ตอนที่ 11
1791 คำ
"มีอะไรกับผมรึเปล่า?"
"อย่าบอกพระรามเรื่องของฉันแล้วนายก็เลิกยุ่งกับมายซะ!"
"ห่ะ! พูดใหม่อีกครั้งซิเผื่อผมฟังผิด"
"เลิกยุ่งกับมายซะ! ฉันไม่รู้ว่านายต้องการอะไรแต่มายไม่เกี่ยวข้องเรื่องบ้าๆอะไรทั้งนั้น"
"ผมไม่รู้นะว่าพระรามไปทำอะไรแต่ผมไม่ได้คิดไม่ดีกับมาย"
"นี่นายจำมายไม่ได้เหรอ?" เรื่องนี้เธอรู้มาจากพระรามอีกทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่อังกฤษแล้วเสียเงินไปมากขนาดไหนในการปิดปากคนเพียงแต่ไม่มีอะไรยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
เธอเป็นห่วงมายมากที่สุดเพราะแค่พระรามคนเดียวก็มากพอแล้วถ้ายังมีพระลักษณ์อีกคนใครจะทนไหวละไม่แน่นะคราวนี้อาจจะหนีไปไม่กลับมาเลยก็ได้
"มองมายดีๆสิแล้วจำได้ไหมที่อังกฤษเกิดอะไรขึ้น" เธอไม่รู้รายละเอียดแต่ที่รู้คือเป็นเรื่องแย่มากๆแล้วมายก็จำอะไรในตอนนั้นได้แค่เลือนลางแต่เชื่อเถอะถ้ามายจำได้ทุกอย่างคงแย่แน่นอน
พระลักษณ์ต้องรู้และจำได้สิในเมื่อคืนนั้นเขาก็อยู่ที่นั่น!
"ถ้าจำได้แล้วก็เลิกยุ่งกับมายซะ!"
พระลักษณ์มองกลับเข้าไปในบาร์แล้วพยายามนึกแต่มันแทบจะไม่มีอะไรในความทรงจำเลย มายกำลังคุยสนุกกับคนอื่นแล้วดื่มแต่ภาพนี้คุ้นๆนะ นัยตาดุกะพริบถี่ๆมองด้วยใจเต้นแรงอีกครั้งภาพเก่าซ้อนเข้ามาแต่อยู่ในสถานที่ต่างกันออกไปและคนรอบตัวที่ต่างไปด้วย
ผู้หญิง ยาเสพติด เซ็กซ์ และเงินพนัน
ยิ่งเห็นว่าเธอหัวเราะพร้อมกับดื่มแล้วยิ่งรู้สึกว่าคุ้นมากจนแทบจะเป็นคนเดียวกับกันได้เลยแต่จะเป็นไปได้ไงในเมื่อผู้หญิงพวกนั้นเต็มใจมาหรือบางคนก็มาเพราะแพ้เสียพนัน แต่อีกกรณีหนึ่งคืนถูกมอมเหล้าหลอกให้มา
เด็กที่โดนฉีดยาจนช๊อคในคืนนั้นคือมาย!
เด็กคนนั้นน่าจะตายไปแล้วนี่!!
สมองเริ่มประมวลผลนึกถึงเหตุการณ์ย้อนหลังกลับไปในคืนนั้นวันที่เล่นการพนันพร้อมเล่นยากับเพื่อนที่ผับประจำด้วยกันหลายคนแล้วมีบางคนที่ไม่มีเงินพอจะจ่ายเลยจะให้ผู้หญิงมาแทนเป็นขัดดอก
ผู้หญิงในคืนนั้นเกือบห้าคนที่มาแล้วมีอีกหนึ่งคนที่เมามากโวยวายอาละวาดไม่หยุดเขาเลยจบปัญหาด้วยการฉีดยาจะได้สงบเองกับมือจนเธอช๊อคนอนแน่นิ่งบนพื้นแสนสกปรกผู้หญิงคนอื่นที่เห็นก็โวยวายด้วยความกลัวส่วนเขาก็รีบหนีออกมาก่อนที่ตำรวจจะมาทันแล้วทิ้งเธอไว้ตรงนั้นเพราะคิดว่าตายแล้ว
มายจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด!!
เขาจะปิดบังทุกอย่างแล้วทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้น!!
มายยิ้มกว้างให้คนที่เดินทำหน้าดุเข้ามาแล้วนั่งข้างเธอเหมือนเดิม ไม่รู้สิว่าพี่นรีคุยอะไรกับพี่ลักบ้างถึงมีสีหน้าไม่ดีทั้งคู่เลยแต่สงสัยคงจะเกี่ยวกับพี่รามมั้ง
"เมาแล้วนะ!" เอนตัวมาซบกันแล้วเงยหน้ามองด้วยแววตาขี้อ้อนยิ้มกว้างโชว์ฟันกระต่ายซี่เล็กพร้อมลักยิ้มได้โคตรน่ารักซะจนรู้สึกผิดในสิ่งที่เคยทำลงไปเมื่อสองปีก่อน
พี่ทำผิดไปแล้ว พี่ขอโทษ!
