เช้าวันรุ่งขึ้นชายหนุ่มอาสาไปส่งหญิงสาวที่มหาวิทยาลัยตามที่เคยตกลงไว้แม้เมื่อคืนจะเจอเรื่องน่าปวดหัวแค่ไหนแต่เขาก็ยังอยากไปส่งหญิงสาวอยู่ดี
“รีบอาบน้ำแต่งตัวสิฉันจะไปส่ง”
“รบกวนคุณเปล่าๆนะคะ” เธอบอกออกไปด้วยความเกรงใจเพราะเขาต้องวนไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยก่อนไปทำงาน
“จะไปส่งก็คือไปส่งตกลงกันแล้วนี่รีบเถอะไปสายไม่รู้ด้วยนะ”
“ค่ะๆจะรีบไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” เธอรีบไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้เขาพาลไปทำงานสายเพราะต้องมัวไปส่งเธอ
“ขอบคุณนะคะ”
“ขอให้สนุกนะ”
“ค่ะ วันนี้หนูมีกิจกรรมแน่นเลย” ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆจากนั้นรถยนต์ก็เคลื่อนตัวออกไป เขามีเรื่องสำคัญให้ต้องไปจัดการจึงฝากให้ลูกน้องคนอื่นคอยสอดส่องหญิงสาวอยู่ห่างๆ
“สวัสดีน้องๆที่มาถึงแล้วนะคะ ใครมาแล้วรบกวนมาลงทะเบียนด้านนี้นะคะ”
“สวัสดีค่ะน้องชื่ออะไรคะพี่จะได้เชื่อป้ายชื่อให้ถูก”
“ชื่อดาหลาค่ะ”
“ชื่อเพราะจังเลยนะครับน้องดาหลา”
“แกอย่ามาหยอดน้อง ไปๆไปทำงานตรงนู้นไป”
“แกนี่มันขัดฉันตลอดเลยนะยัยมี่”
“ฮ่าๆก็ใครใช้ให้แกขี้หลีไปเรื่อยล่ะ น้องอย่าไปสนใจเพื่อนพี่คนนั้นเลยนะคะ”
“แหะๆ ค่ะพี่”
“ป้ายจ้ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“สวัสดีจ้ะชื่ออินนะตัวชื่ออะไรหรอ”
“ชื่อดาหลาจ้ะ” ดาหลาชูป้ายให้สาวสวยที่เข้ามาทักทายได้เห็นชื่อของเธอชัดๆ
“เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ถึงอินจะเป็นคนที่นี่แต่ว่าไม่มีเพื่อนเลย”
“ได้เลย ยินดีที่ได้รู้จักนะอิน”
“เช่นกันน้า”
“เฮ้อเหนื่อยจังกิจกรรมเยอะมาก”
“คงเป็นแค่ช่วงนี้แหละมั้ง แต่ถ้าเยอะตลอดอินไม่ไหวแน่ๆ”
“ดาหลาก็เหมือนกัน”
“น้องดาหลาครับดื่มน้ำเย็นๆไหมครับ”
“อะ เอ่อ...”
