“ไปก่อเรื่องอะไรมาอีกล่ะแก ไอ้สิงห์มันถึงทำโทษให้วิ่งรอบลานดอกม่วงตั้งแต่เช้าน่ะ” รัฐศาสตร์ชะโงกหน้าออกมาจากโต๊ะเมื่อเห็นคนที่เปรียบดั่งน้องสาวเดินค้อมตัวหอบแฮกๆ เข้ามาพร้อมเหงื่อโซมไปทั้งหน้า
“นิดหน่อยเองค่ะคุณหนึ่ง นายสิงห์นั่นแหละทำเรื่องแค่นี้ให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตไปเอง”
สาวน้อยในชุดเอี๊ยมยีนส์ขาสั้นกุดวัดจากสะโพกยาวลงมาแค่คืบ เสื้อตัวในเป็นกล้ามสีขาวเน้นช่วงทรวงสาวน่ามองและตอนนี้มันก็ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อแนบเนื้อหนังเข้าไปอีก ทำให้คนที่มองเห็นหงุดหงิดใจอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อหญิงสาวตักน้ำในกระติกซะล้นแก้วแล้วยกขึ้นดื่มอั๊กๆ รอยนูนเล็กๆ ตรงกลางลำคอระหงขาวนวลผ่องกระดกขึ้นลงเป็นจังหวะ หยดน้ำไหลพราวจากริมฝีปากเรื่อยผ่านลำคอนั้นและลงไปจนถึงร่องตรงกลางของเสื้อกล้ามสีขาวราวกับจงใจ
“ยังวิ่งไม่รอบนี่ ใครใช้ให้หยุด”
“โห ไม่ไหวแล้วค่ะนาย” ญาติกาโบกไม้โบกมือให้วุ่น “ขืนให้หญ้าวิ่งอีกคงได้ขาดใจ
