ข่าวดีเช่นนี้ ย่อมถึงหูซู่ฮูหยินภายในเวลาอันรวดเร็ว
นางรีบมาที่เรือนหวงหลานทันที เพื่อแสดงความยินดีกับลูกชายและลูกสะใภ้
“ท่านหมอว่าอย่างไรบ้าง” ยังไม่ทันหย่อนก้นนั่งเสียด้วยซ้ำ ว่าที่ท่านย่าก็รีบเอ่ยถาม น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ
ซู่เสวียอี้เป็นผู้ตอบ “ครรภ์นางยังอ่อน ท่านหมอฮุ่ยจึงกำชับให้ระมัดระวังเป็นพิเศษขอรับ”
เมื่อรู้ว่าตนเองตั้งครรภ์แล้ว จางลั่วชิงย่อมดีใจ นางวางมือบนหน้าท้องที่ยังแบนราบของตนเอง ลูบเบาๆ ลูกมาเร็วกว่าที่คิดจริงด้วย
ซู่ฮูหยินหน้าชื่นตาบานยิ่งกว่าลูกสะใภ้เสียอีก นางรีบโบกมือไล่บุตรชายให้พ้นทาง
ซู่เสวียอี้ที่นั่งโอบไหล่ภรรยาอยู่จึงจำยอมต้องลุกขึ้นแล้วย้ายไปนั่งที่อื่นแทน
ซู่ฮูหยินเข้ามานั่งแทนที่ ไม่อาจหุบยิ้มได้แล้ว “ชิงเอ๋อร์ ท้องอ่อนนั้นสำคัญมาก เด็กอาจหลุดง่าย จากนี้เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ เข้าใจหรือไม่” นางกุมมือจางลั่วชิงเอาไว้ ยิ้มกว้างจนร่องลึกหางตาขึ้น
