“เฮ้ย ! บ้านเมืองมีขื่อมีแปนะ เอะอะจะมาจับคนโยนเข้าไปในรถแล้วพาไปไหนก็ไม่รู้ได้ยังไง เดี๋ยวแม่จะแจ้งความข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวให้ดู”
‘ท่าน’ หัวเราะร่วนออกมาข่มขวัญเสียงดังลั่น
“จะขื่อแป หรือกฎหมายในบ้านเมืองนี้ก็ทำอะไรคนอย่างฉันไม่ได้หรอกแม่หนู”
“น้องหญ้าคะ พี่ว่าใจเย็นๆ แล้วขอโทษท่านก่อนดีกว่านะคะ” เนื้อนวลยกแขนที่โดนจับอยู่ขึ้นมาประนมแล้วขอโทษก่อนใคร “ท่านสุกฤตอย่าถือสาเด็กเลยนะคะ ถ้าท่านยอมปล่อยน้องไป นวลจะยอมขึ้นรถไปกับท่านแต่โดยดี”
ขณะที่ท่านกำลังตรึกตรองสิ่งที่หญิงสาวเสนอมานั้น และเกือบจะตอบตกลงไปแล้วเพราะผู้หญิงคนเดียวที่เขาต้องการจริงๆ ไม่ใช่ยายเด็กปากมอมนี่ ถึงดูหน่วยก้านแล้วจะน่าพิสมัยไม่น้อยเลยก็ตาม
“พี่นวลอย่าไปยอมนะ ปัดโธ่โว้ย ! ปล่อยสิวะ ! แล้วนี่มัวแต่มุงอะไรกันอยู่คะ เห็นคนเดือดร้อนถูกรังแก จนจะถูกจับตัวอยู่แล้ว ไม่คิดจะช่วยกันหน่อยเหรอคะ คนทั้งตลาดจะกลัวอะไรกับตาแก่ค
