วันต่อมา..
จะเรียกว่าสถานการณ์ตอนนี้มันดีไหม ตอนนี้ฉันยืนอยู่กลางห้องสี่เหลี่ยมที่ครั้งหนึ่งเคยนอน ใช่ มันเป็นห้องของเคนตะ ไม่เข้าใจจริงๆ จู่ๆ ก็เกิดผีเข้าให้ฉันขนเสื้อผ้ามาอยู่ห้องเดียวกันกับเขา แถมยังให้นอนบนเตียงเดียวกันอีกซึ่งฉันไม่เข้าใจและไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร
“ฉันจะนอนและอยู่ที่ห้องของฉันเท่านั้น” ฉันยืนเอามือเท้าเอวมองคนที่ยืนกอดอกอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
“เธอต้องย้ายมานอนห้องนี้”
“ไม่มีเหตุผล ทำไมฉันต้องย้าย” เชิดหน้าเถียงอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
“เป็นสามีภรรยากันแล้วก็ต้องนอนห้องเดียวกัน นี่แหละเหตุผล” เขากำลังกลืนน้ำลายตัวเอง
“มันไม่ใช่”
“ทำไมจะไม่ใช่”
“นายเคยบอกว่าเราไม่ใช่ผัวเมียกัน จะกลืนน้ำลายตัวเองหรอ” หึ ให้ตายฉันก็ไม่มีวันมานอนห้องเดียวกันกับนายหรอก วันดีคืนดีละเมอมาปล้ำฉันทำไง อีกฝ่ายชะงักนิ่งก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
“พูดผิดตรงไหนในเมื่อฉันยังไม่ได้เ
