“แง้ว!!”
เมื่อมือของสาวใช้คนที่ป้อนยาควินต์จะยื่นมาจับ แมวหนุ่มก็ลุกขึ้นขู่แฟ่ ๆ แล้ววิ่งไปหลบอยู่ใต้โต๊ะ ขดท่าแม่ไก่ ตาวาว ปัดหางไปมาเร็ว ๆ ๆ
ลองเข้ามาเซ่! พ่อจะข่วนให้หน้าลายเลย!
“เฮ้อ สงสัยคุณชายท่านหงุดหงิดค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณหนู ไหนคะ ต่อถึงไหนแล้ว เดี๋ยวน้าช่วย”
ได้ทีสาวใช้เลยอู้งานมาเลี้ยงเด็กซะเลย
ส่วนควินต์มองสองสาวอายุมากกับอายุน้อยด้วยดวงตาหงุดหงิด ๆ แบบที่เขาเป็นมาตลอดเมื่อถูกสาปมาเป็นแมว ก่อนจะรู้สึกง่วง ๆ แล้วหลับไป
ตื่นมาอีกทีเพราะขวัญจีราอุ้มเขาไปกินไก่ต้มของโปรดเป็นมื้อเย็น ตามด้วยยาอีกเหมือนเดิม แล้วคืนนั้นเด็กหญิงก็พาเขาเข้าห้องนอนของหล่อน
ดวงตาใส ๆ มองเขาอย่างรักใคร่ มือเล็ก ๆ ลูบหัวเขาที่นอนเก็บเท้ามองหล่อนด้วยดวงตาแมวที่กลมเหมือนเม็ดลำไยเพราะแสงน้อย
“อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะส้มหล่น”
“เมี้ยว”
เออ จะอยู่ด้วยอีกคืนนึงแล้วกัน สงสาร
ควินต์ตอบเด็กหญิงอย่างไม่
