หลังจากทั้งสามคนกลับไปหมดแล้วพายุก็นั่งทำสายสิญจน์ถักอยู่บนเรือนส่วนฟ้าใหม่กับพระพายก็นั่งกินข้าวพูดคุยกันไปเรื่อย
“สรุปแกจะกลับบ้านวันไหน?” เพียงได้ยินคำถามของพระพายพายุก็ถึงกับชะงักชำเลืองมองฟ้าใหม่เล็กน้อยแต่เมื่อเห็นคนตัวเล็กหันมามองพายุก็เบือนหน้าไปทางอื่น
“ถ้าแม่ฉันยังไม่โทรตามฉันขออยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อยได้ไหม”
“จะอยู่ต่อยาว ๆ ก็ไม่มีใครว่าอะไรแกหรอก”
“พูดแล้วนะ”
“ดีนะที่แกไม่มีแฟนไม่งั้นคงโทรตามให้แกกลับก่อนที่แม่แกจะโทรมาแน่เลย” พระพายพูดเสียงดังก่อนจะหันมองพายุที่ก้มหน้าก้มตาถักสายสิญจน์อยู่เงียบ ๆ เหมือนว่าไม่ได้ฟังพระพายกับฟ้าใหม่คุยกันแต่กลับหูผึ่งทั้งสองข้าง
“ดีเหรอที่ไม่มีแฟนอะฉันว่ามันเหงาจะตายไป”
“อยากมีไหมล่ะ เดี๋ยวฉันติดต่อให้”
พอได้ยินคำพูดพระพายพายุก็ลุกพรวดพราดจากโต๊ะแล้วเดินเข้าไปทำสายสิญจน์ต่อในห้องพระขืนทำตรงนี้คงไม่มีสมาธิแน่
หลังจากฟ้าใหม่กินข้าวอิ่มจ
