“อุ๊ย รู้เหรอว่าฉันหิวน้ำ มาเร็วๆ สิ แหม ดีจริง ฉันจะได้ไม่ต้องเดินไปที่ครัว”
แหวนเพชรกวักมือเรียกแม่บ้านที่กำลังเดินผ่านเธอพอดี แต่แม่บ้านสาวเบี่ยงถาดใส่เหยือกน้ำและแก้วใสออกจากมือของแหวนเพชร ก่อนจะบุ้ยปากไปทางชั้นบนของคฤหาสน์
“ไม่ใช่ของคุณค่ะ คุณดินสั่งให้เอาไปเสิร์ฟคุณบัวหวานบนห้องหนังสือของคุณดินนู่น”
ได้ยินชื่อศัตรูหัวใจ แหวนเพชรก็ชักสีหน้า ก่อนตวัดเสียงถามแบบไม่ปกปิดความเกลียดชัง
“คุณดินให้มันออกมาจากห้องได้แล้วเหรอ แล้วทำไมต้องเอาน้ำไปเสิร์ฟในห้องหนังสือด้วย” แหวนเพชรกำมือแน่นจนสั่น “อ๋อ! หรือว่ามันแรดทำเป็นอยากอ่านหนังสือของคุณดิน เรียกร้องความสนใจว่าเป็นคนใฝ่เรียนงั้นสิ”
แม่บ้านสาวขมวดคิ้ว หน้ายุ่ง ข่าวลือที่ว่าหัสดินเล่นรักรุนแรงกับบัวหวานน่ะ ตอนนี้รู้กันหมดทั้งในหมู่แม่บ้าน เด็กเสิร์ฟ กระทั่งคนสวน เธอไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่มีแม่บ้านคนหนึ่งมาเล่าหรอก แต่ก็ได้ยินเขาเล่าต่อๆ
