นิชาเดินกุมมือลากจูงชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กว่าเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล ปรเมษฐแอบยิ้มกริ่มออกมาเมื่ออยู่ในการบังคับของหญิงสาวเพราะในชีวิตของเขาไม่เคยมีใครทำอะไรแบบนี้ให้เขามาก่อน
“นอนพักก่อนนะคะ เดี๋ยวนิชาไปหายา กับผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้”
เขาพยักหน้าก่อนล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนเพลียและค่อยๆหลับตาลงด้วยพิษไข้ นิชาเดินเข้ามาในห้องเพื่อเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เขาพร้อมกับยาแก้ลดไข้
“คุณเมษฐถอดเสื้อหน่อยค่ะเดี๋ยวนิชาจะเช็ดตัวให้”
ชายหนุ่มลุกขึ้นถอดเสื้อกางเกงออกมาพรวดเดียว จนเหลือร่างกำยำเปลือยเปล่าอวดสายตาหญิงสาว นิชารีบเบือนหน้าหนีทันควัน ไม่คิดว่าเขาจะไร้ยางอายถอดพรวดเดียวขนาดนี้ ความหวงเนื้อหวงตัวเป็นสูญจริงๆผู้ชายคนนี้ เห้อ! ส่ายหน้าใส่เขาเบาๆ
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
นิชายังคงหันไปทางอื่น
“คุณจะอายทำไมนิชาผมเป็นผัวคุณนะ อย่างอื่นของคุณผมก็เห็นมาหมดแล้ว”
เสียงแหบพร่านั้นพึมพำในลำคอออกมา
