บทที่ 5
840 คำ
“ง่วงขนาดนั้นเลยเหรอเรา หาวทีแมลงวันบินเข้าไปได้ทั้งฝูง” นี่ละนะที่เขาว่าเด็กกำลังกินกำลังนอน หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน ยังไม่สี่ทุ่มดีด้วยซ้ำ ตาโตๆ ของญาติกาที่เขาเคยปรามาสไว้ก็ปรือปรอยทำท่าจะปิดอยู่รอมร่อ แถมขาตะเกียบก็ยังเดินขวิดกันไปขวิดกันมาจะล้มหน้าคะมำซะตอนไหนก็ไม่รู้
“แมลงวันที่ไหนมาบินเอาเวลานี้ล่ะนาย ป่านนี้มันก็นอนกันหมดแล้วสิ”
ผู้จัดการไร่หนุ่มร้องหึในลำคอ “ทีแรกก็ว่าเปลี่ยนไปเยอะ แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ยังเถียงคำไม่ตกฟาก ปากคอเราะรายเหมือนเดิมนะเรา”
“ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวหรอกค่ะที่หญ้าไม่เปลี่ยน หัวใจของหญ้าก็ไม่เคยเปลี่ยน มันยังคงสวามิภักดิ์ต่อนายสิงห์คนเดียวนะคะ”
เขาชอบว่าเธอไม่มีความคิดบ้างละ แก่แดดแก่ลมบ้างละ หรือแม้จะเป็นเด็กแรดในสายตาเขา เธอก็โดนต่อว่ามานักต่อนักแล้ว แต่สักวันเถอะเธอจะพิสูจน์ให้สิงห์คบได้รู้ว่าหัวใจรักของเธอมั่นคงแค่ไหน
“นายสิงห์...”
“อะไร”
“นายสิงห์มีคนรักแล้วจริงๆ น่ะเหรอ ทำไมไม่รอหญ้าล่ะ หรือว่าผู้หญิงคนนั้นสวยมาก เป็นคนดีมาก นายสิงห์ก็เลยอดใจไว้ไม่ไหว” เรื่องราวเมื่อช่วงบ่ายยังกวนใจเธอมาถึงตอนนี้
“ใคร ? ผู้หญิงที่ไหน ?” เขาและญาติกาหยุดเดินเพราะถึงหน้าบ้านหลังเล็กของเจ้าหล่อนพอดี ถัดออกไปอีกไม่ถึงร้อยเมตรจึงจะเป็นบ้านพักของเขา
“ก็แฟนนายสิงห์ไง”
สิงห์คบหยุดคิดทบทวนไปสักพักกับคำถามของยายเด็กแสบ ของมึนเมาทำให้สมองเขาประมวลผลได้ช้าพอสมควร แต่พอนึกขึ้นได้และกำลังจะบอกญาติกาว่าเขาแค่แกล้งเจ้าหล่อนเท่านั้นก็ได้เห็นว่าตาที่โตและวาวเหมือนตุ๊กตานั้นเอ่อคลอไปด้วยน้ำปริ่มอยู่ก่อนแล้ว แถมยังแดงก่ำจนน่าใจหายอีกด้วย
“เรื่องแค่นี้ถึงกับร้องไห้เลยเหรอ ใจเสาะชะมัดเลยไอ้หญ้าเอ๊ย” เขาผลักศีรษะเล็กให้โยกเบาๆ เพื่อกลบเกลื่อน แต่กลับดึงมือตัวเองออกมาไม่ได้เมื่อมันถูกญาติการั้งไว้แล้วกดแนบกับศีรษะเล็กของเจ้าหล่อนเอง
“เรื่องแค่นี้ของนายสิงห์ แต่มันคือทั้งชีวิตของหญ้าเลยรู้มั้ย หญ้าอดทนรอเพื่อให้ถึงวันที่หญ้าโตพอสำหรับนายสิงห์ แล้ววันนี้ก็มาถึงสักที”
สิงห์คบอยากจะทุบอกตัวเองแรงๆ ไม่รู้ทำไมใจต้องเต้นแรงซะจนเขาเจ็บร้าวไปหมดแบบนี้ สงสัยจะเป็นฤทธิ์เหล้ากลั่นของไอ้คุณหนึ่งแน่ๆ
“ฉัน...” และเขาก็ไม่สามารถถอนสายตาออกไปจากดวงตาหวานซึ้งของญาติกาได้เลย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่มองว่าตาของเจ้าเด็กแสบ ‘หวาน’ และน่ามองเหลือเกิน
“แต่หญ้าไม่ยอมแพ้หรอก ความรักก็ต้องมีอุปสรรคใช่มั้ยล่ะ เหมือนคุณหนึ่งกับพี่ว่านนั่นไง กว่าจะเข้าใจกันได้พี่ว่านเสียน้ำตาไปตั้งกี่ลิตร แล้ววันนี้เป็นยังไงล่ะ แฮปปี้เอ็นดิ้งสุดๆ”
พอแสดงปณิธานอันแน่วแน่เสร็จญาติกาก็ทำในสิ่งที่ไม่คาดฝันบางอย่าง
“เฮ้ย !”
ผู้จัดการไร่มาดเข้มร้องเสียงดังด้วยความตกตะลึง เมื่ออยู่ๆ ยายเด็กที่ทำท่าจะเป่าปี่ร้องไห้โยเยกระโดดขึ้นมาประกบจูบปากเขาแล้วผละออกไปแบบเร็วๆ
“กู๊ดไนต์คิสนะคะนาย” เธอไม่รอให้สิงห์คบตั้งตัวก็รีบวิ่งแจ้นกระโดดข้ามที่นั่งหน้าบ้านแล้วผลักประตูเข้าไปงับปิดลงกลอนหนีเขาเป็นที่เรียบร้อย ขืนรอช้าเธอได้ถูกฟาดก้นแรงๆ แน่
แต่พอเข้ามาแล้วญาติกาก็ยังคอยเงี่ยหูฟังว่าสิงห์คบจะตามมาเฉ่งเธอหรือเปล่า แต่ข้างนอกก็เงียบมากมีเพียงเสียงร้องของพวกแมลงเท่านั้น เขาคงกลับบ้านตัวเองไปแล้ว
“ทำไมใจต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วยล่ะหญ้าเอ๊ย ก็ในเมื่อตัดสินใจทำไปแล้วจะเขินทำไมฮึ” หญิงสาวบ่นตัวเองเสียงเบา เมื่อจังหวะการเต้นของหัวใจไม่ยอมเข้าสู่สภาวะปกติเสียที
ส่วนคนที่ยังยืนนิ่งค้างอยู่ด้านนอกไม่รู้ตัวว่าขาทั้งสองข้างของตัวเองพามาถึงที่พักได้ยังไง รู้สึกเหมือนสัมผัสนุ่มนิ่มยังประทับอยู่ที่ริมฝีปากตัวเองอยู่เลย
“ไอ้ห่าสิงห์ มึงจะยิ้มทำหอกอะไรวะ !”
สิงห์คบถึงกับสบถด่าตัวเองออกมาเสียงดัง เมื่อเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำแล้วเห็นไอ้หนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้ฉีกปากออกจนกว้าง เหมือนคนปวดฟันจนหุบไม่ลงมากกว่าจะเป็นรอยยิ้ม
อุบาทว์ชะมัด !!
- ผู้เขียน
