ตอนที่ 5
1636 คำ
ณ เวลาห้าทุ่มครึ่งพระลักษณ์นั่งดื่มคนเดียวเงียบๆที่เดิมแล้วมองหาคนตัวเล็กที่ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นสักที เขาเตรียมของขวัญวันเกิดมาให้แต่ฐานะอะไรก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกันเพราะตัวเขาเองยังไม่เคลียร์เรื่องว่าที่คู่หมั้นส่วนมายก็ไม่มีท่าทีจะสนใจกัน
ก่อนอื่นต้องเคลียร์กับพระรามให้จบก่อน!
"ฮัลโหล!! พี่ลักมาด้วยเหรอนึกว่าอยู่กับเด็กซะอีก"
"...เด็ก?"
"ก็...วันนี้ไงละ! มายเห็นนะว่าควงเด็กไปเดินห้างอะแถมยังสวยมากด้วย แฟนเหรอ?"
"อ๋อ น้องสาวน่ะ" ไม่ใช่เขาแน่เพราะวันนี้ไปทำธุระเรื่องว่าที่คู่หมั้นแล้วส่งให้พระรามรับช่วงต่อพาไปกินข้าวเที่ยงไม่รู้ว่าป่านนี้ไปส่งน้ำหวานที่บ้านรึยัง ช่วงบ่ายเขาไม่ได้ออกไปไหนเลยนอกจากเมื่อตอนเย็นที่ไปซื้อของขวัญให้กับเธอหลังจากเห็นรูปที่โพสคู่พี่ชายลงในอินสตาแกรมส่วนตัวกับรถคันใหม่ป้ายแดงราคาไม่ธรรมดาสักนิด
ไม่ชอบเลยที่เธออยู่กับพี่ชายตลอด!
"แล้วต่อไปไม่ต้องแอบใครมาทักนะมายขี้เกียจมีปัญหาทีหลังถ้าเด็กพี่รู้ อื้ม! พรุ่งนี้พี่คงต้องหาเพื่อนใหม่มาดื่มด้วยแล้วนะเพราะมายไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์" เขามองเธอแปลกๆนะแล้วดูแทบไม่กะพริบตาเลยด้วย นี่เธอแต่งตัวผิดปรกติเหรอหรือว่าแต่งหน้าจัดเต็มเกินไป
"เหมือนเจ้าหญิงมากเลยนะรู้ตัวไหม?" ชุดที่ใส่วันนี้เป็นเดรสเปิดไหล่กระโปรงยาวสีขาวแหวกสูงมากโชว์ขาอ่อนอีกแล้ว สีผมบลอนด์อ่อนเข้ากับหน้าตาละมุมของเธอมากแล้วพอยิ้มกว้างรอยบุ๋มที่แก้มยิ่งทำให้ดูน่ารักมากขึ้นอีกหลายเท่าเลย
เหมือนตอนนี้ต้องมนต์สะกดไม่อาจละสายตาจากเธอได้!
"คนเรานี่นะชอบพูดเกินจริง!" เจ้าหญิงอะไรเล่าไม่เห็นรู้เลย
"อันนี้ของขวัญวันเกิด พี่เลือกเองกับมือเลยนะ" ตั้งใจเลือกจนไม่สนราคาเลยด้วยซ้ำ
"เป็นอะไรนะ?" กล่องเล็กมากเลยแต่ผูกโบว์ได้น่ารักดี
"แกะเลยสิพี่จะได้รู้ว่าชอบรึเปล่า" เขาตั้งใจเลือกเกือบชั่วโมงเลยนะเนี่ย
"อื้ม...ต่างหู!"
"ชอบไหม?"
"ชอบสิสวยขนาดนี้แต่ราคนมันจะมากเกินไปรึเปล่า?"
"หมายถึงชอบพี่บ้างไหมครับ?"
เธอควรจะตอบยังไงดีละเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดเล่นหรือพูดจริงกันแน่ แววตาที่มองกันเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดให้หลงใหลซะจนน่าหวั่นใจว่าเธอต้านทานนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว
พระลักษณ์หยิบต่างหูมุกออกมาจากมือเล็กวางลงก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้สบตากลมโตมือจับที่ใบหูเล็กค่อยๆถอดต่างหูของเธอออกทีละข้างแล้ววางไว้จากนั้นหยิบต่างหูมุกมาใส่ให้อย่างเบามือแล้วกระซิบใกล้ๆจนปลายจมูกเฉียดแก้มนุ่ม
"สวยจัง" มายตัวแข็งทื่อตกใจหันหน้ามองแก้มนุ่มก็ชมเข้ากับปลายจมูกทันที
"...เอ่อ" เธอขยับตัวออกแต่กลับถูกเขาดึงรั้งไว้ให้อยู่นิ่งทั้งที่ใบหน้าเราแทบจะแนบกันได้อยู่แล้ว
"ของขวัญที่พี่ให้ถูกใจไหมครับ?" ตัวเธอหอมมากซะจนอยากจะซุกไซ้แล้วกกกอดทั้งวันทั้งคืนไม่ให้ใครได้เห็นเลย แก้มนุ่มนี้ต้องเป็นของเขา ปากจิ้มลิ้มก็ต้องเป็นของเขา ตากลมโตคู่นี้ก็อยากให้มองแค่เขาคนเดียว ทั้งตัวทั้งใจเธอควรจะมีแค่เขาคนเดียวที่ได้ครอบครอง
"ถอยออกหน่อยดีไหมคะมายหายใจไม่ออก"
"หายใจไม่ออก?"
"มายว่าเราใกล้กันเกินไป!"
"พี่อยากจะใกล้มากกว่านี้อีกถ้าเป็นไปได้…"
ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มแต่นัยตากลมเบิกโตมากขึ้นกว่าเดิมก่อนจะขยับใบหน้าออกห่างแต่มือใหญ่ใช้ความเร็วกว่าเข้ามาประคองใบหน้าสวยแล้วก้มหน้าเข้าใกล้ขณะสบตาคู่สวย ริมฝีปากบดเบียดช้าๆตั้งใจให้ตกใจจนเผยอปากออกก่อนจะสอดลิ้นอุ่นเข้าไปลิ้มรสแอลกอฮอร์ภายในปากเธอจนพอใจถึงผละออกมาสบตากลมโตอีกครั้ง
"อย่าให้ใครมาทับรอยพี่นะ" แค่ได้จูบก็เหมือนจะห้ามใจไม่ไหวอยากจะดึงเธอเข้ามากอดแล้วสอดเสียดนอนเบียดกันทั้งคืนหลังจากจบจังหวะรักอันหนักหน่วงที่รอมานานสำหรับเขา
พระลักษณ์ใจเย็นสิโว๊ยยยยย….
"ฉวยโอกาส!!" เธอผลักเขาออกทันทีก่อนจะยกมือมาปิดปากแล้วหันหน้ามองทางอื่นไม่กล้าจะสบตาเพราะยังเขินอายอยู่
จูบโดนที่ไม่ตั้งใจกับคนที่จัดว่าอันตราย!
"คืนนี้พี่ไปส่งนะรับรองจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้ามายไม่เต็มใจ"
"คิดว่ามายจะเชื่อพี่ลักงี้เหรอ?”
"ทีเมื่อวานมายยังออกไปกับมันได้เลยแล้วทำไมแค่พี่ไปส่งถึงไม่ยอม?"
"เดี๋ยวนะ! พี่เฟรมกับมายเราเป็นเหมือนพี่น้องกัน นี่พี่ลักคิดอะไรเนี่ย? อย่าบอกนะว่า...เดี๋ยวก็ฟ้าผ่าหัวหรอก!!" ใครๆที่นี่ก็รู้ว่าพี่เฟรมน่ะสนิทกับพี่ชายเธอขนาดไหนแล้วมีเหรอที่เธอจะไม่รู้จัก เราโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านอยู่ติดกันแถมยังเรียนโรงเรียนเดียวกันอีก
"แสดงว่ามายไม่ได้คิดอะไรกับมัน?"
"ก็ใช่ไง!"
"ค่อยเบาใจหน่อย"
"เบาใจเรื่องอะไรไม่ทราบคะ?"
"มายไม่น่าจะไร้เดียงสาพอที่จะไม่รู้เรื่องนี้นะ"
"พี่ลักเมาแล้วนะ มายขอตัวไปทำงานก่อน" เธอลุกแต่ว่าเขากลับจับเเขนไม่ยอมปล่อย
"พี่จะไม่กลับจนกว่ามายจะเลิกงาน" อีกไม่นานคลับก็ปิดแล้วเขาอยากจะไปส่งถึงคอนโดแล้วไม่ได้คิดจะทำอะไรไปมากกว่าบอกฝันดีแค่นั้นเองแต่ถ้าได้มากกว่านั้นก็ดีนะ
"คืนนี้มายไม่ว่างจะกลับพร้อมพี่หมอก ไว้อาทิตย์หน้าค่อยเจอกันนะคะ" เธอแกะมือเขาออกกำลังจะเดินออกไปแต่พี่หมอกเดินมาหาพอดีเลยต้องนั่งที่เดิมแล้วสั่งเหล้าให้พร้อมกับดื่มเอง
หมอกยิ้มกว้างให้ลูกค้าประจำเห็นหน้าเกือบทุกคืนแล้วคุยกันบ่อยมากจนพอจะเห็นความแตกต่างของพระลักษณ์กับพระรามอย่างชัดเจน ความจริงผู้ชายอย่างพระลักษณ์ดูสุภาพนุ่มลึกนั่นมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้นแหละ
ผู้ชายคนนี้ร้ายกว่าพี่ชายตัวเองเยอะ!
