“เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณไปพักผ่อนเลยนะครับ ผมให้คุณเลิกงานได้เลย ถือว่าเป็นการปลอบขวัญ” หมั่นไส้ฉันกลอกตาให้กับความเยอะของท่านประธาน
“งั้นฝากด้วยนะคะบอส” ผู้ช่วยเลขาบอสยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม แต่เมื่อหันมาทางฉัน หน้านางร้ายก็ปรากฏเด่นชัด โอยน่ากลัวจริง ๆ สังคมการทำงานบริษัท ไม่มีใครไว้ใจได้เลย
หลังจากแม่ผู้ช่วยเลขาออกจากห้องไปแล้วไม่นาน ประตูห้องถูกกดล็อกทันทีโดยท่านประธานหนุ่มหล่อ หล่อแค่ไหนสาว ๆ ทั้งบริษัทจ้องจะงาบอยู่เนี่ย เขานั่งลงตรงโซฟารับแขกพร้อมทั้งตบขาตัวเอง
“จะลงโทษคนดื้อยังไงดีนะ” ยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน ใครบอกบอสเป็นคนดี ตอนนี้ฉันเริ่มไม่เชื่อแล้ว
“หนูเปล่านะคะ” ฉันพูดพร้อมทั้งหย่อนกายนั่งลงบนตักแกร่ง กอดคอเขาแน่นมอบจูบหวาน ๆ อย่างเอาใจ
“แค่นี้ไม่พอหรอก” คนโลภได้คืบจะเอาศอก
“แล้วแบบไหนท่านประธานถึงจะพอคะ” ฉันทำท่าเขินอายบิดซ้ายบิดขวาอยู่บนตักเขา
“สักดอกสองดอกดีไหมค
