บทที่34ความฝันของข้า
“เอ่อ…ความจริงเป็นความฝันข้าเอง พวกเจ้าสองคนฟังไว้ จะเชื่อหรือมิเชื่อข้ามิเป็นไร…เมื่อคืนข้าฝันเห็นเยว์ชิงหอบเงินลงไปในเมือง…แล้วเมื่อเช้านางมาต่อว่าพวกเราสองคนเรื่องเงินด้วย…ข้าก็เลยคิดว่านางอาจกลับมาเอาเงินจากเจ้า…” นางหันไปสบตากับหลิ่งเฟิ่ง ที่กำลังฟังนางพูด…
“พวกเจ้าเจอกันแล้วหรือ…แล้วนางต่อว่าพวกเจ้าทั้งคู่เรื่องเงินด้วย” หลิ่งเฟิ่งถามสหายสองคน ที่ตอนนี้พยักหน้ารัว ๆ
“ใช่แล้วอาเฟิ่ง ก่อนหน้านั้นนางทะเลาะกับท่านส่างเข่อด้วย”
“ฮะ…ทะเลาะกับพี่เข่อ”
“อืม…พอนางเห็นข้ากับอันอัน นางก็ตรงเข้ามาพูดว่า ให้พวกเราไปบอกเจ้าของร้านด้วยว่า จ้างงานประสาอันใดกัน มิจ่ายค่าแรง…นางบอกว่าพวกเราสองคนรวมหัวกันหลอกเจ้าให้มาทำงานที่นี่” เหตุการณ์เมื่อเช้าผุดขึ้นมาในหัว
“เป็นข้าเองที่มิได้บอกนางว่าที่นี่เป็นของพวกเราสามคน…ข้ายังบอกนางอีกว่ายังมิได้ค่าแรง”
“ดีมากอาเฟิ่ง…แล้วเจ้าอยาก
