นั่นลูกของคุณนะ!
1178 คำ
“ประเด็นเรื่องที่ไม่ใช่ลูก ชุบเข้าใจค่ะ ไม่ใช่ลูกก็ไม่ใช่ลูกนะคะ แต่ถึงอย่างไรคุณทีนจะเอาแต่ใจไม่ได้ ชุบตกลงเรื่องเดียวเท่านั้นคือการอยู่เป็นพี่เลี้ยงเด็กคนนี้”
“ไม่เอา” ทีนหน้ามุ่ย ทำตัวเหมือนเด็กไม่พอใจที่ไม่ได้ของเล่น เวลาร้องจะเอาให้ได้
ชินุตาทำท่าคิดหนัก ก่อนจะพูดขึ้น
“เอ๊ะ! หรือว่า คุณก็เป็นห่วงลูกคะ” ชินุตาชี้หน้าเขา
“ลูกชุบ เด็กคนนี้ยังไม่ใช่ลูกของผมไง ยังจะมาว่าเป็นลูกอีก แต่จะให้ทิ้งเธออยู่กับเด็กได้ยังไง เธอจะกินอะไร และผมไม่ได้จะไปอยู่ที่บ้านแค่วันสองวัน อาจจะเป็นเดือน ไม่ไหวหรอก เธออย่าคิดว่าเป็นเรื่องเล่น ๆ เลี้ยงเด็กน้อยต้องมีคนช่วยนะ” เขาคิดหนักกับความดื้อของชินุตา
ชินุตาจึงเฉไฉ และพูดเปลี่ยนเรื่อง
“เอ่อ… คุณทีนคะพักเรื่องไปที่นั่นก่อนค่ะ ชุบว่า… เราจะเรียกแต่เด็กคนนั้น เด็กคนนี้ มันจะฟังแปลก ๆ พิกลค่ะ คือชุบเห็นว่าเราสองคนต้องตั้งชื่อเด็กแล้ว”
“ไม่ใช่ลูก แล้วจะให้ตั้งชื่อนี่นะ เธอจะให้ฉันตั้งว่าอะไรล่ะ”
สองคนมองหน้ากัน นิ่งคิด เพราะว่าไม่รู้จะตั้งชื่ออะไร แม่ของเด็ก ก็ไม่ได้เขียนชื่อของเด็กเอาไว้เสียด้วย
“น้องปุ๊บปั๊บดีไหมคะ” เธอแนะนำชื่อที่คิดได้
ทีนทำตามองบน
“ไม่ชอบหรือคะคุณทีน” ชินุตาคิดชื่อใหม่
แต่แล้ว…
“ชุบว่าชุบไม่มีสิทธิ์มาตั้งชื่อลูกของคุณ คุณทีนอยากจะตั้งชื่อของลูกคุณเองใช่ไหมคะ อือ… ก็จริงเนอะ ลูกของคุณ คุณก็คงควรจะตั้งชื่อเองสิ ตั้งเลยค่ะ ไม่ต้องเอาปุ๊บปั๊บก็ได้”
ทีนทำท่าอยากจะบีบคอของเธอนัก
“ลูกชุบเธออย่าเพิ่งแน่ใจอะไรแบบนั้น และไม่ต้องมายัดเยียดให้ผมเป็นพ่อของเด็กนะ เพราะยังไม่มีความแน่ชัดเลย ผมจะต้องตรวจดีเอ็นเอเสียก่อน” เขายังยืนกระต่ายขาเดียว
ชินุตามองอย่างอ่อนใจ คนเป็นคาสโนวาอย่างเขาคงจะกลัวเรื่องที่ทำให้ผู้หญิงท้องมากที่สุด เพราะจะทำให้หมดโอกาสระเริงร่า แต่ที่จริงเรื่องนี้อาจจะส่งผลกับเขาระยะสั้น ๆ เท่านั้น
ชินุตาลอบถอนหายใจ ตั้งแต่เธอเจอเขาเมื่อคืน ชีวิตของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ตอนนี้ยังมีปัญหาตามมาไม่รู้จักจบสิ้น แล้วยากที่จะเดินจากออกไปจากชีวิตของทีนเสียแล้ว
“เรื่องนั้นเอาที่คุณทีนสบายใจเถอะค่ะ แต่ตอนนี้… ปัญหาของชุบมีอยู่ว่า ชุบขอถอนตัวจากเรื่องยุ่ง ๆ ของคุณ”
“ใจดำมาก ลูกชุบเธอจะถอนตัวตอนนี้ไม่ได้ เพราะปัญหาเรื่องที่ผมจะต้องกลับไปทำงานที่บ้าน ไหนจะเด็กคนนี้อีก เด็กตาดำ ๆ ที่แม่เอามาทิ้ง มันโคตรจะ…” เขาเลือกที่จะไม่พูดต่อ
ชินุตามองเขา ในใจก็คิด ‘แล้วใครทำผู้หญิงคนนั้นท้อง แล้วให้เด็กน้อยคนนี้ออกมา ไม่ใช่เขาหรือ’ แต่หญิงสาวก็ไม่ได้พูดออกไป “คุณทีนจะเอาทุกปัญหามารวมกันไม่ได้ค่ะ คุณต้องหาทางออกที่ดีกว่านี้ แต่คุณจะให้ชุบมารับผิดชอบด้วยไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องของชุบ” เธอเล่นตัวไม่ยอมขึ้นมาเอาดื้อ ๆ
