พลาดรักคุณสามี

Ch.2

“จ๊ะเอ๋!!!”

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นก่อนจะรู้สึกว่ากำลังถูกกอดจากด้านหลัง ทำให้ฟ้าใสรู้ทันทีว่าเป็นใคร

“ฝัน! ตกใจหมด ฟ้าทำกับข้าวอยู่ อันตรายนะ!” ฟ้าใสดุเบาๆ ทำให้เพื่อนสาวตัวแสบที่ลุยงานมาทั้งวันต้องคลายวงแขนที่โอบเอวของเธอออก

“จ้า แม่คนขวัญอ่อน ว่าแต่ทำอะไรอะ กลิ่นหอมลอยไปจนถึงหน้าบ้านเลย” ปลายฝันสูดเอากลิ่นหอมๆ ของอาหารเข้าปอด

“ต้มยำทะเล ของโปรดของคุณพ่อน่ะ” ฟ้าใสตอบขณะมองน้ำต้มยำที่เดือดปุดๆ ด้วยความหวาดเสียว โชคดีที่เมื่อครู่ยังพอมีสติอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคนที่อาจได้เข้าโรงพยาบาลเป็นรายต่อเป็นอาจจะเป็นเธอเอง

“จริงสิ วันนี้คุณลุงออกจากโรงพยาบาลนี่นา” ปลายฝันพูดออกมาเมื่อเพิ่งนึกได้ ก่อนจะเดินไปหยิบเอาขนมคุกกี้ในโหลมากินเล่นๆ บรรเทาความหิว หลังจากที่ต้องตากแดดตากลมคุมงานก่อสร้างที่ใกล้จะเสร็จแล้ว แดดเมืองไทยนี่นับวันก็ร้อนขึ้นทุกวันจนผิวแทบจะไหม้ สงสัยหลังจากจบโปรเจคงานชิ้นนี้เธอคงต้องลาพักร้อนยาวๆ แล้วล่ะ

“ฟ้าว่าฝันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า กลิ่นเหงื่อนี่หึ่งเชียว ยี้! ซกมก!” เสียงหวานว่าพร้อมกับย่นจมูกเป็นการบอกว่ามันเหม็นจริงๆ

ปลายฝันเห็นท่าทางของเพื่อนแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู

“ฮ่าๆๆ งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกันนะ”

ฟ้าใสมองตามร่างสูงเพรียวของเพื่อนไปจนลับตา ก่อนจะหันมาสนใจอาหารของตนต่อซึ่งก็เหลืออยู่ไม่กี่อย่าง

ถ้ายายแม้นอยู่ด้วยในตอนนี้ต้องดีใจมากแน่ๆ ที่เห็นหลานสาวของตนเองประสบความสำเร็จในชีวิตขนาดนี้

ฟ้าใสรู้มาว่าปลายฝันนั้นทำงานอยู่ที่บริษัทของต่างชาติที่มีเงินเดือนดีมากๆ และทำงานได้แค่สองปีหญิงสาวก็มีรถเป็นของตัวเอง และตอนนี้ก็กำลังจะเก็บเงินเพื่อซื้อบ้านเป็นของตัวเองอีกด้วย ทำให้เธอทั้งอิจฉาและดีใจที่เพื่อนของเธอจะมีบ้านเป็นของตัวเองตามที่ฝันไว้

“คุณหนูคะ ปิ่นได้ยินว่าคุณท่านมาถึงบ้านแล้วนะคะ คุณหนูจะสั่งให้ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ” ปิ่นถามขณะที่ช่วยทำอาหาร

“คุณพ่อมาถึงแล้วเหรอคะ น่าเสียดายจัง ฟ้าว่าจะไปรับที่โรงพยาบาล อืม… ถ้าอย่างนั้นก็ตั้งโต๊ะได้เลยจ้ะ ฝากปิ่นกับปั้นช่วยจัดโต๊ะด้วยนะจ๊ะ” หญิงสาวพูดเสียงใส หลังจากที่พบว่าอดิราชล้มในห้องน้ำก็ทำให้เธอใจไม่ดีเท่าใด แต่เมื่ออาการไม่น่าเป็นห่วงแล้วก็พลอยดีใจไปด้วย พลางคิดถึงลูกชายของเขาว่าขนาดพ่อตัวเองเข้าโรงพยาบาลยังไม่ยอมมาเยี่ยม

“ได้ค่ะคุณฟ้า”

“ถ้าอย่างนั้นฟ้าไปอาบน้ำก่อนนะ” ฟ้าใสกล่าวพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วเดินขึ้นไปบนบ้านอย่างอารมณ์ดี ทว่าครู่เดียวที่คิดถึงคนบางคนกลับทำให้หงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

