ฟ้าใหม่หันมองพายุกำลังนั่งจับปลาออกจากแหจึงลุกเดินไปดูใกล้ ๆ
“หู้ย ทำไมพี่พาเก่งจังได้ปลาเยอะมากเลยอะ” ฟ้าใหม่พูดด้วยท่าทีตื่นเต้นพร้อมกับเงยมองพายุ
“ไม่ได้เก่งแต่ปลามันเยอะ”
“แต่สระมันก็ใหญ่มากนะถ้าพี่ไม่เก่งก็โชคดีอะ”
“…” พายุเลือกที่จะไม่ตอบนั่งจับปลาออกจากแหส่วนฟ้าใหม่ก็นั่งยอง ๆ เท้าคางมองเขาตาไม่กะพริบเมื่อพายุช้อนตาขึ้นมองทำให้สบตากันในระยะใกล้ ๆ ทั้งสองจ้องมองหน้ากันจู่ ๆ ฝนที่ตั้งท่าจะตกตั้งแต่เช้าก็โปรยลงมา ทั้งสองจึงเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเพราะเห็นว่าแดดยังออกอ่อน ๆ แต่ฝนดันตกแม้จะไม่ได้ตกแรงมากแต่ก็ทำให้เปียกได้
“โอ๊ะ ฝนตก” ฟ้าใหม่รีบยกมือบังศีรษะตัวเองและหันมองพายุอีกครั้ง
“ไปหลบที่กระท่อมก่อน” เสียงทุ่มต่ำเอ่ยอย่างอ่อนโยนก่อนจะรีบจับปลาออกจากแหเมื่อเห็นว่าฝนเริ่มตกหนักขึ้น
“แล้วพี่พาไม่ไปเหรอ?”
“เดี๋ยวตามไป” เมื่อได้ยินคำตอบของคนด้านหน้าฟ้าใหม่ก็รีบยืนขึ้นหันมองกร
