ตอนที่ 2 ยาไร้อารมณ์

1558 คำ
จางลั่วชิงกัดริมฝีปาก สองกำมือแน่น ออกแรงวิ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง นางรีบคว้ามือเขาเอาไว้ ซู่เสวียอี้ชะงักไปทันที เขาหยุดเดินแล้วก้มมองนาง จางลั่วชิงเงยหน้าสบตาเขา “ท่านพี่ รอข้าด้วย” เท้าทั้งสองก้าวขึ้นบันไดพร้อมกันทีละขั้น แต่งงานกันร่วมปี ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่เดินจูงมือกัน จางลั่วชิงจะไม่ยอมปล่อยมือ ไม่มีวัน ชาตินี้หัวใจของนางหนักแน่น ไม่ยอมเชื่อคำพูดผู้ใดอีกแล้ว . . . “ชิงเอ๋อร์แต่งงานนานแล้ว เมื่อไรจะมีข่าวดีเสียทีนะ” ซู่ฮูหยินพูดขึ้นมาลอยๆ นางไม่ได้ตั้งใจจะกดดันลูกสะใภ้ แต่ทว่าก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยู่ทุกวัน ทุกครั้งที่จางลั่วชิงมาเยี่ยมแม่สามีที่เรือนเหลียนฮวา มักได้ยินประโยคเช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง ใช่ว่าแม่สามีคนเดียวเสียที่ใด ยังมีฮูหยินผู้เฒ่าอีกคน ทุกครั้งที่เจอหน้านาง ท่านก็มักถามหาเหลนตัวน้อยอยู่เสมอ ว่าเมื่อไรจะมาเสียที หญิงสาวระบายยิ้มอ่อนหวาน มือขาวเรียวเผลอแตะที่หน้าท้องตนเองเบาๆ ครั้งหนึ่ง “คงเร็วๆ นี้กระมังเจ้าคะ” ดวงตาของซู่ฮูหยินเปล่งประกายขึ้นมาทันที เมื่อก่อนยามนางพูดประโยคที่ดูเหมือนเร่งรัดให้มีบุตรนั้นทีไร ท่าทีของลูกสะใภ้ก็ดูจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเสียอย่างนั้น จางลั่วชิงอายุยังน้อย นางจึงคิดว่าเจ้าตัวคงยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ แต่พอวันนี้ได้เห็นท่าทีอีกฝ่าย นางรู้สึกเหมือนเห็นแสงแห่งความหวังที่ปลายอุโมงค์ อยู่พูดคุยกับแม่สามีได้พักใหญ่ จางลั่วชิงก็ขอตัวกลับเรือนหวงหลานเพื่อพักผ่อน พึ่งถึงเรือนยังไม่ทันได้หายเหนื่อย ซิงชีก็เดินเข้ามาหา บอกว่าจางอวี่ฉีมาเยี่ยม ใจจริงแล้วจางลั่วชิงยังไม่พร้อมพบหน้าจางอวี่ฉี แต่จะปฏิเสธได้อย่างไร ในเมื่อเจ้าตัวเดินข้ามธรณีประตูเข้ามาแล้ว จางลั่วเยี่ยนและจางลั่วชิงเกิดจากฮูหยินเอก ส่วนจางอวี่ฉีเกิดจากหลิวอี๋เหนียง หลิวอี๋เหนียงอายุสั้นนัก บุตรสาวได้เพียงสามขวบก็จากไปด้วยโรคร้าย ตั้งแต่นั้นจางอวี่ฉีจึงถูกแม่ใหญ่หรือฮูหยินเอกเป็นผู้เลี้ยงดูสั่งสอนดั่งลูกแท้ๆ แม้ต่างมารดา ทว่าในบรรดาบุตรของจงเว่ยโหว สามสาวถือว่าสนิทสนมกันที่สุดแล้ว “น้องสาม” จางอวี่ฉีมีบุคลิกสดใสร่าเริง ใบหน้างดงามมักเปื้อนรอยยิ้มอยู่เสมอ นางเดินเข้ามาจับมืออีกฝ่ายด้วยท่าทางดีอกดีใจ “สบายดีหรือไม่ เจ้าดูซูบไปนะ” “พี่รอง ข้าสบายดี” จางลั่วชิงค่อยๆ ดึงมือออก รอยยิ้มของนางดูเหยเกจนไม่น่ามอง