บทที่ 4
1157 คำ
ปาลิตายกมือเล็กทั้งสองยันอกกว้างไว้ ไม่ให้เรือนกายของตนเองแนบชิดไปแผงอกของอีกฝ่าย ใบหน้างามเต็มไปด้วยความโกรธจัด ที่อีกฝ่ายไม่ยอมรับในการกระทำอันไร้ซึ่งความรับผิดชอบของเขา
“ต่อให้คุณเปลี่ยนชื่อมาเป็นมาร์คัส แต่ความชั่วของคุณก็ยังอยู่เหมือนเดิม คุณลองหันไปมองหน้าเอมมี่สิ ลองดูให้ชัดๆ ว่าเอมมี่เหมือนใคร”
มาร์คัสทำตามคำสั่งของปาลิตาอย่างรวดเร็ว คราวนี้เขาตั้งใจมองใบหน้าเล็กๆ ของหนูน้อยที่จ้องมองเขาเขม็งเช่นเดียวกัน แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเอมมี่
แน่นอน! เอมมี่มีใบหน้าพิมพ์เดียวกับเขา ไม่ว่าจะเป็นสีผม ปาก จมูก เรียกได้ว่าเหมือนกันราวกับโขกออกมาจากพิมพ์เดียวกัน ทว่า...มีสิ่งเดียวที่เอมมี่ไม่เหมือนกับเขาเลย คือสีดวงตา!
“เอมมี่อายุเท่าไร”
มาร์คัสถามเสียงแข็ง ขณะเดียวกันยังคงจับยึดร่างบางของปาลิตาไว้แน่น ชักจะชอบใจกับการซักประวัติของเอมมี่ โดยมีร่างนุ่มๆ หอมละมุนให้ประคองกอดในตลอด
เวลา
“แปดขวบ”
ปาลิตาตอบห้วนๆ พยายามช่วยเหลือตัวเอง เพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนอันแข็งแกร่ง ที่ทำให้เธอร้อนวูบวาบได้ในทุกนาที
“แล้วคุณล่ะป้าไข่ อายุเท่าไรแล้ว”
คราวนี้มาร์คัสแสร้งเรียกชื่อของหญิงสาว ตามที่เอมมี่เรียกในก่อนหน้านี้ พอเห็นอีกฝ่ายขึงตาเขียวปั้ดใส่ ก็กลั้นหัวเราะด้วยความขบขำ
“มายุ่งอะไรกับอายุของฉัน” ปาลิตาตวาดกลับ ก่อนจะออกคำสั่งกับมาร์คัสบ้าง “คุณจะต้องรับผิดชอบเอมมี่ รับเอมมี่เป็นลูกของคุณ”
“จะให้ผมรับผิดชอบง่ายๆ ได้ยังไง ป้าไข่! ผมยังไม่รู้เลยว่าเอมมี่เป็นลูกของผมจริงหรือเปล่า บางที...น้องสาวของคุณอาจจะไปมั่วกับผู้ชายคนอื่นแล้วท้องขึ้นมาก็ได้”
เผียะ!!!
ปาลิตาโกรธจัดกับการดูถูกของผู้ชายคนนี้ มือเล็กตวัดตบลงไปเต็มแรงบนใบหน้าหล่อเหลา เค้นเสียงด่าลอดไรฟัน
“สารเลว!”
และใช่ว่าจะมีแค่ปาลิตาเท่านั้นที่โกรธเป็น มาร์คัสก็โกรธจัดไม่แพ้กัน เกิดมาเพิ่งเคยถูกผู้หญิงตบหน้าเป็นครั้งแรก และมีหรือเจ้าพ่อแห่งซี คลาร์ก กรุ๊ปจะปล่อยให้ถูกตบหน้าฟรีๆ!
“กล้ามากนะป้าไข่! คุณกล้ามากที่บังอาจมาตบหน้าผม และคุณจะต้องได้รับการตอบแทนแบบนี้”
ปาลิตาไม่ทันได้ตั้งตัว อีกทั้งไม่คิดว่าจะถูกลงโทษด้วยวิธีนี้ จึงนิ่งงัน หาทางช่วยตัวเองไม่ได้ เมื่อถูกมาร์คัส
กระแทกริมฝีปากลงมาบดขยี้บนเรียวปากอิ่มแดงระเรื่ออย่างเร่าร้อนดุดัน ตามอารมณ์โกรธที่มีเธอเป็นตัวจุดประกายให้ปะทุเดือดขึ้นมา
“ปล่อยฉัน...”
ปาลิตาครางเสียงอู้อี้ เรียวปากอิ่มยังถูกปิดผนึกไว้แน่น เท่านั้นยังไม่พอ มือเล็กที่พยายามผลักไส หาอิสระให้กับตัวเอง ยังถูกมือใหญ่ร้อนรุ่มจับยึดไว้ ไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหนได้
“ป้าไข่...อย่าบอกนะว่านี่เป็นจูบแรกของคุณ”
มาร์คัสกระซิบถามด้วยความแปลกใจ ไม่นึกว่าหญิงสาวซึ่งดูจากภายนอกแล้ว แลดูโฉบเฉี่ยวเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง กลับจูบไม่เป็นสับปะรดเอาซะเลย
“ปล่อย...”
