เวลา 21 : 30 นาฬิกา
“นายขา เปิดประตูให้หญ้าเข้าไปหน่อย” เธอลองเรียกดูเพราะไม่แน่ใจว่าสิงห์คบหลับไปแล้วหรือยัง แต่ไฟยังไม่ดับสักดวงนั่นก็แสดงว่ายังมีความหวังที่เขาอาจจะยังตื่นอยู่... แต่เธอทั้งเคาะทั้งเรียกมาหลายนาทีแล้วก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย
“ง่วง จะนอน”
เธอควรจะดีใจที่เขาตะโกนตอบกลับมาแล้ว แต่ทำไมเสียงนายสิงห์ห้วนพิลึก
“ขอหญ้าเข้าไปนิดเดียวเอง ถ้าไม่ได้กอดนายหญ้านอนไม่หลับนี่คะ”
“คนอยากกอดชาวบ้านเขา ไม่เอาแต่ห่วงเที่ยว กลับบ้านดึกดื่นขนาดนี้หรอก” มันน่าโมโหชะมัด ! เพราะญาติกาแท้ๆ ที่ทำให้เขายังข่มตานอนไม่ลงทั้งที่เหนื่อยแสนเหนื่อยจากงานในไร่
“ก็รถยางแตกนี่คะ กว่าหญ้าจะเอายางสำรองมาเปลี่ยนเสร็จก็เป็นชั่วโมง ในเมืองรถก็ติด นี่หญ้ากับชินรีบสุดๆ แล้วนะคะ” นึกถึงเหตุการณ์เมื่อช่วงหัวค่ำก็ให้ใจหายใจคว่ำไม่หาย ตอนที่ยางแตกรถเสียหลักพุ่งลงไปข้างทางด้วย ดีที่เธอเบรกทันก่อนที่จะเสยเข