จางอวี่ฉีมองท่าทีน้องสาวอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป สองพี่น้องนั่งพูดคุยกันอยู่ที่ศาลาในสวนข้างเรือน ล้วนเป็นจางอวี่ฉีที่ถามนั่นถามนี่ จางลั่วชิงตอบคำถามเพียงสั้นๆ จางอวี่ฉีถามคำ นางก็ตอบคำไม่เกินนั้น หากเป็นเมื่อก่อน ทั้งสองสาวคงพูดคุยจนน้ำลายแห้งเหือด จิบน้ำชาหมดไปสามกา ท่าทีที่เปลี่ยนไปของน้องสาวมีหรือจางอวี่ฉีจะมองไม่ออก “น้องสาม เจ้าดูมีเรื่องทุกข์ใจนะ หรือทะเลาะกับน้องเขย?” จางลั่วชิงส่ายหน้า “เปล่าเจ้าค่ะ” เห็นว่าอีกฝ่ายดูไม่อยากเล่า จางอวี่ฉีจึงไม่เซ้าซี้ หญิงสาวยักไหล่ ก่อนจะหันไปพูดกับเอ้อร์หลานคนสนิท ให้นำห่อยาห่อหนึ่งวางลงบนโต๊ะ “แม่ใหญ่ฝากยาบำรุงมาให้เจ้าและน้องเขย เคี่ยวดื่มหลังอาหารเช่นเดิม น้องสามเอ๋ย เจ้าแต่งกับใต้เท้าซู่มาร่วมปีแต่ยังไม่มีบุตร เจ้าไม่ร้อนใจแต่พวกผู้ใหญ่ท่านร้อนใจ...” จางอวี่ฉีมีสีหน้าห่วงใย ยื่นมือไปกุมมืออีกฝ่าย “เจ้าก็รู้มิใช่หรือ ว่าซู่เสวียอี้เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของท่านลุงซู่หยาง หากเจ้ายังไร้ทายาทเช่นนี้ หากพ่อแม่สามีเจ้าเกิดไม่พอใจขึ้นมา ไม่แน่เขาอาจจะต้องหาสตรีอื่นเพิ่มให้ลูกชาย เจ้าเองก็ไม่ชอบมิใช่หรือ การที่สามีเลี้ยงอนุมากมายไว้ในเรือน” ประโยคหลังจางอวี่ฉีพูดถูก แม้ยุคสมัยนี้การมีภรรยามากกว่าหนึ่งถือเป็นเรื่องปกติก็ตาม แต่ก็มีไม่น้อยเช่นกันที่ยึดหลักสามีภรรยาเดียว อย่างเช่นท่านลุงซู่หยาง จางลั่วชิงไม่อยากเป็นเช่นมารดา แม้จะเป็นฮูหยินเอก ถูกยกย่องให้มีหน้ามีตา แต่ต้องน้ำตาตกในทุกครั้งที่บิดารับหญิงอื่นเข้าจวน เบื้องหน้าต้องแสร้งปั้นหน้ายิ้มรับ เบื้องหลังแอบร้องไห้ลำพัง นางเห็นเช่นนี้อยู่บ่อยครั้งจนชินตา จางลั่วชิงเหยียดยิ้ม หากเป็นเมื่อก่อนนางคงไม่คิดอะไรกับคำพูดของจางอวี่ฉี คิดว่าพี่รองแค่ห่วงใยนาง “เช่นนั้นแล้วพี่รองก็มาเป็นอนุสิเจ้าคะ” รอยยิ้มของจางอวี่ฉีถึงกับแข็งค้าง นางตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ คิดว่าน้องสาวคงเย้าแหย่เล่นเหมือนทุกครั้ง “ต้องขอโทษด้วย เห็นทีจะไม่ได้ เพราะพี่มีคู่หมั้นแล้ว” จางลั่วชิง “พี่รองอย่าถือสา ข้าแค่เย้าหยอกเจ้าค่ะ” จางอวี่ฉีไม่พูดอะไร ยกชาขึ้นจิบ เห็นว่าถึงเวลาอันสมควรแล้วจึงขอตัวลา จางลั่วชิงอ้างปวดหัว ไม่ขอเดินไปส่ง จางอวี่ฉีไม่ว่าอะไร เพียงกำชับให้น้องสาวพักผ่อนให้มาก ตอนนี้จางอวี่ฉียืนอยู่หน้าจวนอวิ๋นหยางโหว ยังไม่ยอมขึ้นรถม้ากลับจวนตนเอง ยืนรอไม่นานก็เห็นรถม้าคันหนึ่งวิ่งมาจอดหน้าจวน ร่างสูงโค้งตัวลงจากรถม้า