“แล้วน้องหญ้าล่ะคะเห็นว่ายังไง อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“หญ้าแล้วแต่พี่ว่านเลยค่ะ”
“ไม่เอาสิคะ ไม่ต้องเกรงใจพี่กับคุณหนึ่งเลย” เธอรู้ว่าญาติกาขี้เกรงใจไม่ใช่เด็กเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อหรือทำตัวไม่ได้เรื่องไปวันๆ อย่างที่สิงห์คบว่า หญิงสาวออกจะติดความสมถะ อะไรก็ได้ง่ายๆ เหมือนสิงห์คบซะมากกว่าด้วยซ้ำ “เรื่องอาหาร การตกแต่งสถานที่ เราช่วยกันได้ เอาเหมือนงานเลี้ยงก่อนๆ ที่จัดกันก็ไม่เลว แต่เรื่องเอ็นเทอร์เทน เวทีร้องรำพี่ไม่ถนัดนะคะ”
“เดี๋ยวอันนั้นหญ้าจัดการเองค่ะ อยากร้องคาราโอเกะให้เสียงแหบเสียงแห้งอยู่เหมือนกัน” ญาติกานึกภาพแล้วก็น่าสนุก พวกเครื่องเสียง วงดนตรีเล็กๆ ของคนที่รู้จักกันในหมู่บ้านก็พอมี แค่ให้ค่าเหนื่อยค่าเสียเวลาสักหน่อยก็ได้แล้ว คนที่นี่อยู่กันแบบพึ่งพาน้ำใจกันมานาน
“ฉันว่าแกอย่าแหกปากร้องเลย เสียงเหมือนควายกำลังถูกเชือด ฟังแล้วแก้วหูจะพังเอา”
“ก็แค่ร้องเกะกันสนุกๆ เอง