“ไม่ต้องรบกวนหรอกค่ะพี่เดี๋ยวหนูไปซื้อน้ำมาให้เพื่อนหนูดื่มเองดีกว่า” เพื่อนสาวรีบปฏิเสธออกไปเพราะไม่อยากให้ดาหลาต้องใกล้ชิดกับรุ่นพี่คนนี้
“งั้นก็ตามใจครับ” รุ่นพี่หมุนตัวกลับทันทีเมื่อดาหลามีเพื่อนเป็นก้างชิ้นโตคอยขัดขวาง เปิดเทอมวันแรกดาหลาก็ถูกรับน้องแบบจัดหนักจัดเต็ม ใบหน้าของเธอเปื้อนสีเต็มไปหมด เธอไม่รู้ว่าพวกพี่สวยๆกลุ่มนั้นโกรธอะไรเธอหรือเปล่าถึงได้ลงโทษเธอเยอะกว่าใครเขาเลย หรือเพราะมีหนุ่มๆเข้ามารุมจีบเธอจนขัดหูขัดตาพวกพี่เขาเธอก็ไม่รู้ ระหว่างระเพื่อนไปซื้อน้ำพี่ชายก็โทรเข้ามาหา
“คิดถึงพี่ดาวเหนือจังเลยค่ะ”
“เปิดเทอมวันแรกเป็นยังไงบ้างดาหลา มีอะไรติดขัดบอกพี่นะ” ดาวเหนือโทรหาน้องสาว เขารู้สึกเป็นห่วงน้องสาวอยู่ไม่น้อยแต่ตัวเองก้ไปจัดการอะไรให้มากไม่ได้เพราะคนเป็นน้องบอกว่าจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง
“ไม่มีอะไรติดขัดหรอกค่ะพี่ดาวเหนือ จะมีก็แค่ถูกรุ่นพี่ไม่ชอบใจ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็มีหนุ่มๆมาจีบดาหลาไงคะคงจะเป็นคนที่พี่พวกนั้นชอบ”
“อ้าวอย่างนี้ก็ไม่ดีน่ะสิ ห่างๆผู้ชายพวกนั้นเลยนะ”
“ค่ะ พี่ดาวเหนือไม่ต้องห่วงนะคะเรื่องนี้ดาหลาจัดการได้”
“โอเคๆพี่เชื่อใจว่าน้องสาวพี่จัดการได้”
“ดาหลากำลังจะกลับหอแล้วขอวางสายก่อนนะคะ”
“โอเค”
“ดาหลาน้ำเย็นๆมาแล้ว”
“ขอบคุณนะ จริงไม่ต้องลำบากอินก็ได้นะ” เธอรับน้ำเย็นมาดื่ม รู้สึกชื่นใจเหลือเกิน
“อินเต็มใจจ้ะ ว่าแต่ดาหลาจะกลับแล้วหรอ”
“อืม”
“กลับกับอินไหมคุณพ่อกำลังมารับแล้วจะได้ไม่ต้องรอรถนาน” อินทิพรไม่อยากให้เพื่อนรอนานเลยชวนกลับพร้อมกันซะเลย
“ไม่เป็นไรเรารอรถที่บ้านดีกว่า”
“งั้นก็ตามใจอินกลับก่อนนะ”
“จ้า เจอกันพรุ่งนี้นะ” อินทิพรเป็นเพื่อนคนแรกในคระของเธอเป็นคนอัธยาศัยดีมาก หล่อนเขามาทักทายเธอก่อนด้วยซ้ำ ท่าทางลูกคุณหนูของเธอขัดกับนิสัยห้าวๆของเจ้าตัวมากๆ เมื่อเพื่อนสาวกลับไปแล้วเธอเลยเดินไปหาคนที่รอเธออยู่ในรถยนต์คันหรู
“สวัสดีค่ะรอนานไหมคะ”
“ไม่ต้องไหว้ก็ได้มั้งมันดูเหมือนฉันแก่เกินไป”
“ก็แก่แล้วไม่ใช่หรอคะ” หญิงสาวตอบกลับกวนๆ ลายครามยังเสียวสันหลังเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาทีเล่นที่จริงกับผู้เป็นนาย
“เดี๋ยวเถอะ เปลี่ยนเป็นเรียกพี่ดีกว่าไหนลองเรียกสิ”
“พี่แมมมอธ”
“อืม รื่นหูกว่าเดิมเยอะเลย”
“เจ้าค่ะ” เขายื่นมือไปบีบจมูกสาวน้อยด้วยความหมั่นเขี้ยว ไม่นานรถก็มาจอดที่หน้าคอนโดหรู เขาและเธอพากันขึ้นห้องไปส่วนลายครามก็แยกไปดูแลงานที่คาสิโนต่อ