ทีนไม่ยอม เขาก็ดื้อด้าน “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ตอนนี้ผมต้องขยุ้ม ๆ รวมปัญหาเป็นก้อนเดียวกันก่อน และตัวช่วยที่ดีที่สุดก็คือเธอ…ลูกชุบ ตอนนี้เธอกับผมเราสองคนลงเรือลำเดียวกันแล้ว” เขาชี้ไปที่ตัวของชินุตา แทบจะจิ้มหน้าของเธอ
“แต่ชุบเหมือนจะไม่ไหวนะคะ ขอลงท่าน้ำข้างหน้าก่อนค่ะ” ชินุตาเสียงอ่อย เลี้ยงเด็กนะพอทำเนา แต่ไอ้ที่เขาจะจ้างให้ไปสวมรอยอะไรแม่ของลูก งานช้างชัด ๆ เธอไม่อยากปวดหัวไปมากกว่านี้
“ไม่รู้แหละ แม่กับพ่อออกเดินทางไปฝรั่งเศสปุ๊บ เราก็จะเดินทางไปที่นั่นปั๊บ เข้าใจหรือเปล่า ไม่มีทางปฏิเสธ นะ…” ทั้งเสียงอ่อน และก็ทำเสียงแข็ง
“ฮือ... มันจะไม่ไหวนะสิ ชุบไม่ชอบปัญหาค่ะ ชีวิตของชุบหนีทุกปัญหา ชุบขอไม่ช่วยคุณแบกรับปัญหานะคะ” เธอชักหวั่น ๆ จู่ ๆ ก็ได้หน้าที่เพิ่ม
“ชุบ…” ทีนคว้ามือของชินุตามาจับ แล้วบีบเบา พร้อมทำหน้าขอความเห็นใจ ชินุตาคิด ‘เงินน่ะ เธอก็อยากได้นะ แต่ถ้าปัญหาเยอะ มันก็ไม่คุ้มค่ายาแก้ปวด’
“นะชุบนะ พลีส ได้โปรด” เขาเขย่ามือของเธอ แล้วบีบลงน้ำหนัก ก่อนจะบุ้ยใบ้ให้ชินุตาหันไปดูเด็ก
“ชุบครับ ไม่ไหวก็ต้องไหว ที่แน่ ๆ ผมไม่ไหวยิ่งกว่านะ ถ้าผมตัวคนเดียว ผมไม่ว่าอะไรที่จะปฏิเสธ แต่นั่น…” เขาทำปากขมุบขมิบ
“ปัญหามันประดังประเดเข้ามามากเหลือเกิน ขอร้องนะลูกชุบนะ ช่วยเหลือกันสักครั้งเถอะ ผมจะไม่ลืมบุญคุณเลย”
“ชุบไม่อยากไปสู้รบตบมือกับใครเพื่อแย่งคุณ” เธอสารภาพความจริง หากคิดในมุมกลับกัน เธอแทบไม่มีอะไรเทียบกับผู้หญิงที่ครอบครัวหามาให้
“อะ… ชุบพูดแบบนี้ เหมือนผมไม่มีดีอะไร”
“ชุบเปล่าหมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อยค่ะ” เธอรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน และส่ายหน้าหลุบ
“ไม่รู้แหละ ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ ลูกชุบเธอต้องเซ็นสัญญากับผมเพื่อให้เป็นหลักฐาน รวมถึงผมจะจ่ายเงินคุณด้วยเรื่องที่ทำทุกอย่าง”
“ทำไมต้องเซ็นคะ ถ้าชุบเซ็นก็จะกลายเป็นข้อผูกมัดกับคุณนะสิ”
“ก็มันดีต่อลูบชุบเอง เรื่องผลตอบแทนไง”
“...” เธอนิ่วหน้า
ทีนรีบแถต่อ
“เรื่องเลี้ยงเด็กด้วยไง เราสองคนต้องรอบคอบ เดี๋ยวชุบเบี้ยว ผมตายเลย ไม่รู้ล่ะ...” เขาหน้ามืดแล้ว ต้องเอาตามแผนนี้ และอีกอย่างทีนไม่อยากห่างจากเธอด้วย เขาเริ่มสงสารชินุตามาก ๆ มันเป็นการถูกชะตาอย่างยากจะถอนตัวเช่นกัน เขามีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ ๆ กับเธอ ยิ่งได้เห็นเธอต่อปากต่อคำด้วย เขาก็ยิ่งชอบ เสียงของชินุตาเพราะมาก
ทีนลุกขึ้น เขาเดินไปหยิบกระดาษออกมา ทีนเขียนชื่อของเขาและเธอในสัญญา ซึ่งมีแค่ชื่อกับนามสกุลเท่านั้น
- ผู้เขียน
