พายุเห็นฟ้าใหม่ขยับเข้ามาใกล้จึงยกมือจับไหล่มนเพื่อไม่ให้เธอขยับเข้ามาใกล้มากกว่านี้เกรงว่าจะอันตรายเกินไป แต่ก็ไม่คิดว่าเพียงแค่ได้สัมผัสผิวกายเนียนนุ่มของฟ้าใหม่จะทำให้เขาแทบคลั่งขนาดนี้ แต่เมื่อเห็นฟ้าใหม่จ้องมองหน้าเขาไม่หยุดพายุก็เอ่ยถามออกไป
“มองหน้าพี่ทำไม?” สุ่มเสียงรื่นหูดั่งสายน้ำไหลรินเอ่ยถาม
“ปะ…เปล่าสักหน่อย” เมื่อรับรู้ว่าเหตุการณ์ตอนนี้คือเรื่องจริงฟ้าใหม่ก็รีบมุดหน้ากับแผงอกกำยำด้วยความเขินอายที่ก่อนหน้าจ้องหน้าเขาปานจะกลืนกินขนาดนั้น
“โกหกตกนรกนะ”
“หนูไม่ได้โกหกสักหน่อย” ฟ้าใหม่ตอบน้ำเสียงแผ่วเบาใบหน้าร้อนผ่าว
“ไม่ได้โกหกแล้วจะหลบหน้าทำไม” ได้ยินแบบนั้นฟ้าใหม่ก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบตาพายุที่จ้องมองอยู่ ปากอวบอิ่มกัดเม้มกันแน่นหัวใจดวงน้อย ๆ เต้นถี่ยิบหายใจเข้าออกแทบไม่เป็นจังหวะพยายามตั้งสติ
ก่อนจะหอบลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่าเบาหวิว ทั้งที่ด
