“ไหนล่ะ ปลาช่อนลุยสวนของฉัน” คนท่ามากชะเง้อหาเมนูโปรด ซึ่งถ้ามีปลาช่อนตัวเขื่องอย่างเช่นวันนี้ ไม่เคยมีสักครั้งที่ญาติกาจะไม่ทำของโปรดของเขา
“ไม่มี... นี่นายชินตักเยอะๆ เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ สมัยก่อนพี่ปั้นก็ชอบมานั่งกินข้าวกับพวกหญ้าแบบนี้นี่แหละ พวกเราไม่ถือไม่แบ่งชั้นวรรณะ คนกันเองทั้งนั้น แต่พักหลังก็ไม่ได้มาเพราะได้ข่าวว่าไปติดสาวหม้ายสักคนในโรงครัว เลยต้องไปกินข้าวที่โรงอาหารฝีมือป้าหมอนทุกวัน ตอนนี้หญ้าเรียนจบกลับมาพี่ปั้นก็ยังไม่ยอมมากินข้าวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน กินกันอยู่แต่คนหน้าเดิมๆ วันนี้มีนายชินมาร่วมวง หญ้าเลยโชว์ฝีมือเต็มที่เลยนะ”
ผู้จัดการไร่หนุ่มแทบเขวี้ยงจานเปล่าในมืออย่างต้องการให้เฉียดหัวใครสักคน ยายตัวแสบตอบเขาสองคำอย่างไร้เยื่อใยแล้วก็หันไปเห่อสมาชิกใหม่ในวงข้าวแทน ที่จริงตั้งแต่ยกปิ่นโตมาสองคนนี่ก็พูดคุยกันออกรสออกชาติไม่สนใจคนอื่นอยู่แล้ว เขารึจากที่ตั้งใจไว้ว่าจะ
