เกิดใหม่ภารยาซีอีโอตัวแสบ

บทที่ 10

　　อย่างไรก็ตาม มันเป็นหนึ่งในวิธีที่จะเก็บเธอไว้ให้อยู่กับเขา แล้วทำไมจะไม่ทำล่ะ?

　　ขณะเดียวกัน ทันทีที่จอยได้ยินว่าเบ็นยื่นข้อเสนอจะแต่งงานกับเธอ หญิงสาวโกรธจัดจนอยากจะทุบโทรศัพท์ของตัวเองให้แหลกเป็นชิ้น ๆ

　　เขาหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่า เขาไม่ใช่คนใจง่าย? เขาคือคนใจง่ายสติเพี้ยนชัด ๆ!

　　เขาต้องการแต่งงานกับคู่นอนชั่วคืน! แบบนั้นไม่เรียกว่าคนใจง่ายหรือไง?

　　แถมยังบอกอีกว่าเขาไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ทุเรศที่สุด! แล้วทำไมเขาอยากจะกินหญ้าอ่อนล่ะ? ช่างเป็นผู้ชายที่ไร้ยางอายสิ้นดี!

　　แม้ว่าจอยจะโกรธแสนโกรธจนต้องกัดฟัน แต่เธอก็ไม่กล้าด่าว่าเขาทางโทรศัพท์

　　หญิงสาวหน้าแดงเรื่อขณะฟังเบ็นพูดเองเออเองอย่างไร้ยางอายว่า "ใช่เลย! เราจะไปจดทะเบียนสมรสกันทันทีที่ผมว่างในอีกสองสามวันนี่แหละ!"

　　จอยกำลังจะปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว

　　เธอดูโทรศัพท์มือถือ และได้แต่หวังว่าเรื่องทัั้งหมดนี้เป็นแค่ความฝัน

　　คุณปู่บิลลี่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง มองเห็นหลานสาวออกมาจากห้องนอนด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ชายชราถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยว่า “นอนหลับสบายดีไหม จอย”

　　จอยไม่ได้อยู่ที่นี่มานาน บิลลี่คิดว่าเธอคงรู้สึกผิดที่ผิดทาง และอยากนอนพักให้นานขึ้น ด้วยเหตุนี้เขาจึงสั่งบรรดาสาวใช้ไม่ให้รบกวนหลานสาว

　　อย่างไรก็ตาม กลับกลายเป็นว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร เพราะจอยยังคงดูอ่อนเพลียอยู่ดี

　　เมื่อได้ยินสุ้มเสียงห่วงใยของคนเป็นปู่ จอยก็ยิ้มให้อย่างสุภาพและนั่งลงข้าง ๆ ชายชรา จากนั้นเธอหยิบแอปเปิลที่ล้างแล้วมากิน

　　“ค่ะ คุณปู่ เมื่อคืนหนูหลับสบายมาก” สบายเสียจนเธอนอนเกินเวลา

　　“ดี ปู่จะให้ซาบรินาไปเตรียมอาหารเช้าให้หลานก็แล้วกัน”

　　เมื่อเอ่ยถึงอาหารเช้า จอยรีบโบกมือและพูดว่า "ไม่เป็นไรค่ะ คุณปู่ หนูกินแค่แอปเปิลก็พอ"

　　เธอจำได้ไม่ลืมว่าตัวเองเคยอ้วนแค่ไหนในชีวิตเก่า และมันเป็นเพราะคาร์ลี ซัลลิแวน

　　แม้ว่าสาเหตุหนึ่งมาจากอาหารเสริมที่คาร์ลีแอบเติมลงไปในอาหาร แต่จอยก็ยังรู้สึกหวาดระแวงนิด ๆ อยู่ดี

　　อย่างไรก็ตาม เมื่อบิลลี่ได้ยินจอยบอกว่าไม่อยากกินอาหารเช้า ใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที

　　"หลานจะอดอาหารเช้าได้ยังไง เดี๋ยวก็หิวโซกันพอดี!"

　　จอยรู้ว่าคุณปู่เป็นห่วง หญิงสาวจึงยอมเชื่อฟัง เอาเป็นว่าเธอค่อยกินให้น้อยลงหลังจากมื้อนี้ก็แล้วกัน

　　ขณะที่ซาบรินากำลังเตรียมอาหารเช้า บิลลี่ถามจอยเกี่ยวกับแผนการของหลานสาวหลังจากเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย

　　อันที่จริงจอยตัดสินใจได้แล้วตอนเธอย้ายกลับมาเมื่อบ่ายวานนี้

　　“คุณปู่คะ มหาวิทยาลัยของหนูอยู่ไกลจากบ้านเรา หนูก็เลยตัดสินใจว่าจะพักอยู่ที่มหาวิทยาลัย แต่ไม่ต้องกังวลหรอกนะคะ หนูจะกลับมาทุกสัปดาห์เลย”

　　ในชีวิตเก่า จอยไม่ได้อยู่ดูแลคุณปู่ตอนท่านป่วย และไม่ได้อยู่ดูใจท่านในวาระสุดท้าย

　　เธอรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อเธอมีโอกาสอีกครั้งในชีวิตที่สอง เธอจะให้คุณค่ากับเวลาทุกนาทีที่ได้อยู่ร่วมกับบุคคลสำคัญในชีวิตของเธอ

　　ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่อยากใช้ชีวิตปัจจุบันอยู่แต่กับความเศร้าเสียใจ

　　อันที่จริง คุณปู่บิลลี่ไม่ได้ติิดใจเลยว่า จอยจะคอยอยู่ดูแลเขาหรือไม่

　　ชายชราคิดว่าในเมื่อจอยโตแล้ว เธอก็ต้องมีเพื่อนฝูงของตัวเอง ดังนั้นการที่จอยไม่ได้อยู่ดูแลเขาตลอดเวลาก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด

　　อย่างไรก็ตาม เรื่องที่่บิลลี่เป็นกังวลมากกว่าก็คือ จอยยังแอบชอบเด็กหนุ่มที่ชื่อโคบี ฮาร์วีย์ อยู่หรือเปล่า

　　ชายชราเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับโคบีมาบ้าง เขาเป็นหนุ่มหล่อเหลาและมีความสามารถ แถมยังฉลาดและเก่งกาจอีกด้วยเพราะเขาก่อตั้งบริษัทพัฒนาเกมของตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อย

　　อย่างไรก็ตาม บิลลี่รู้สึกว่าโคบีออกจะอวดเก่งและยังเอาแน่เอานอนไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น พ่อหนุ่มคนนี้ยังไม่จริงจังกับการก่อร่างสร้างตัว

　　ดังนั้น ถ้าโคบีจะแต่งงานกับจอยในอนาคต ชายชราอาจจะไม่เห็นดีด้วย

　　“นี่ จอย ตอนนี้หลานก็โตแล้ว หลานจะได้พบเจอผู้คนและสิ่งรอบข้างที่ถูกใจมากมาย ปู่จะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นอยู่แล้ว แต่สิ่งเดียวที่หลานต้องจดจำไว้ก็คือ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกสิ่ง”