เธอรู้ว่าพ่อเลี้ยงของเธอได้ส่งลูกชายของเขาไปเรียนต่างประเทศ จนตอนนี้ก็ครบยี่สิบปีแล้ว แต่เขากลับไม่เคยติดต่อมาเลยสักครั้ง ในอดีตเธอเคยเล่นและสร้างรอยยิ้มให้เขาเสมอ แต่หลังจากที่คุณหญิงของบ้านได้จากโลกนี้ไป นายน้อยก็กลายเป็นคนละคน อารมณ์ร้าย ขี้โมโห รุนแรงจนเธอต้องหวาดกลัวทุกครั้งที่มองเขา กลัวจนชนิดไม่อยากอยู่ใกล้เมื่อเขาได้สร้างรอยแผลเป็นที่ไม่อาจลบได้ในชีวิตเธอ ก่อนที่เขาจะถูกส่งตัวไปยังอังกฤษ

รอยแผลเป็นที่ไม่อาจลบเลือน แต่หากยิ่งตอกย้ำให้เธอได้จดจำคนที่ทำกับเธออย่างนี้ ไม่มีทางที่จะลืมเลือน…

ครืด~

“อ๊ะ! ไฟขา แรงอีก” เสียงครางของหญิงสาวดังขึ้นขณะกำลังแอ่นกายรับแรงกระแทกอย่างหฤหรรษ์

ครืด~

ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดหลังจากที่ถูกขัดจังหวะในการทำกิจกรรมทางกายอย่างกะทันหัน เมื่ออยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังแข่งกับเสียงครวญครางของหญิงสาวใต้ร่าง ก่อนจะหยุดการกระทำแสนวาบหวามลง แล้วเดินไปรับโทรศัพท์ด้วยสีหน้าบึ้งตึง

มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายโดยไม่ทันได้ดูรายชื่อของสายเรียกเข้า กรอกเสียงรับอย่างไม่สบอารมณ์

“มีอะไร!” น้ำเสียงแทบกลายเป็นตะคอกและไม่มีคำทักทายกรอกไปตามสาย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคน “พ่อ” หลังจากนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็ยุ่งเหยิงขึ้นมาในทันที หลังจากที่เขาได้ยินบางอยู่จากผู้เป็น ‘พ่อ’ ที่อยู่อีกซีกโลก

“มีอะไรเหรอคะไฟ” เสียงหวานเดินขึ้น ก่อนปรากฏร่างสูงบางเมื่อเอาผ้าห่มคุมกาย

“คุณกลับไปเถอะ ผมหมดอารมณ์แล้ว” อัคนีเอ่ยไล่

“ไฟขา วิเวียนยังไม่พอเลย…” ส่วนเธอมีหรือจะยอมไปง่ายๆ หญิงสาวอ้อมมาสวมกอดข้างหลังพร้อมกับลูบไล้หน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมความเป็นชายอย่างวาบหวาม เพื่อหวังจะจุดไฟราคะในกายของเขาอีกครั้ง แต่ทว่าชายหนุ่มกลับยืนนิ่งสนิทก่อนจะแกะเอามือบางของเธอออกจากร่างของเขาอย่างหงุดหงิด

“พอได้แล้ว! แล้วก็หลังจากนี้อย่าติดต่อมาอีก ตัดขาดเลยแล้วกัน” อัคนีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้เยื่อใย ในเมื่อต่างคนต่างเป็นแค่คู่ขา ก่อนกลับไทยจึงจำเป็นต้องตัดความสัมพันธ์ที่นี่เสียให้หมด

วิเวียนหน้าชาเมื่ออยู่ๆ อัคนีก็เอ่ยปากตัดความสัมพันธ์กับเธอ ทั้งที่เธอยอมแลกทุกอย่างเพื่อครอบครองเขา เธอเสี่ยงทิ้งทั้งครอบครัวและอดีตสามีที่รักเธอ เพียงเพื่อได้สานสัมพันธ์ทางร่างกายกับเขา เพราะหวังจะได้ครอบครองตำแหน่งผู้หญิงที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องและนินทา แต่อัคนีกลับทิ้งเธอไปง่ายๆ อย่างนี้เชียวเหรอ เธอไม่ยอมหรอก!

“ไฟคะ ล้อเล่นแรงเกินไปแล้วนะคะ วิเวียนทำอะไรผิดเหรอคะ วิเวียนทำอะไรให้คุณไม่พอใจ” วิเวียนตีหน้าเศร้าเพื่อร้องขอความเห็นใจ

ทว่าอัคนีกลับไม่แม้แต่ชายตามอง กลับแต่งตัวเพื่อจะออกจากห้อง

วิเวียนเห็นท่าไม่ดีจึงยอมโอนอ่อน เพื่อหาโอกาสทีหลัง

“ก็ได้ค่ะ แล้วเจอกัน” เธอบอกลาพร้อมเขย่งเท้าขึ้นจูบเขาก่อนจะแต่งตัวและออกจากโรงแรมของเขาทันที แต่ทว่าตอนนี้เธอยังมีอารมณ์และต้องการจะปลดปล่อย บางทีเพื่อนเก่าบางคนอาจช่วยเธอได้