ฉีกกฎรักสยบหัวใจ

“แม่ขาวันนี้เพลงจะไปบ้านอามะนาวนะคะ” เสียงหวานของบทเพลงเอ่ยปากบอกคุณแม่ของตัวเองทันที “ไปอีกแล้วหรอ” ทางด้านคุณแม่อย่างบัวก็ถามขึ้นเพราะลูกสาวของเธอเอาแต่จะไปบ้านเพื่อนสนิทของเธออยู่ทุกวี่ทุกวัน “ก็เพลงอยากเจอพี่ภาม” บทเพลงพูดขึ้นทันทีเพราะจุดประสงค์ของการไปบ้านคุณอามะนาวเพื่อนสนิทคุณแม่ของเธอคือไปหาพี่ภามลูกชายคนโตผู้เป็นแฝดพี่ของลูกของคุณอามะนาว “แล้วพี่ภามรู้หรือเปล่าว่าลูกสาวแม่แอบชอบเขา” เธอรู้อยู่เต็มอกว่าลูกสาววัยสิบแปดปีของเธอที่กำลังจะเข้าสู่การเป็นเป็นนักศึกษาในเร็วๆนี้แอบรักลูกชายของเพื่อนสนิท “รายนั้นไม่รู้หรอกค่ะ คนที่รู้ก็มีอามะนาวกับพี่ภีม” บทเพลงตอบกลับไปตามตรงเพราะคนที่รู้จริงๆก็มีแค่นี้มีแม่ของเธอ อามะนาวและพี่ภีมแฝดน้องของพี่ภาม “มะนาวรู้แม่ไม่แปลกใจแต่ทำไมพี่ภีมถึงรู้ล่ะ” บัวเอ่ยปากถามอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะสนิทกับภีมผู้เป็นแฝดน้องเพราะวันๆลูกสาวของเธอเอาแต่เรียกหาแต่พี่ภาม “ก็เพลงปรึกษาพี่ภีม” บทเพลงตอบกลับไปอีกครั้งส่วนเป็นคนเป็นแม่อย่างบัวก็ได้แต่พยักหน้ารับ “เพลงชอบพี่ภามแม่ไม่ว่าหรอกนะแต่แม่อยากให้เพลงรู้ไว้ว่าถ้าเขาไม่ชอบเพลงก็ไม่ต้องไปวิ่งตามเขานะ”เพราะเธอเองก็กลัวเหลือเกินว่าลูกสาวเพียงเดียวของเธอจะเอาแต่วิ่งตามคนที่ชอบจนไม่เปิดตาเปิดใจมองคนอื่น “เข้าใจแล้วค่ะแม่” บทเพลงตอบปากรับคำไปแต่ถึงในใจก็ไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะเธอจะทำทุกวิธีให้ได้ใจของพี่ภามมาให้ได้ บทเพลงแอบชอบภามมาตั้งแต่จำความได้ ตอนเด็กๆเธอมักจะไปเล่นกับภามและภีมรวมถึงภูมิใจอยู่บ่อยๆ มันเลยกลายเป็นความรู้สึกชอบและความรู้สึกรักแต่เป็นแค่กับพี่ภามเท่านั้นเพราะด้วยความเย็นชาและพูดน้อยของภามทำเอาบทเพลงตกหลุมรัก หลังจากนั้นบทเพลงก็ขับรถตรงมายังบ้านของภามพี่ชายที่เธอแอบรัก จะเรียกพี่ชายก็เรียกได้ไม่เต็มปากเพราะทั้งสองไม่ได้เป็นญาติกันเลยเพียงแต่พ่อกับแม่เป็นเพื่อนสนิทกันเท่านั้นและถูกปลูกฝังให้เป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่เด็ก “สวัสดีค่ะอามะนาว” บทเพลงที่เดินเข้ามาในบ้านเอ่ยปากทักขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้ “พี่ภามอยู่บนห้อง หนูเพลงขึ้นไปได้เลยนะ” นั่นแหละคุณอามะนาวคนที่อยากได้เธอเป็นสะใภ้จนตัวสั่นเพราะตั้งแต่ที่มะนาวรู้ว่าเธอแอบชอบภามลูกชายแฝดคนพี่ก็เอาแต่คะยั้นคะยอให้เธอมาที่บ้านและอยู่กับภามบ่อยๆ จะเรียกว่าจับคู่ให้เลยก็ว่าได้เพราะมะนาวที่เป็นแม่ก็อยากให้ภามมีคนรักดีๆแบบบทเพลงและจะได้หยุดเป็นเสือเสียที “หนูช่วยอามะนาวก่อนดีกว่า ขึ้นไปตอนนี้ยังไงพี่ภามก็ยังไม่ตื่นแน่ๆ” บทเพลงพูดขึ้นทันทีพร้อมกับเดินตรงมาช่วยมะนาวที่กำลังเตรียมอาหาร “พี่ภามตื่นแล้ว อาพึ่งไล่ให้ขึ้นไปอาบน้ำเมื่อกี้เอง” มะนาวพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาบทเพลงยิ้มกริ่มก่อนจะขอตัวขึ้นไปด้านบน จังหวะที่พี่ภามอาบน้ำมันดีที่สุดแล้วเพราะพี่ภามมักจะออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบเอว เห็นหุ่นพี่ภามทีไร บทเพลงก็จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะพี่ภามหุ่นดีมาก “ขะ…เข้ามาได้ยังไง” ภามที่เดินออกมาจากห้องน้ำถามขึ้นทันทีเพราะตอนนี้น้องสาวที่เล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กๆและเป็นลูกของเพื่อนคุณพ่อคุณแม่นั่งอยู่ในห้องของเขาอีกแล้ว “เพลงเดินเข้ามา ว่าแต่มองแบบนี้พี่ภามหุ่นดีนะ” บทเพลงเอ่ยปากชม ยิ่งตอนนี้มีหยดน้ำที่เกาะติดอยู่ตามร่างกายที่แสนกำยำของภามมันก็ยิ่งทำให้ภามดูฮอตขึ้นไปอีก “พี่ก็ต้องปั้นหุ่นไว้อวดสาวๆสิ” บทเพลงกลอกตามองบนกับคำพูดของภามเพราะเธอไม่อยากให้ภามเอาหุ่นดีๆแบบนี้ไปโชว์ใครหรอกนะ แต่ก็นั่นแหละเธอทำอะไรไม่ได้เพราะพี่ภามเป็นคนที่เซ็กซ์จัดต้องทำเรื่องอย่างอยู่บ่อยๆ ถึงเธอจะไม่ชอบใจแต่เธอก็พยายามเข้าใจและมองข้ามเรื่องเหล่านี้เพราะมันคือเรื่องปกติที่ทุกคนจะมีอารมณ์ทางเพศแต่แค่พี่ภามมีมากกว่าคนอื่น “อิจฉาสาวๆของพี่ภาม” บทเพลงพูดขึ้นพร้อมทำสายตาละห้อยให้ภามเห็น นั่นทำให้ร่างสูงของภามต้องคิ้วขมวดกับอาการของน้องสาว “ทำหน้าอะไรแบบนั้น” “ก็เพลงอิจฉาสาวๆของพี่ภาม คงมีความสุขไม่น้อยเวลาเห็นหุ่นดีๆแบบนี้” “ก็หาแฟนที่หุ่นดีแบบพี่สิ จะได้ไม่ต้องอิจฉา” อยากจะกลอกตามองบนอีกสักสิบทีเพราะนี่คือสิ่งที่บทเพลงคิดไว้ในหัว ภามไม่ใช่คนซื้อบื้อแต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเธอหรืออาจเป็นเพราะภามมองว่าบทเพลงเป็นน้องสาวมาตลอดเลยไม่คิดเรื่องพวกนี้ “ไม่หาหรอกเพราะเพลงมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” บทเพลงพูดขึ้นทันทีเพราะทุกวันนี้มีคนเข้ามาจีบเธอมากมายแต่เธอก็ไม่สนใจใครเพราะคนที่เธอสนใจคือคนที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ตรงหน้า “ใครกันตกเป็นผู้โชคร้ายโดนเพลงชอบจนได้” ภามพูดขึ้นอย่างแซวๆเพราะน้องสาวคนสนิทของเขาเอาแต่พูดว่ามีคนที่ชอบแต่ไม่เคยพูดออกมาสักทีว่าชอบใคร “พี่ภามอยากรู้ไหมคะว่าเพลงชอบใคร” เพราะมีหลายครั้งที่ในหัวของเธอคิดอยู่เสมอว่าบอกพี่ภามไปดีไหมแต่ทุกครั้งที่คิดเธอก็กลัวว่าถ้าพี่ภามรู้แล้วจะห่างเหินกับเธอไปจากเดิม “ถ้าเพลงอยากบอกพี่อยากรู้ก็ได้นะ” ภามเองก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากมายขนาดนั้นเรียกว่ารับรู้ก็ได้ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเพราะมันไม่ใช่ธุระอะไรของเขาอยู่แล้วในเรื่องนี้ “ไม่เอาอะเพลงไม่บอกดีกว่า” สุดท้ายความกล้าของบทเพลงก็มีไม่มากพอที่จะทำให้เธอเอ่ยปากพูดออกไป มีหลายครั้งที่ทั้งคุณอามะนาวคุณแม่ของพี่ภามและพี่ภีมที่เป็นแฝดน้องเอ่ยปากจะช่วยและหาทางบอกแต่บทเพลงก็ขอไว้เพราะเธออยากเป็นคนบอกเองมากกว่า “เพลงก็พูดตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยบอกพี่สักครั้ง ทำไมมันบอกยากขนาดนั้นเลยหรอ” ภามถามขึ้นทันทีเพราะทุกครั้งเขาก็แอบสังเกตอาการของน้องสาวคนสนิทเสมอ เธอมักจะมีสีหน้ากระอักกระอ่วนเวลาคุยเรื่องนี้ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเริ่ม “ยากมากเลยแหละเพราะการที่เพลงจะบอกพี่ภามว่าเขาคือใครมันยากมาก” “ที่ยากเพราะพี่รู้จักเขาใช่ไหมล่ะ” “พี่ภามรู้จักเขาดีเลยแหละ” ❤️ ฝากพี่ภามกับน้องบทเพลงด้วยนะคะ เปิดเรื่องใหม่ต้อนรับวันเกิด