ทางผ่านคอนโดฯย่าหยามีตลาดสดให้เลือกซื้อของอยู่พอดี ซึ่งเจ้าตัวเองก็แวะเวียนมาซื้อหาวัตถุดิบไปทำกับข้าวกินเองอยู่บ่อยครั้ง อย่างที่คีตะวันว่า... ย่าหยาเป็นสาวสายทำงาน ใครจะไปคิดว่าเธอก็มีเสน่ห์ปลายจวักติดตัวมาตั้งแต่เกิดเช่นกัน
“ตกลงจะกินอะไร” ระหว่างกำลังรอแม่ค้าผลไม้ชั่งแอปเปิลที่จำใจซื้อ แต่เพราะไม่รู้จะกินอะไรเลยซื้อแอปเปิลไปติดห้องไว้
“.....” เด็กหนุ่มเอื้อมไปรับถุงแอปเปิลจากแม่ค้าพร้อมกับจ่ายเงิน
“ไม่ต้อง พี่จ่ายเอง” พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะควักเงินจ่ายให้แม่ค้าย่าหยาก็รีบห้าม
“แต่...”
“นี่ พี่โตกว่าเรา พี่ทำงานแล้วด้วย อีกอย่างวันนี้พี่เลี้ยงเอง มีหน้าที่กินแค่นั้นพอ แล้วถ้าอยากจะขอบคุณ....ก็รู้อยู่แล้วมั้งว่าควรทำยังไง” เพราเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ต้องการการดูแลจากผู้ชาย ชะนีสายสตรองอย่างย่าหยาเงินก็ไม่ต้องเปย์ ไม่ต้องมาเอาอกเอาใจให้จุกจิก ขอเพียงเมื่อไหร่ที่เธอต้องการตัว เขาต้องรี
