อยู่ ๆ ก็มีลูกน้องอีกคนของท่านฟู่รีบรุดมาจากห้างการค้า เขามาพร้อมซองจดหมายที่ไม่ได้ปิดผนึกซองหนึ่ง บอกว่ามีเรื่องด่วนจำเป็นที่จะต้องเรียนให้ท่านฟู่ทราบ
ท่านฟู่เห็นก็รับซองจดหมายมาแล้ว ท่านรีบเปิดทันที ข้อความด้านในเขียนไว้ว่า
(ถ้าอยากได้ตัวเธอคืน ให้มาที่โกดังริมแม่น้ำหวงผู่ตอนนี้พร้อมสัญญาคู่ค้าที่เซ็นกับอิ๋งฟง)
ท่านฟู่พอเปิดอ่านก็รู้ทันทีว่าเป็นลายมือของหลี่เฟิง ทำไมเขาจะจำลายมือของเพื่อนสนิทตนเองไม่ได้เล่า ในเมื่อเขากับหลี่เฟิงเป็นเพื่อนกันมาสามสิบกว่าปี เขาโกรธมากจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นเต็มหน้าผาก
“ไอ้พวกบัดซบ ข้าจะทำให้พวกมันรู้ว่าการตายอย่างทรมานมันเป็นอย่างไร” ท่านฟู่พูด น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวแสดงถึงความโกรธอย่างเต็มเปี่ยม
เทียนหยูขยับตัวเข้าไปเพื่อที่จะดูว่าจดหมายเขียนว่าอย่างไรแล้วอุทานขึ้น
“โกดังริมแม่น้ำหวงผู่ พวกเรารีบกลับไปรวบรวมคนกันเถอะแล้วไปที่นั่นกัน”
“ขอรับ” ซ่งเ
