“พี่ภามกับพี่ภีมไม่เข้าเรียนหรอเมื่อกี้” เสียงใสของบทเพลงถามพี่ชายทั้งสองคนขึ้นทันทีเพราะตอนที่เธอมองลงมาจากคลาสเรียน เธอเห็นเขาทั้งสองคนยืนคุยกันและสืบบุหรี่อยู่ด้านล่าง
“พอดีไอ้ภามมีเรื่องกังวล” เป็นภีมที่ตอบกลับไปเพราะหากรอให้แฝดพี่บอกก็คงไม่พูดออกไปสักที
“พี่ภามกังวลหรอ กังวลอะไร” บทเพลงหันหน้ามาหาภามพร้อมกับถามขึ้นเพราะเธอเองก็อยากรู้ว่าภามกังวลอะไรทั้งๆที่ตอนมาก็ไม่มีท่าทางอะไร
“งั้นเดี๋ยวกูไปก่อน” เมื่อเห็นว่าภามหันมามอง ตัวของภีมก็ได้แต่พูดขึ้นและเดินออกมา
“พี่ภีมไปแล้ว บอกเพลงได้ยังว่าพี่ภามกังวลอะไร” บทเพลงที่รู้ดีว่าภีมเดินออกไปเพราะอะไรก็ได้แต่ถามขึ้นเพราะสายตาของภามเมื่อกี้กำลังไล่ภีมให้เดินออกไปโดยไร้คำพูดใดๆ
“เรื่องของเรา” แน่นอนว่าคำตองของภามทำบทเพลงงุนงงไม่น้อยเพราะเธอไม่เข้าใจว่าเรื่องของเธอกับภามมีอะไรให้น่ากังวล
“ทำไมคะ เรื่องของเรามันมีอะไรน่ากังวล” บทเพลงถ
