สองหนุ่มสาวมองหน้ากันแววตาไม่ค่อยดีนักมีความหวาดกลัวแฝงลึกทั้งคู่ ร่างกายฐานิดาแทบขยับไปไหนไม่ได้แข็งเป็นหินหอบหายใจเข้าออกถี่สะท้านไม่กล้าหลบตาผู้ปกครองหนุ่ม
ยังไม่ให้คำตอบแต่ชวินทร์ขยับกายเข้ามาใกล้ ใบหน้าทั้งสองคนอยู่ใกล้กันไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น เสียงลมหายใจของเขาแหบพร่าอัดแน่นไปด้วยความต้องการจากสัญชาตญาณดิบผู้ชาย
เกิดความเงียบขึ้นหลายวินาที
เขากลืนน้ำลายลงลำคอหลุบสายตาลงมองริมฝีปากจิ้มลิ้มและทรวงอกอวบใหญ่ที่เคยทำลองสัมผัสแล้วว่าเหมาะมือขนาดไหน
นัยน์ตาเขาค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาสบประสานสายตาอ่อนหวานอีกครั้ง ก่อนคำตอบขวานผ่าซากจะหลุดออกมาแผ่วเบา “เซ็กซ์...”
ฐานิดานิ่งไปเกือบนาทีผิดหวังเต็มประดาที่เขาใช้คำว่า ‘เซ็กซ์’ ไม่ใช่ ‘เมคเลิฟ’ สองคำนี้ความหมายเหมือนกันต่างกันเพียงความรู้สึกและการกระทำ หล่อนหันหน้าไปทางอื่นหลบริมฝีปากเขา
“ไม่ค่ะ ข้าวหอมไม่พร้อม”
“แล้วเมื่อไหร่ข้าวหอมถึงจะพร้อม”
