บทที่33เจ้าคือเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า
“อันอันเพื่อนรัก ขอบใจมาก…เจ้าเป็นเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” จื่อถงเดินเข้ามาสำรวจสหาย ที่ปกป้องเขาพร้อมฟาดเยว์ชิงด้วยคำที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน เท้าเล็ก ๆกับน้อย ๆของนาง ที่กำแขนเยว์ชิงด้วยแรงทั้งหมดที่นางมี นางคงเจ็บมิน้อย ต่อไปเขาจะไม่ทำให้นางโกรธเด็ดขาด…
“ข้าเจ็บเท้ากับเจ็บมือนะสิ…แล้วเจ้ามิต้องไปสนใจที่เยว์ชิงพูดด้วย…จื่อถง จำไว้ผู้อื่นจะว่าเจ้าอย่างไรข้ามิสน เพราะเจ้าคือเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า” ไม่ว่าสหายตรงหน้าจะเป็นเพศสภาพใด นางรับได้ เพราะจิตใจเขางดงามกว่าคำพูดที่เยว์ชิงพ่นออกมา แล้วคำพูดเหล่านั้นมันทำให้นางอารมณ์ปรี๊ดแตกขึ้นมา…
“อันอัน เจ้าทำข้าซึ้งใจยิ่งนัก ข้าจะร้องไห้แล้วนะ…ขอบใจมาก ๆข้ามิเคยสนใจคำพูดของเยว์ชิงเลย…ว่าแต่…เจ้าบอกว่าหลิ่งเฟิ่งจะได้ค่าแรงวันนี้ มันยังไงหรือ ข้างงไปหมดแล้ว”
“ประเดี๋ยวข้าจะบอกเจ้า…ตอนนี้ไปดูเด็ก ๆกันเถอะ” เขาเห็