"ใครเมาเล่า! มายน่ะคอแข็งนะพี่ลักก็รู้"
"ถ้าพี่จูบมายตอนนี้จะได้ไหม?"
"บ้าแล้ว! แล้วคุยอะไรกับพี่นรีเหรอดูเครียดมากเชียวหรือว่าคุยเรื่องพี่ราม? "
"อื้ม แต่ช่างมันเถอะไม่เกี่ยวกับพี่ซะหน่อย" เรื่องนี้แทบไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำเพราะตอนนั้นทั้งเมาเหล้าและเมายาแถมยังวุ่นวายหนีตำรวจอีกต่างหากแต่ปัญหาคือพระรามมันไปหาเขาช่วงนั้นพอดีคงจะเดาออกว่าเขาทำอะไรลงไปถึงต้องยัดเงินปิดปากเด็กที่ผับเยอะขนาดไหน
เรื่องมายถึงจะไม่มีใครู้ว่าเขาคือคนที่พยายามจะเอาเธอให้ได้แล้วยังฉีดยาเองกับมือจนเกินขนาดแต่ความลับมันจะมีในโลกเหรอถ้าวันหนึ่งเธอจำได้ขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น รู้ไหมกว่าเขาจะเป็นคนปรกติเหมือนทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!
เขาจะหลอกเธอว่าเราพึ่งรู้จักกัน!
เธอดื่มแล้วคุยกันคนอื่นอย่างสนุกตามปรกติเพราะนี่คือการฉลองวันเกิดย้อนหลังแล้วที่สิ่งขอคือไม่ต้องการเค้กเลย เธอรู้ว่าถ้ามีเค้กมานะก็ได้เปื้อนกันนะเพราะมัวแต่เอาป้ายกันไปมาเหมือนทุกปีที่ผ่านมา
"มายกลับกันเถอะคนอื่นเมาหมดแล้ว" เธอเองก็เมาเหมือนกันต่างกับเขาที่สติยังดีมากเพราะดื่มไม่ค่อยลงเท่าไร
"โอเค ไปกันเถอะง่วงแล้ว"
"พี่ประคองนะจะได้ไม่ล้ม"
"มายไม่เคยเมามานานแล้วนะรู้ไหม?"
พระลักษณ์ประคองคนตัวเล็กกว่าเดินฝ่าผู้คนออกมารับลมทะเลริมชายหาดแล้วประคองให้เดินกลับรีสอร์ทที่อยู่ใกล้ๆ มายเมามากจนเดินแทบไม่ไหวสุดท้ายก็เลยต้องอุ้มจะได้ถึงห้องเร็วๆแล้วนอนกอดเธอให้สมใจอยากสักที
พระลักษณ์พามายมาห้องพักตัวเองก่อนจะเปลี่ยนชุดให้ได้นอนสบายมายิ่งขึ้นส่วนเขาก็ไปอาบน้ำแล้วมาล้มตัวนอนมองเธอด้วยความหนักใจไม่คิดว่าเรื่องเหี้ยๆที่เคยทำจะไว้ในอดีตตีกลับมาในวันที่เขาพร้อมจะเป็นคนดีเพื่อใครสักคนแบบนี้
"พี่รักมายนะครับ พี่ขอโทษนะ" เธอพลิกตัวเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนตอบรับคำขอโทษอย่างนั้นแหละ
เขาจูบหน้าผากเล็กเบาๆแล้วกอดเธอแน่นมากขึ้นพยายามลืมทุกอย่างที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้แล้วอยู่ปัจจุบันที่เขารักเธอและเธอเป็นเมียเขาแล้ว!
เที่ยงวันต่อมามายตื่นมาด้วยสติเลื่อนลางมึนงงแล้วมองคนที่นอนกอดกันไม่ปล่อยยังคงหลับอยู่ เธอยังไม่ทันได้คิดอะไรก็รู้สึกปวดหัวหน่วงๆท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดก่อนจะรีบลุกวิ่งไปเข้าห้องทำทักทายชักโครกด้วยอาเจียนแทบหมดแรงรับวันที่ไม่สดใส
"ดีขึ้นไหม?" หน้าเมียเหลืองเป็นไก่ต้มเลยแล้วดูมองกันตาขว้างอีกอาการแบบนี้คงจะเมาค้าง!
"ทำไมมายมาอยู่กับพี่ลักได้?" จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากลับมาตอนไหน
"เมื่อคืนมายขอนอนกับพี่เพราะไม่อยากนอนคนเดียวขนาดพี่พาไปส่งห้องแล้วยังแอบมาหาเลย รู้ตัวไหม?"
"โกหกป่ะ!?"
