EP 26
1160 คำ
“เช้าๆ อย่างนี้ ยังไม่มีร้านไหนเปิดด้วยสิ”
เขาหมายถึงร้านอาหารในคอนโดหรูหรา ส่วนใหญ่จะเปิดบริการมื้อเที่ยงกับเย็นแทบทุกเจ้า
“เดียร์ทำให้กินก็ได้ค่ะ ถ้าคุณมีของสด”
เพราะหูได้ยินเสียงท้องเขาร้องคำรบสองออกมา เลยตัดสินใจอาสาเพื่อตอบแทนที่เขามีน้ำใจในหลายๆ เรื่องให้
“ผมเดาว่าไม่มีอะไรแน่ นอกจากน้ำเปล่า ห้องคนโสดนี่ จะมีผักหรือหมูเห็ดเป็ดไก่ไว้ได้ยังไง”
“งั้นเดียร์ไปซื้ออะไรง่ายๆ จากเซเว่นมาทำให้ก็ได้ค่ะ”
“ก็ได้ ถ้าคุณไม่เหนื่อย เดี๋ยวผมอาบน้ำรอนะ”
“ค่ะ”
แก้มนุ่มถูกเขาจูบดังจ๊วบอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้ คว้าผ้าขนหนูมาพันกายท่อนล่าง ที่ปล่อยให้เปลือยอยู่นานหลายนาที คนไม่อยากเป็นตากุ้งยิงนั้นก็รีบเบือนหน้าหนีทันที
“คุณไปเอาเงินในกระเป๋าผมเลยนะ”
“ค่ะ”
ปริยกรรับคำไปอย่างนั้น ใจไม่คิดจะแตะต้องกระเป๋าของเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนด้วย พอเห็นเขาเดินไปหาประตูห้องน้ำแล้ว ก็รีบคว้ากระเป๋าสตางค์มาปิดเอาแบงค์สีม่วง ยัดใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์สีเข้มขาสามส่วน ที่เขาซื้อให้แบบไม่ต้องคิดนานเมื่อวานนี้ไว้ มือถือก็ถูกเอาออกมาด้วย เพราะอยากโทรหาแม่เป็นอันดับแรก
“เดียร์”
เดินยังไม่ทันถึงประตูห้องก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อถูกเรียกไว้ด้วยชื่อที่ไม่เคยได้ยินเขาเรียกสักครั้ง พอหันกลับไปหาก็เห็นเขาอยู่ในสภาพเดิมคือเปลือยท่อนบน มีผ้าขนหนูพันท่อนล่างเอาไว้ มือทั้งสองข้างไขว้หลังไว้ ขณะเดินตรงมาหา
“คะ”
“เอาเงินในกระเป๋าผมไปหรือยัง”
“เอ่อ! ค่ะ”
หญิงสาวรับคำแบบไม่เต็มเสียงนัก ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา หลี่ตามองขณะสองเท้าก้าวเข้ามาหาช้าๆ ก่อนจะถูกรวบตัวไปกอดไว้ แล้วแก้มก็ถูกจูบหนักๆ ลงไปทีละข้าง
“ทีหลังถ้าโกหกผมอีก จะถูกทำโทษหนักๆ แบบเดินกลับบ้านไม่ไหวเลย”
คนถูกคาดโทษไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมา เอาแต่จ้องมองเขาปล่อยมือออกจากตัว แล้วยกกระเป๋าสตางค์ที่เขาคงถือมาด้วยตั้งแต่แรกมาเปิดออก ดึงแบงค์สีเทามาให้สองใบ
“ต่อไปผมจะใส่ไว้ในโถนั้นทีละสองพัน”
เขาชี้ไปยังแก้วใบย่อมๆ ตรงโต๊ะเล็กๆ ข้างชุดรับแขก
“สำหรับซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ใกล้หมดผมก็จะเติมให้ใหม่เรื่อยๆ คุณอยากจะซื้ออะไรก็หยิบไป จะได้ไม่ต้องกลัวกระเป๋าสตางค์ผมไง”
หลังจากส่งแบงค์สีเทากับคีย์การ์ดใส่มือบางให้แล้ว แก้มนุ่มถูกเขาจูบดังจ๊วบอีกครั้ง ก่อนใบหน้าอันหล่อเหลาจะยิ้มหวานๆ ให้ ทำเอาหัวใจของสาวน้อยเต้นเร็วขึ้นกว่าปกติ
เลยรีบหมุนตัวกลับไปหาประตูทันที ทิ้งให้เจ้าของห้องมองตามก่อนจะกลับไปอาบน้ำด้วยความสบายใจ
