“คุณพี่คะ!”
จรุงจิตร้องเสียงหลงทั้งน้ำตานองหน้า
“แต่นั่นลูกสาวของจิตนะคะ”
ชัยยศยกน้ำขึ้นดื่มด้วยสีหน้าไม่สนใจ
“แล้วไง”
เขาถามกลับ
“เพราะเป็นลูกสาวเธอไง มันถึงง่าย เหมือนลูกไก่ในกำมือฉันนี่แหละ! ฮ่า ๆ”
ท่าทางกักขฬะของเขาทำให้จรุงจิตเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองคิดผิดที่แย่งเขามาจากเมียเก่า แต่เพราะชีวิตของหล่อนกับลูกสาวอยู่ในกำมือของเขาจริง ๆ เขาจะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด หล่อนเลยทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ
ทางด้านควินต์ แมวส้มตัวใหญ่นั่งตัวแข็งทื่อเหมือนก้อนหิน ดวงตาขีดเดียวเบิกกว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก
ไอ้แก่นี่จะขายขวัญจีราให้ผู้ชาย!
เขาอยู่มานาน ได้ยินแค่นี้ไม่ต้องอธิบายให้มากความก็เข้าใจทุกอย่าง แถมมันยังจะเอาขวัญจีรามาเป็นเมียน้อยของแม่ตัวเองอีกต่างหาก
โอ้โห เลวชาติ
ต่ำยิ่งกว่าเดรัจฉานแบบเขาซะอีก!
“แง้ว!”
แคว่ก!
“โอ๊ย! ไอ้แมวเหี้-นี่ เป็น
