EP 25
1138 คำ
“คิดถึงจังเลย ไม่เจอกันตั้งสามอาทิตย์ คุณคิดถึงผมหรือเปล่า”
หญิงสาวไม่มีสิทธิ์จะได้เอ่ยตอบอะไรออกมาด้วยซ้ำ เพราะเขาก้มลงมาใช้ปากประกบปากไว้เรียบร้อยแล้ว อุ้งมืออุ่นก็ยกขึ้นมาเคล้าคลึงบัวคู่งามอย่างแผ่วเบา ชุดนอนสีหวานก็ถูกปลดกระดุมออกอย่างคล่องแคล่ว ราวกับได้ฝึกฝนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็ไม่ปาน
ไม่นานเลย ร่างผอมบางก็หลุดพ้นจากพันธนาการของอาภารณ์ จนอยู่ในสภาพล้อนจ้อน ก่อนเขาจะทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพเดียวกัน สองแขนเรียวยกโอบกอดกายกำยำของเขาไว้ด้วยความหลงใหลระคนเป็นสุข แต่จู่ๆ เขาก็หยุดกึกลง แล้วก้มลงมาหาก่อนเอ่ย
“คุณมียาคุมหรือเปล่า”
หญิงสาวผู้อ่อนประสบการณ์มองด้วยความงุนงง และแทนการตอบออกไป เลยใช้แค่ส่ายหน้าน้อยๆ ด้วยไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเป็นฝ่ายจัดหายาที่ไม่เคยคิดจะซื้อเลยในชีวิต
“ผมก็ว่างั้นล่ะ”
ชายหนุ่มผู้รอบคอบยิ้มบางๆ ให้คนส่ายหน้า ก่อนจะก้มลงจูบแก้มนุ่มจนเสียงดัง ‘จ๊วบ’ แล้วเอี้ยวตัวไปหาโต๊ะหัวเตียง ดึงลิ้นชักออกมา คว้าแผงยาพร้อมขวดน้ำที่มักมีไว้เสมอมาส่งให้ คนรับมาก็ยังทำหน้าไม่ถูกอยู่ดี เพราะไม่รู้ว่ากินยังไง หรือเม็ดไหน เขาเลยเป็นฝ่ายแกะออกแล้วส่งให้เสียเอง
“ไว้พรุ่งนี้ผมจะสอนวิธีกินให้นะ ต่อกันดีกว่า”
ทันทีที่เก็บยากับขวดน้ำเสร็จแล้ว เขาก็ก้มลงไปจูบแก้มนุ่มอีกครั้ง ตามติดด้วยจุมพิตแผ่วเบา ทำเอาหญิงสาวผู้อยู่เบื้องล่างเคลิ้มฝันตามได้ไม่ยากเย็นเลย ยิ่งมีอุ้งมือกับนิ้วอันชำนาญงานของเขา เลื่อนไล้ลงไปเบื้องล่างด้วยแล้ว กายสาวสะท้านหวานไหวจนบั้นท้ายผายตึงต้องส่ายไปมาโดยอัตโนมัติ
และนั่นทำให้ชายหนุ่มผู้รอคอยจังหวะนี้ ค่อยๆ เบียดกายเข้ากายสองน่องนุ่ม เพื่อให้มีพื้นที่ได้นำพากายอันผงาดตั้งเพราแรงหิวกระหาย ได้เยี่ยมเยือนเข้าไปหาอีกกายได้ แล้วดื่มด่ำกับรสสัมผัสอันอ่อนนุ่มละมุนละไม ไปตั้งแต่ต้นกระทั้งถึงบั้นปลาย สร้างความสุขสันทั้งกายและใจให้เหลือจะพรรณนา
เขาดีใจที่กับสาวคนนี้ ไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งพาถุงยางให้ยุ่งยาก แม้ปกติกับผู้หญิงอื่นเขาจะห่วงเรื่องนี้มาก แต่กับเธอผู้ซึ่งมีเขาเป็นชายคนแรกและยังคงเป็นอยู่นั้น
ทำให้อยากรับเอาสัมผัสกับเธอ แบบไม่มีอะไรมากางกั้นไว้อย่างไม่เคยมีมาก่อน และการตอบโต้แบบไม่ประสาและธรรมชาติของเธอ ก็ช่วยส่งให้เขาเป็นสุขยิ่ง
สมกับถ่างตารอคอยมาตั้งสามอาทิตย์เต็มๆ และประวัติของสาวน้อยคนนี้ ก็ทำให้เขาพึงพอใจมากขึ้นอีก เมื่อลูกน้องที่เขาส่งไปคอยติดตามความประพฤ นับตั้งแต่เย็นที่แยกจากกันวันนั้นกระทั่งถึงเย็นวันนี้
เธอไม่มีเพื่อนชายคนไหนมาข้องแวะ เช้าไปมหาวิทยาลัย ตกเย็นก็กลับบ้าน ไม่มีออกนอกลูกนอกทางที่ไหน
ทำให้อดดีใจไม่ได้ ที่หยิบยื่นข้อเสนอการผูกขาดเป็นผู้หญิงของเขาเพียงคนเดียว หรืออย่างน้อยๆ ก็ในเวลาหกเดือนก่อนเขาจะต้องเข้าประตูวิวาห์ตามที่ได้ตกลงกับพ่อแม่ไว้
ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นจากเตียงนอนนุ่ม เมื่อได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นมานานออกไป ยิ้มบางๆ ให้กับคนผล็อยหลับไปแล้ว เรียกได้ว่า แทบจะตั้งแต่วินาทีที่เขาพาไปเที่ยวอยู่บนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า นี่ก็ทำให้เขาพึงพอใจและดีใจไม่น้อย ที่เสนอการอยู่ยาวด้วยกันตลอดคืน แทนที่จะไม่กี่ชั่วโมงเหมือนที่เคยเป็นมา
เขาเดาไม่ออกว่า เธอจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนกลับบ้าน ในเมื่อถูกเขารีดออกจนหมดตัวขนาดนี้ แก้มนุ่มถูกเขาจูบแผ่วเบาลงไป ก่อนจะลุกไปอาบน้ำให้สบายเนื้อตัว พอเสร็จเขาก็กะจะไปนั่งทำงาน แต่เรือนร่างผอมบางใต้ผ้าห่ม กลับเสมือนสั่งให้ต้องสอดกายเข้าไปใกล้ๆ โอบกอดเอวคอดเอาไว้ แล้วหลับตามไปในเวลาไม่กี่นาที
ตอนที่ 5
ส่วนคนไม่รู้ ว่าเผลอหลับไปตอนไหนเมื่อคืนนี้ ก็สะดุ้งตื่นตอนใกล้จะหกโมงเช้า หญิงสาวค่อยๆ ขยับออกจากเจ้าของอกอบอุ่น ด้วยกลัวเขาจะตื่น แม้ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเขาเข้านอนตอนไหน จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า ตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่สิ้นสุดการพลีกายให้เขาเชยชมแล้ว
และเมื่อเขายังหลับอยู่ เลยตัดสินใจพาร่างอันเปลือยเปล่าเดินไปคว้าเสื้อคลุมในตู้มาใส่ไว้ ก่อนจะรื้อค้นข้าวของแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป กลับออกมาอีกทีก็ยังเห็นเขาหลับอยู่ เลยตรงไปยังตู้เครื่องแป้ง เปิดกระปุกที่ได้เมื่อวานนี้ ถูกป้ายไปทาบนผิวอ่อนบาง ทั้งเดย์ครีมและกันแดด
“นั่นคุณจะกลับแล้วเหรอ นี่ยังเช้าอยู่เลยนะ”
ร่างผอมบางสะดุ้งน้อยๆ เมื่อจู่ๆ เสียงนี้ก็ดังขึ้น หันไปมองก็เห็นเขาตื่นแล้วจ้องมองมาหาพอดี ใบหน้าสวยยิ้มน้อยๆ เมื่อเขาตบมือแปะๆ ลงบนเตียง เป็นสัญญาณว่าให้ไปนั่งตรงนั้น แต่ตัวกลับไม่ยอมขยับตามคำของเขา เพราะเดาได้ไม่ยาก ว่าอาจจะถูกเขารีดเรี่ยวแรงออกจากตัวแบบเมื่อคืนนี้อีก
“ฮื๊อ!!!”
หญิงสาวร้องในลำคอ เมื่อจู่ๆ เขาก็ลุกพรวดพราดขึ้นทั้งที่ยังเปลือยเปล่าอยู่ จนต้องหันหลังกลับ แต่ก็โชคร้ายที่ดันยังคงเห็นเขาในกระจกตู้เครื่องแป้ง เลยต้องปิดเปลือกตาหนีอายเมื่อเขากำลังเดินมาหาแล้วกอดมับเข้ากับเอวคอด
“เด็กดื้อ! ไม่ยอมมาหาใช่มั้ย”
แก้มนุ่มถูกเขากดจมูกโด่งลงไปหา ส่วนอุ้งมือเขานั้นก็เลื่อนขึ้นไปรวบกำกับสองบัวงามอย่างย่ามใจและได้ใจ
“หิวจังเลย สงสัยเมื่อคืนใช้แรงเยอะไปหน่อย”
แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจหยุดตัวเอง ก่อนทุกอย่างจะก้าวไปไกลกว่านั้น เพราะท้องเริ่มร้องหาอาหาร แม้จะยังเช้าและเมื่อวานเขาก็กินเยอะอีกต่างหาก ปริยกรไม่รู้จะตอบอะไรออกไป ได้แต่มองเขาค้อนนิดๆ อายหน่อยๆ
- ผู้เขียน