ส่วนคนที่สบายใจแถมเป็นสุขใจนั้น ก็ก้าวออกจากลิฟต์แล้วเดินผ่านล๊อบบีอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวพนักงานสาวจะหันมาเห็นก็ไม่ปาน จุดหมายปลายทางอยู่ร้านสะดวกซื้อ ที่เคยตอนนั่งรถมากับเขาอยู่ไม่ไกลมากนัก มือก็กดโทรออกไปหาแม่ด้วยความห่วงใย แล้วบอกเวลาคร่าวๆ ว่าจะกลับถึงบ้านตอนไหน
พอถึงร้านก็รีบตรงไปหาขนมปังปอนด์ ไข่ ไส้กรอก เบคอน แยม เนย มาม่า กับของอื่นๆ ที่คิดว่าจะต้องใช้ รวมทั้งปลากระป๋องก็อยากจะมีไว้ เพราะคิดว่ายังไงเขาก็คงจะเรียกหาตลอดอยู่แล้ว หญิงสาวบอกกับตัวเองว่า ครั้งต่อไปอาจจะขอเขาแวะเข้าตลาด ซื้อของสดไปแช่ไว้ในตู้เย็นด้วย
ถึงห้องแล้วตั้งใจจะทำอเมริกันเบรกฟาสต์เลย แต่อนิจจา! หาที่เปิดเตาไม่เจอ เพราะของใช้แต่ละอย่างล้วนแล้วไม่เคยเห็นทั้งนั้น เลยจำต้องเดินไปเปิดห้อง ก็เห็นเขาออกจากห้องน้ำมา มีผ้าขนหนูพันกายท่อนล่างไว้ อีกผืนพาดบ่ามีน้ำเกาะตามผิวหนังเป็นหย่อมย่าน
“เอ่อ! เดียร์ติดเตาไม่เป็นค่ะ”
ใบหน้าหล่อยิ้มร่าด้วยความขำนิดๆ เอ็นดูหน่อยๆ แล้วเดินนำไปยังในครัว ที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยจะได้ใช้งานสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายเขาก็สอนสาวน้อยจนสำเร็จ
“ค่าสอน”
เขาใช้นิ้วชี้กดไปที่แก้มตัวเอง แล้วเอียงไปหาสาวร่างเล็กยืนอยู่ไม่ห่าง เมื่อถูกทวงขนาดนี้ มีหรือจะกล้าเบี้ยว เลยเขย่งเท้าขาวบางไปจุ๊บแก้มเพิ่งโกนหนวดเคราวมาใหม่ๆ ได้กลิ่นอาฟเตอร์เชฟรวยรินอยู่ จากนั้นก็ถึงได้เดินไปหากระทะเทฟล่อนไปตั้งบนเตา ส่วนเขานั้นยิ้มกริ่มแล้วเดินเข้าห้องไปด้วยความสบายอารมณ์
ออกมาอีกที ก็มีอเมริกันเบรกฟาสต์ น้ำส้ม น้ำเปล่า และกาแฟจัดรออยู่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว กลิ่นหอมโชยมา ทำเอาท้องเขาร้องโครกครากๆ จนต้องรีบทรุดกายลงนั่ง หลังเหยาะซอสกับพริกไทยแล้ว เขาก็คว้าส้อมกับมีดจ้วงไปยังไส้กรอกส่งเข้าปากเป็นคำแรก ตามติดด้วยขนมปังปิ้ง กัดคำเดียวหมดไปครึ่งค่อนแผ่นแล้ว
ปริยกรกะว่าเขาจะกินแค่สองแผ่นเท่านั้น เลยต้องรีบยกของตัวเองที่มีเพียงแผ่นเดียวให้เขาก่อน ส่วนตัวเองไปปิ้งใหม่ และดีใจที่ทำไข่ให้เขาสองใบ ไส้กรอก แฮม เบค่อนอย่างละสี่ ไม่งั้นคงไม่พอกระเพาะเขาแน่ ตัวก็ออกจะผอมสูง ไม่น่าเชื่อว่าจะกินเยอะขนาดนี้
“ปิดเทอมแล้ว คุณมีแผนจะทำอะไรหรือไปเที่ยวไหนมั้ย”
ชายหนุ่มเอ่ย เมื่อกินมาได้ครึ่งทางแล้ว ตาก็จ้องมองคนตรงหน้าอย่างรอคำตอบ
“คงไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ เพราะต้องลงเรียนซัมเมอร์เก็บหน่วยกิต ไม่งั้นจะไม่จบเทอมหน้าค่ะ”
“เริ่มเรียนเมื่อไหร่”
“อืม! อีกสองวันค่ะ”
เขาไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับแล้วกินต่อเท่านั้น พออิ่มก็ลุกขึ้นทันที
“เก็บล้างเสร็จแล้ว เดี๋ยวผมจะไปส่งนะ”
“ค่ะ”
หญิงสาวรีบเก็บโต๊ะแล้วยกไปจานชามล้างจนเรียบร้อย แล้วเดินเข้าห้องเพื่อเอากระเป๋ากับเสื้อผ้าใส่แล้วกลับไปซัก พอออกมาก็คิดขึ้นได้ ว่ายังไม่ได้เอาเงินทอนที่เหลือจากซื้อของไปใส่โถแก้ว
- ผู้เขียน