จางอวี่ฉีก้าวไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ใต้เท้าซู่ บังเอิญนัก ข้ามาเยี่ยมน้องสาว กำลังจะกลับพอดี เสียดายที่ไม่ได้นั่งจิบชาด้วยกัน” ซู่เสวียอี้เห็นว่าเป็นคุณหนูรองสกุลจาง พี่สาวจางลั่วชิง เขายิ้มเล็กน้อย กล่าวตามมารยาทไปว่า “ไว้วันหลัง” จากนั้นก็เดินผ่านนางไปข้างใน รอยยิ้มเมื่อครู่ค่อยๆ หุบลง ทว่าเพียงเท่านี้จางอวี่ฉีก็พอใจแล้ว ทางด้านจางลั่วชิงนั้น นางนึกสงสัยห่อยาที่พึ่งได้รับมาจากจางอวี่ฉีเมื่อครู่ ซึ่งหาใช่ครั้งแรกไม่ นางได้มาตั้งแต่ต้นปีและเคี่ยวดื่มนับแต่นั้น จางอวี่ฉีอ้างว่าเป็นยาบำรุงร่างกาย ซึ่งท่านแม่เป็นผู้ฝากมาให้ ให้นางและสามีดื่มจะได้มีบุตรง่าย แน่นอนว่าชาติก่อนนางไม่เคยคิดสงสัยหรือเอะใจใดเลย “ซิงชี เจ้าไปตามท่านหมอฮุ่ยมาที บอกว่าข้าไม่ค่อยสบาย” หมอฮุ่ยคือหมอประจำจวนอวิ๋นหยางโหว “เจ้าค่ะ” ซิงชีรีบรับคำแล้วรีบเดินออกจากห้องไปทันที ไม่นานท่านหมอฮุ่ยก็มาที่เรือนหวงหลานพร้อมกล่องยาในมือ เขาตรวจจับชีพจรมงคลก่อนเป็นอันดับแรก คิดว่านายหญิงจะแต่งครรภ์เสียอีก เมื่อตรวจร่างกายเสร็จ ไม่พบอะไรผิดปกติ นอกจากร่างกายอ่อนเพลียเล็กน้อย หมอฮุ่ยเขียนเทียบยาส่งให้ซิงชี กำลังจะขอตัวลา ทว่าจางลั่วชิงกลับเรียกเขาไว้ก่อน “ท่านหมอฮุ่ย รบกวนตรวจสอบบางอย่างให้ข้าทีจะได้หรือไม่” “สิ่งใดหรือขอรับ” หมอฮุ่ยเอ่ยถาม จางลั่วชิ่งยื่นห่อยาของจางอวี่ฉีไปข้างหน้า “ข้าอยากรู้ว่ายาห่อนี้ ใช่ยาบำรุงร่างกายหรือไม่” หมอฮุ่ยมองสมุนไพรในห่อยา เอื้อมมือไปหยิบสมุนไพรขึ้นมาดมทีละอย่าง ครู่หนึ่งค่อยส่ายหน้า “ยาห่อนี้มีสมุนไพรที่มีสรรพคุณให้บำรุงร่างกายก็จริงแต่ออกฤทธิ์น้อยมาก ที่เหลือล้วนเป็นสมุนไพรที่กินแล้วทำให้ไร้อารมณ์ เอ่อ ข้าน้อยหมายถึง ไร้อารมณ์ทางเพศน่ะขอรับ ดื่มมากไม่ดี อาจเป็นหมันมีบุตรไม่ได้ตลอดชีวิต ไม่ทราบนายหญิงได้มาได้อย่างไร” จางลั่วชิงพยักหน้าเข้าใจ นางเพียงยิ้ม ไม่ได้ตอบคำถามของหมอฮุ่ย ซึ่งหมอฮุ่ยเองก็ไม่ได้เซ้าซี้เพราะเห็นว่าไม่ใช่เรื่องตนเอง เมื่อหมดธุระแล้วจึงขอตัวกลับ จางลั่วชิงย้อนคิด ซู่เสวียอี้เป็นบุรุษและยังหนุ่มแน่น ความต้องการในเรื่องอย่างว่าย่อมมีสูง ทว่าตั้งแต่แต่งงานกันมา จากวันแรกในคืนเข้าหอจนถึงครั้งล่าสุด นางกางนิ้วนับได้เพียงสี่ครั้งเท่านั้น หรือจางอวี่ฉีไม่ต้องการให้นางและสามีมีลูก ส่วนเพราะสาเหตุใดนางก็พอมีคำตอบในใจ จางลั่วชิงเรียกหาซิงชีอีกครั้ง ให้ตามไปบอกกับท่านหมอฮุ่ย ให้จัดยาบำรุงร่างกายและยาเพิ่มกำลังให้นางใหม่ ไม่แน่ครั้งนี้ ลูกอาจมาเร็วกว่าที่คิด
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม