“ข้าวหอมยังไม่เคยมากระบี่เลยอยากออกไปเดินเล่น คุณวินพาไปหน่อยนะคะ นะคะคนดี” วางปลายคางได้รูปบนต้นแขนกำยำใช้สีหน้าและน้ำเสียงออดอ้อนคนรัก
คนเจ้าเล่ห์ยังไม่ยอมลุกขึ้นแต่ขยับกายตะแคงข้างพลิกกายมาหาหญิงสาวแล้วยื่นข้อเสนอ “ข้าวหอมต้องตามใจพี่ด้วยนะ”
“แน่นอนว่าตามใจร้อยเปอร์เซ็นค่ะ ลุกขึ้นเร็ว ฮึบ…” ความอยากเที่ยวนั้นมีมากกว่าความสงสัยก็เลยตอบพอขายผ้าเอาหน้ารอด ความสวยของทะเลมันเย้ายวนใจจริงๆ งานนี้ผิวดำก็ยอม
งัดแงะคนตัวโตออกจากโซฟาได้สำเร็จทั้งสองก็ออกไปเที่ยวกันสองคนเดินเล่นริมชายหาดมีถ่ายรูปบ้างแวะดูข้าวของบ้าง เที่ยวกันเพลิดเพลินมีความสุขไปตามประสาคนรักที่รู้ใจกันที่สุดในโลก
ทั้งคู่จับมือเดินเคียงข้างชมวิวพระอาทิตย์ตกดิน อาหารมื้อเย็นชวินทร์จองโต๊ะอาหารแบบบนชายหาดได้บรรยากาศสุดๆ
ตลอดเวลาฐานิดารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมีชีวิตไม่ต่างจากเจ้าหญิง มีคนรักคอยดูแลและปกป้อง เหมือนฝันเลยชีวิตแสนสุขแบ
