บนฟากฟ้าที่มืดสนิทมีเพียงดวงดาวที่ส่องสว่างพร่างพรายทอดยาวจรดผืนทะเล ในพื้นที่ที่ไร้แสงรบกวนแบบนี้เหมาะสมเหลือเกินสำหรับดูดาว บนผืนทรายนุ่มละมุนสองร่างนอนทอดกายนอนราบมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า ฟังเสียงคลื่นทะเลซัดเข้าหาชายฝั่ง ลมอ่อนพัดโชยเย็นสบายจนอยากเคลิ้มเข้าห้วงนิทรา
“ไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนเลย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เขาหลับตารับความงดงามจากธรรมชาติที่มันช่างเป็นวันพักผ่อนและแสนวิเศษ
“อืม...รู้สึกดีมากจริงๆ” บรรยากาศเก่าๆ คืบคลานเข้ามาในใจคนที่เคยผ่านเหตุการณ์นี้ ราวกับเห็นภาพเก่าในอดีตเมื่อครั้งเที่ยวทะเลกับอดีตคนรักอย่างพีช
“พี่เคยมานอนดูดาวริมทะเลแบบนี้หรือเปล่า...” คีตะวันหันไปถามย่าหยาที่นอนเหม่อมองดวงดาวบนฟ้าอย่างสบายใจ
“เคย แล้วเราล่ะ ไม่เคยเลยเหรอ”
“ก็เคย.. แต่ว่าไปนอนดูบนดอย”
“ไปกับพลอยแก้วอะไรนั่นเหรอ...” ผู้หญิงก็ยังเป็นผู้หญิงที่เป็นนักขุดนักรื้อยิ่งอะไรที่มันเกี่ยวกับ
