เธอไม่คิดหักด้ามพร้าด้วยเข่า เพราะรู้ดีว่าท่านสุกฤตอยากได้สิ่งใดแล้วต้องได้ เมื่อเห็นว่าเธอเป็นอิสระไม่มีพันธะใด จึงหวังครอบครองเธอแต่เพียงผู้เดียว โดยไม่สนว่าเธอจะสมัครใจหรือไม่ เพราะท่านทะนงตัวว่าอย่างไรเสียก็ดูแลเธอให้สุขสบายไปทั้งชาติได้ หลายปีมานี้หนุ่มใหญ่ติดใจให้เธอบริการแค่คนเดียวมาตลอด และหากเขามีใจรักจริงกับเธอ หรือไม่มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว เนื้อนวลก็อาจตัดสินใจไปอยู่กับเขาได้ไม่ยาก แต่เพราะชีวิตรันทดมามาก ในวันที่คิดเริ่มต้นใหม่ เธอจึงไม่ขอเลือกทางเดินของการเป็นเมียเก็บ หรือเมียน้อยใคร อาจสุขสบายอยู่ดีกินดี แต่เนื้อนวลพอแล้วสำหรับชีวิตที่ไร้ความภาคภูมิใจในตัวเองอย่างนั้น
“แต่นวลก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับนวล”
เนื้อนวลเอาน้ำเย็นเข้าลูบอีกหน หญิงสาวประนมมือแล้วไหว้ลงกลางอกท่านสุกฤตด้วยความนอบน้อม
“ชาตินี้เราอาจมีบุญวาสนาด้วยกันแต่เพียงเท่านี้ค่ะท่าน ไว้ชาติหน้าฉันใดนวลขอเจอท
