“เช่นกันค่ะ เอ่อ... ถ้า... ก็บอกนะคะ ข้าวหอมอยากดูแลคุณวินบ้าง” เอ่ยตะกุกตะกักเว้นคำออกไปแล้วก็เขินจนทำตัวไม่ถูกหยิบหมอนมากอดแน่น เขาหัวเราะเบาๆ แล้วพยักหน้ารับ
“ดีมาก เตรียมใจไว้เลยยังไงก็ไม่รอดแน่นอนสวยซะขนาดนี้” ฉวยโอกาสจูบริมฝีปากอ่อนหวานไปทีเดียวก็รีบผละออก “มัดจำแค่นี้ก่อน พี่กลับห้องนะกลัวอยู่นานแล้วจะเสียตัวให้ใครบางคน”
“คนบ้า พูดออกมาได้” ตีหัวไหล่ไปทีหนึ่ง
“พี่ไม่กวนแล้วเข้านอนเถอะ” ชวินทร์หัวเราะเต็มเสียงเอ็นดูแฟนสาวไม่ว่าหล่อนจะพูดจะทำอะไรก็เอ็นดูตลอด รอคอยหล่อนล้มตัวนอนก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงต้นคอด้วยความที่ไม่อยากเสี่ยงเห็นทรวงอกอวบไร้พันธนาการห่อหุ้ม เคยเห็นเต็มตาครั้งเดียวก็ลบภาพไม่ออกแล้วขืนเห็นอีกครั้งได้คลั่งลงตรงนี้แน่ จูบลาอีกครั้งก่อนจะลุกจากเตียงเดินไปปิดไฟและออกไปจากห้องนอน
เสียงหวานครางประท้วงสัมผัสแปลกปลอมพยายามพลิกกายหลบเจ้าสิ่งนั้นก็ตามมาไม่สิ้นสุดชวนให้นึก
