเลื่อนไปลูบไล้กับแผงอกอุ่นของเขา ก่อนจะเลื่อนไปเกาะลำแขนแข็งแรงที่ยังมีเสื้อเชิ้ตห่อหุ้มไว้ และสภาพของมันก็ยับยู่ยี่ไปเรียบร้อยแล้ว
“อ่าส์!!! แม่สาวน้อย ฉันจะให้บทเรียนเธอ โทษฐานที่มายั่วเสือหนุ่มอย่างฉัน”
และด้วยความที่มีเวลาน้อยนิด เสือหนุ่มผู้คาดโทษสาวน้อยไว้นั้น ก็รุกหนักอย่างรวดเร็ว ยังผลให้เรือนกายกำยำเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อผุดขึ้นจนทั่วตัวหลังคว้าความสุขสมมาได้สมใจแล้ว
ใบหน้าอันหล่อเหลากับดวงตาคู่คมกริบ จ้องมองเจ้าของเรือนร่างเปลือยเปล่านอนหอบหายใจรวยรินอยู่ใต้ผ้าห่มหนาด้วยความพึงพอใจ
“นอนนี่ไปก่อนนะ จะกลับตอนไหนค่อยโทรบอกผม จะให้คนมารับไปส่งบ้าน”
เจ้าของใบหน้าสวยได้ยินเขามากระซิบบอกตรงข้างแก้ม ความเหนื่อยทำให้หมดเรี่ยวแรงจะตอบใดๆ ออกไป ได้แต่พยักหน้าน้อยๆ ให้เขาเท่านั้น
“ดีมาก! ไว้เจอกันตอนค่ำๆ นะ ผมจะไปรับที่เดิม”
อีกครั้งที่ชายหนุ่มเห็นใบหน้าสวยใสพยักรับน้อยๆ ก่อนเปลือกตาทั้งสองจะปิดลง เขายิ้มอย่างอิ่มใจ แล้วฝืนพากายลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวใหม่อีกรอบ แม้ใจอยากจะอยู่กับคนบนเตียงมากแค่ไหน แต่ก็จะต้องเดินจากไป เพราะมีงานรออยู่จนไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้
ไหนจะต้องประชุมกับทีมจัดงานแต่ง ที่คู่หมั้นเป็นคนเลือกสรรมาอีกต่างหาก เขาไม่รู้ว่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาทำไม เมื่อคิดถึงชีวิตคู่ที่ใกล้เข้ามาทุกขณะแล้ว
ทั้งที่เมื่อก่อนก็เฉยๆ อะไรหรือยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้มันเหมือนมีอะไรมาหน่วงๆ ในหัวใจ จนไม่อยากให้เวลานั้นเดินมาถึงด้วยซ้ำ
‘ลูกผู้ชายเว้ยไอ้ปาล รับปากแล้วต้องทำ ห้ามเบี้ยว’
- ผู้เขียน
