“หากไม่รังเกียจ…ใช้ผ้าของข้าก็ได้เจ้าค่ะ” นางส่งผ้าเช็ดหน้าปักมือลายดอกไม้แต่ก็เหมือนจะไม่ใช่ยื่นให้เขาด้วยท่าทีเขินอายเมื่อเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกจากมุมปากบุรุษที่ช่วยนางเอาไว้ ดวงตาเฉยเมินที่มองผ้าเช็ดหน้าในมือของนางมันทำให้นางรู้สึกกระแทกใจเข้าอย่างจัง ทำเอาหัวใจที่เต้นระรัวไม่อาจจะเบาลงได้
“ไม่เป็นไร” เขาเอ่ยเสียงเรียบปัดไม่รับเอาไว้ แล้วใช้แขนเสื้อซับตามเดิม
“สตรีให้ของเจ้าก็หัดรับเอาไว้บ้างเถอะน่า” เยว่สือยักคิ้วเดินเข้ามาใกล้ แล้วเอ่ยกระซิบเบาๆ กับอู๋ซวน “นางออกจะน่ารักนะ เจ้าไม่สนหน่อยเลยหรือ” แน่นอนว่าเจ้าคนปากไม่สุขโดยสายตาทิ่มแทงจากคนพูดน้อยจนต้องเงียบไปแล้วถอยกลับไปยืนข้างซิงถิงเหมือนเดิม
ซิงถิงถอนหายใจอย่างปลงๆ กับคนชอบหาเรื่องให้ตัวเอง
“แม่นางไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมขอรับ” ซิงถิงถามขึ้น
“อา อืม ขอบคุณพวกท่านมาก” นางโค้งหัวขอบคุณทุกคน
ซิงถิงรีบปัดมือพัลวัน “ไม่เป็นไรขอรับ แม่
