ASHIRA :: INTRO [100%]
685 คำ
“วันจันทร์ผมจะพาแฟนมาที่อู่” ทั้งหินและชัยกิจต่างพากันขมวดคิ้วอย่างมึนงงที่เมฆมีแฟน เพราะไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนรับอารมณ์ร้อนและนิสัยหยาบคายของเขาได้ “ผมบอกไปว่าอู่นี้เป็นของผม แล้วเตี่ยก็คือลุงของผม”
“...” หินถึงกับกำหมัดแน่นเมื่อมองเมฆที่พูดแบบขอไปที
“ตามนี้นะ เพราะถึงเตี่ยจะมีสมบัติแต่ผมก็ไม่อยากให้แฟนผมเห็นเตี่ยในคราบเจ้าของอู่” เมฆดุนดันลิ้นในโพรงปากก่อนจะมองสบตากับผู้เป็นพ่อ “แฟนผมบ้านเขาโคตรรวย พ่อแม่เขามีกิจการค้าเพชรพลอย พี่ชายก็เป็นเกมเมอร์ทำงานที่บริษัทอะไหล่เครื่องบินของต่างประเทศ”
“แล้วยังไง?”
“ก็ไม่ยังไง จะให้เขามาเห็นสภาพเตี่ยที่ตัวเลอะคราบน้ำมันแบบนี้มันไม่ได้อะ” หินกัดฟันแน่นและมองร่างที่อยู่ในอ้อมกอดที่ยืนนิ่งไม่ได้ตอบโต้ ราวกับว่ากำลังเจ็บหัวใจและจุกลำคอจนไม่สามารถพูดเถียงอะไรออกไปได้ “ผมบอกเธอไปว่าเตี่ยผมเป็นผู้ดีที่มาจากเมืองจีน ผิวพรรณดีแต่เตี่ยในตอนนี้มันไม่ได้ไง”
“แต่เตี่ยก็เลี้ยงแกมา ไม่ใช่เพราะอู่ซ่อมรถนี่เหรอไง!” ร่างสูงที่ยืนอยู่ถึงกับทนไม่ได้จึงตะคอกใส่เมฆที่เบิกตากว้าง ไม่คิดว่าไอ้เด็กที่เตี่ยเก็บมาเลี้ยงจะทำสันดานแบบนี้กับเขา
“มึงเงียบปากไปเลยไอ้หิน! พ่อลูกเขาจะคุยกัน คนนอกอย่างมึงอย่าเสือก”
“พอๆ” ชัยกิจที่ยืนฟังอยู่นานห้ามทัพลูกชายทั้งสองก่อนจะมองสบตากับเมฆ “ฉันจะทำตามที่แกบอก”
“ก็แค่นี้ ขอบคุณนะเตี่ย” เมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจเมฆก็ยิ้มร่าและเดินออกจากอู่ซ่อมรถไปยังรถของตัวเอง หินที่เห็นชัยกิจถอนหายใจก็พาไปนั่งยังโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ก่อนจะนั่งยองลงและจับมือที่ของเขาเอาไว้
“ไม่เป็นอะไรนะครับเตี่ย” หินสบตากับชัยกิจที่พยักหน้ารับ
“ไปทำงานต่อเถอะ เตี่ยต้องเข้าไปเคลียร์คิวรถอีก” เมื่อนั่งจนอาการดีขึ้นชัยกิจก็ลุกขึ้นเดินตรงไปยังสำนักงานขนาดพอดีซึ่งหินเองก็อดไม่ได้ที่จะไม่เป็นห่วงผู้เป็นพ่อ
“พี่เมฆนี่โคตรเป็นลูกเลวเลยนะพี่หิน” เก่งที่ดูเหมือนจะซ่อมรถเสร็จแล้วเดินมายืนข้างหินและมองไปยังด้านในที่มีชัยกิจอยู่ในสำนักงาน “เหี้ยได้ใครอะ? เ**กชัยออกจากใจดี”
ผัวะ
“โอ๊ยพี่หิน! ตบผมทำไมเนี่ย” หินตบศีรษะเก่งจนเกือบจะล้มลงกับพื้น
“ไปทำงาน” สั่งเสียงเข้มจนเก่งทำหน้าบูด
“รู้แล้วครับ ว่าแต่ใกล้ถึงคิวรถพี่สาวคนสวยนั่นยังอะ?” ร่างสูงที่เดินไปยังรถกระบะเพื่อทำงานในส่วนของตัวเองต่อก็ต้องหยุดชะงักกับคำพูดของเก่ง “ผมจะได้มาช่วยด้วย”
“ยัง” หินตอบก่อนจะนอนลงบนเปลล้อเลื่อนและไถลตัวไปใต้ท้องรถตามเดิม “อีกหลายคันกว่าจะถึงของเธอ”
“โห ลัดคิวให้พี่เขาก่อนไม่ได้เหรอพี่หิน?” เก่งยังคงตามตื้อ ดูเหมือนเขาจะชื่นชอบเจ้าเอยเข้าเสียแล้วแต่ไม่ใช่ในแบบชู้สาว แต่เป็นเพราะความน่ารักและความนอบน้อมของเธอซะมากกว่า
“อยากโดนเตี่ยด่า ก็เอา” หินขู่เก่งที่หลังจากที่หินไม่ใจอ่อนก็เดินฟึดฟัดไปยังโซนก๊อกน้ำเพื่อล้างมือ ในส่วนของหินก็ซ่อมรถต่อพลางนึกไปถึงเจ้าของรถบีเอ็มสุดหรู พอนึกไปถึงใบหน้าสวยหวาน รอยยิ้มสดใสก็ทำให้เขาต้องสะบัดความคิดนั่นออกไป
จะไปนึกถึงเธอทำไมกัน? ไร้สาระชะมัดเลย... อชิระ
- ผู้เขียน