"พูดจริง! พี่จะเอาปัญญาที่ไหนพามายมาได้อย่าลืมสิเมื่อคืนหมอกก็อยู่นะ" หมอกอยู่แต่เมาแล้วอ้อนแฟนไม่หยุดขนาดเขาพามายออกมายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เมื่อคืนทุกคนดื่มกันหนักมากไม่รู้ว่าตอนนี้จะมีใครตื่นรึยังเพราะตอนเขาออกมาก็เกือบตีสามแล้วนะถ้าในเดาก็คงจะดื่มต่อจนเกือบเช้าแหละ
เหล้าเข้าปากมีหรอกที่จะหยุดง่ายๆ
"โกหก!" เมื่อคืนมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย
"แล้วจำอะไรได้เหรอ?" นัยตากลมโตมองเขาอย่างคาดโทษอีกแล้ว
"ก็...อ๊วก!" ยังไม่ทันพูดอะไรก็อาเจียนออกมาอีกแล้วแถมยังปวดหัวหนักมากขึ้นอีกด้วย
"อย่าดื่มแบบนี้อีกนะถ้าพี่ไม่อยู่ด้วย"
"มายไม่เคยเมาขนาดนี้มาเป็นปีแล้วนะ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะวันเกิดคิดเหรอจะดื่มขนาดนี้!"
"ใช่เหรอ? แล้วเมาแบบนี้ล่าสุดตอนไหนละ? "
"ตอนไปเที่ยวกับเพื่อนที่อังกฤษโน้นอะแต่ไม่อยากจำมีแต่เรื่องแย่ๆจนแทบเอาตัวไม่รอด!"
"ที่อังกฤษ?"
"อื้ม ก็มายเมามากแต่มายไม่อยากจะจำอะไรแล้วพี่ลักอย่าถามถึงนะ ขอร้อง!"
"ครับ ไปอาบน้ำเถอะพี่ช่วยถูสบู่ให้เอง"
"จะถูสบู่ให้อย่างเดียวจริงเหรอ?"
"ไม่!"
หลังจากที่อาบน้ำให้มายจนสะอาดทุกซอกทุกมุมแล้วถึงได้อุ้มออกมาเพราะเธอหมดแรงเข่าอ่อนตั้งแต่ยังไม่ทันเสร็จเลยด้วยซ้ำ มายเบะปากใส่แล้วนอนตะแคงหันหลังให้ดึงผ้ามาห่มมาคลุมทั้งตัวส่วนเขาก็เดินออกไปห้องพักเธอแล้วเลือกชุดที่โป๊น้อยที่สุดเอาไปให้ใส่จะได้ออกไปเที่ยวกันก่อนที่ช่วงเย็นจะปาร์ตี้บนเรือยอร์ชซึ่งพวกเรานอนค้างหนึ่งคืน
แต่ขนาดชุดธรรมดายังรู้สึกได้เลยว่าเซ็กซี่เกินไป!
เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งมายยังนอนอยู่ท่าเดิมแต่เล่นโทรศัพท์ไปด้วย เขานั่งลงบนเตียงพยายามจะไม่คิดอะไรมากจนได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ทำให้ต้องคิดมากอยู่ดีเพราะเสียงที่ตอบมาคือเสียงผู้ชาย
พึ่งมีเซ็กซ์กับเขาแต่คุยกับผู้ชายอีกคน!
เธอแม่งโคตรโหดร้ายเลยวะ!
"พี่กลับมาแล้วนะ พี่คิดว่าเราไม่เจอกันนานเลยนะมาย"
"คิดยังไงโทรมาคะ? หรือว่าคิดถึงกัน"
"เอาเป็นว่าพี่ไม่เคยลืมเรื่องของเราเลยนะ มายว่างเจอบ้างพี่ไหม?"
"ตอนนี้มายไม่ได้อยู่คลับค่ะ มายมาพักผ่อนไว้ถ้าว่างวันไหนเดี๋ยวบอกนะ"
"ตอนนี้มายมีแฟนใหม่แล้วเหรอ?"
"มันเรื่องส่วนตัวค่ะแค่นี้นะคะ"
“พี่ยังรักมายไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”
พระลักษณ์นั่งนิ่งฟังแล้วถอนหายใจไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงต่อจากนี้ดี เธอไม่ได้รักเขานั่นคือความจริงแต่เธอเป็นเมียเขาแล้วอันนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน มายวางสายแล้วยังคงนอนนิ่งเพราะไม่รู้ว่าเขามาแล้วก็ได้ เมื่อกี้แค่ได้ฟังก็รู้ว่านั่นคือแฟนเก่าแล้วไม่รู้ว่าเธอยังรักอยู่รึเปล่าแต่ที่รู้สึกคือแฟนเก่ามันลืมเธอไม่ได้
เขาจะแย่งเธอมาจากทุกคนยังไงดี?
- ผู้เขียน