"มาทุกวันเลยนะช่วงนี้" เห็นทุกวันจนชินตาแล้วแต่รู้สึกนะว่าแววตาที่มองมายแทบจะกลืนกินอยู่เต็มทีบางครั้งก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจด้วยแล้วเมื่อวานเฟรมเล่าให้ฟังนั่นยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าพระลักษณ์ชอบมายแน่นอนแต่มายนี่สิน่าจะไม่คิดอะไรหรอกอย่างมากก็แค่คนแก้เหงาเท่านั้นแหละ
น้องสาวปฏิเสธความรักมาตลอด!
"ได้ข่าวว่าจะไม่เที่ยวกันเหรอ?"
"อื้ม มึงว่างไปด้วยกันป่ะละ?"
"ว่างสิ งั้นพรุ่งนี้กูไปด้วยนะ"
"พี่หมอกคุยต่อนะมายจะดูงานก่อนวันนี้มีลูกค้าจองวีไอพีไว้ด้วย"
"พี่ไปดูมาแล้ว มายกลับคอนโดเลยก็ได้เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่งแล้วพรุ่งนี้พี่จะแวะไปรับไอ้เฟรมก่อนน่าจะไปช้ากว่าคนอื่น มายจะรอหรือไปกับเพื่อนคนอื่น?" เขาต้องไปธุระกับเพื่อนก่อนคงจะเสียเวลาไปนานหน่อยแต่ก็ดีเพราะจะได้ไม่มีห่วงมาก
"มายขับรถไปเองดีกว่า มายอยากจะออกไปแต่เช้ามืดเลยหนีรถติดแล้วค่อยไปนอนรออยู่ที่รีสอร์ท"
"เอางั้นเหรอแต่นี่เที่ยงคืนกว่าแล้วนะจะขับรถไหวเหรอ?"
"พี่หมอกเชื่อมายเถอะน่า"
"ใครจะไปเชื่อได้ละ! มายนอนเกือบเช้ามากี่คืนแล้วสายๆค่อยออกไปหรือให้พี่ตามคนขับรถไหม?"
“รถแด๊ดก็ซื้อให้แล้วจะตามคนขับรถให้วุ่นวายทำไม?”
“อย่าดื้อดิมายนี่พี่เป็นห่วงนะ!”
พระลักษณ์หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มระหว่างฟังสองพี่น้องเถียงกันเรื่องไปเที่ยวพรุ่งนี้ หมอกน่ะเป็นห่วงแต่มายน่ะอวดเก่งแล้วถูกขัดใจก็มาทำหน้าหง่อยดึงดันจะออกไปแต่เช้าให้ได้
ย้ำนะว่าเช้ามืดแล้วตอนนี้เกือบตีหนึ่งแล้ว!
"เอางี้ไหมเดี๋ยวกูขับรถไปกับมายมึงจะได้เบาใจ" ทุกอย่างเข้าทางหมดมีเหรอจะปล่อยให้โอกาสหลุดมือง่ายๆ
"เช้ามืดน่ะเว้ย!" เขาไม่เคยห้ามอะไรน้องสาวได้เลยแล้วครั้งนี้ก็น่าจะไม่ต่างกัน
"กูขับไหวแล้วพรุ่งนี้เจอกัน มายคอนโดอยู่ไหนพี่จะได้ไปรับถูก?"
"เดี๋ยวกูส่งโลเคชั่นให้แล้วกัน มายห้ามดื้อนะพี่เป็นห่วงแล้วพรุ่งนี้จะรีบตามไป"
"ก็ได้ค่ะ งั้นมายกลับก่อนนะ" เธอตอบเสียงแข็งแล้วปลายตามองพี่ลักที่ยิ้มกว้างให้อย่างเป็นมิตรแต่ใครจะไปเชื่อละ เขาน่ะคนอันตรายไม่น่าจะรักใครเป็นหรอเผลอๆอาจจะหวังหลอกฟันแล้วทิ้งก็ได้
อย่าลืมสิว่าเมื่อก่อนเขาน่ะมีรสนิยมเรื่องเพศยังไง!
- ผู้เขียน
