เธอลองโบกไม้โบกมือไปมาแล้วเรียกดูแต่สิงห์คบก็ยังทำแค่หลับตาแล้วนั่งตัวตรงสองขาเหยียดยาวเหมือนเดิม แน่นอนว่าเขายังคงไม่รู้สึกตัว อาจจะรำคาญเพราะเธอทั้งลูบทั้งดึงขนหน้าอกเขาเล่นสนุกมือไปนิด หรืออาจเป็นสัญชาติของเขาเองก็เป็นได้ที่สั่งให้ตนเองทำกิจวัตรประจำวันให้ปกติ
“แล้วนั่นนายจะไปไหนคะ” เพราะคนที่หลับตา ไม่หือไม่อือตอนเธอเรียกบัดนี้ยันตัวลุกขึ้นด้วยความทุลักทุเล โซซัดโซเซบ้างแต่ก็ยังไม่ถึงกับล้มพับลงมานอนกองกับพื้น
“ไอ้ห่าสิงห์ มึงต้องไปนอนที่เตียงดิวะ เออใช่ !... เตียงมึงนุ้มนุ่ม นี่มันพื้นหน้าห้องโว้ย ขืนไอ้ตัวแสบมาเห็นมึงโดนสวดยับไปสามวันแน่ แล้วมึงก็ห้ามปริปากเลยนะว่าเมื่อก่อนนอนกลิ้งอยู่หน้าห้องแทบทุกวันน่ะ เดี๋ยวมันจะว่าเอาได้ว่ามึงโตซะเปล่า แต่ดูแลจัดการเรื่องของตัวเองไม่ได้ เฮ้อ... วุ่นวายชะมัด นี่น้องหรือแม่กันแน่วะ”
ญาติกาเบิกตามองค้างอยู่กับคนที่ชี้ไม้ชี้มือเข้าหาตัวเอง แถมยัง