คราวนี้ปาลิตาตะโกนออกคำสั่ง โดยไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังหลงกลของผู้ที่ช่ำชองในเรื่องรักอย่างมาร์คัส พอหญิงสาวเผยอปากออกกว้าง มาร์คัสก็สอดลิ้นร้อนๆ เข้าไปชอนไชควานหาความหวานฉ่ำได้ตามอำเภอใจ
“อืม...ถึงจะจูบไม่เป็นเลย แต่บอกตามตรงว่าปากของคุณ หวานซะยิ่งกว่าปากของผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผมเคยจูบมา”
มาร์คัสยั่วให้ปาลิตาโกรธจัดอีกครั้ง หลังจากผละริมฝีปากออกอย่างแสนเสียดาย หากไม่ติดว่ากำลังมีปัญหาเรื่องของเอมมี่รอให้สะสางอยู่ เขาคงได้ใช้วิธีโบราณ ฉุด หญิงสาวในอ้อมแขนมาทำเมียแล้ว เพราะกล้ายอมรับเต็มปากเต็มคำว่าตอนนี้เขากำลังถูกใจ ป้าไข่ ของเอมมี่เป็นอย่างมาก
“เลวที่สุด ลูร์คัส ฉันดีใจที่น้องสาวของฉัน ชิงตายไปก่อนที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายเลวๆ อย่างคุณ”
ขณะเค้นเสียงด่า ปาลิตาก็ยกมือเช็ดไปบนเรียวปากแดงระเรื่อ หวังจะลบรอยจูบให้จางหายไปจากเรียวปากของเธอ
มาร์คัสทำเสียงฮึดฮัดอยู่ในลำคอ ขณะจ้องมองการกระทำของปาลิตา จากนั้นก็เอื้อมไปจับมือเล็กมายึดไว้ พร้อมกับออกคำสั่งแกมตำหนิไปในตัว
“หยุดถูปากตัวเองได้แล้ว ป้าไข่ รู้ไหมว่าปากของคุณช้ำหมดแล้ว”
“มันเรื่องของฉัน คุณมายุ่งอะไรด้วย”
ปาลิตาตวาดกลับ ไม่ชอบเอาซะเลยที่อีกฝ่ายเรียกเธอว่า ป้าไข่ ด้วยน้ำเสียงติดกลั้วหัวเราะทุกครั้ง
มาร์คัสยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้างามแดงซ่าน ซึ่งเป็นเพราะทั้งความโกรธและความอาย ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงกระเส่ายั่วให้ปาลิตาโมโหหนักกว่าเดิม
“ปากสวยๆ ของป้าไข่ ต้องแดงช้ำ เพราะถูกผมจูบเท่านั้น”
ปาลิตายกขึ้นทำท่าจะสะบัดตบลงไปบนใบหน้าคมเข้มอีกครั้ง แต่มือเล็กก็ต้องชะงักอยู่กลางอากาศกับคำขู่ฟ่อของมาร์คัส
“ลองตบผมอีกทีสิ ป้าไข่ คราวนี้ผมจะไม่ทำแค่จูบแล้ว”
“หยุดปั่นหัวฉันได้แล้ว ลูร์คัส ฉันต้องการคุยกับคุณเรื่องของเอมมี่”
ปาลิตาเคยชินกับการออกคำสั่งกับลูกน้องใต้อาณัติ และมาร์คัสก็ไม่เคยชินกับการทำตามคำสั่งของใครสักเท่าไร พอปาลิตาออกคำสั่งเสียงห้วน ชายหนุ่มก็ปฏิเสธในทันที
“ผมไม่มีอารมณ์จะคุยในตอนนี้”
“ไม่ได้! คุณต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่อง” ปาลิตาออกคำสั่งอีกครั้ง ขึงดวงตาจ้องมองอีกฝ่ายเขม็ง
“คุณทิ้งเอมมี่มานานเกินพอแล้ว ต่อไปนี้คุณจะต้องรับผิดชอบเอมมี่ ต้องรับเธอเป็นลูกของคุณ และให้เอมมี่ใช้นามสกุลของคุณอย่างถูกต้องด้วย”
“ผมอยากให้คุณใช้นามสกุลของผมมากกว่า”
มาร์คัสยั่วยวน นึกชอบใจทุกครั้งที่เห็นปาลิตาขึงตาใส่ จ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา สร้างสีสันทำให้เขาสนุกเป็นอย่างมากกับการได้ปะทะคารมกับเธอ
“ฉันมีคนที่พร้อมจะให้ใช้นามสกุลอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องลำบากมาใช้นามสกุลห่วยๆ ของคุณ”
- ผู้เขียน
