“นาย...”
“นางฟ้าที่ไหน นี่มันยายเด็กกะโปโล ทโมนแก่นแก้วชัดๆ ใครคิดเอาไปทำเมียคงซวยทั้งชาติ” เพราะในยามที่สติครบถ้วนเขาต้องคอยปิดบังอำพรางทุกความรู้สึก กลไกของสมองจึงไม่ยอมให้เขายอมรับความรู้สึกบางอย่างที่น่าจะเกิดขึ้นแล้ว แต่ไม่มีทางเป็นไปได้เพราะมันไม่สมควรด้วยประการทั้งปวง
ญาติกาไม่รู้ว่าเขาเพียงละเมอ เข้าใจว่าตัวเองยังฝัน หรือว่ารู้สึกตัวแล้วและกำลังจะทำโทษที่เธอบังอาจคิดการใหญ่เข้ามาอยู่ในห้องนอนของเขาในยามวิกาล แถมจับเขาลอกคราบจนแทบจะโป๊เปลือยอยู่รอมร่อ
เธอเห็นสิงห์คบหลับตาลงอีกครั้ง แล้วก็...
“อื้อ...” อะไรของนายสิงห์เนี่ย คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ !
แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ เมื่อเขาอยากจูบยายเด็กทโมน แก่นแก้วคนนี้ เธอก็จะลองสนองตอบเขาเท่าที่จะทำเป็นแล้วกัน... เมื่อทำใจให้มีสติ (ขึ้นมานิดนึง) ริมฝีปากน้อยๆ ก็ถูกแย้มเปิดทางให้บางสิ่งที่แจ้งเจตจำนงว่าต้องการจะลุกล้ำเข้ามาภายใน
ญาติกาไม่เคยร
